Part-12
နာက်င္ယိုင္နဲ႔ေနေသာ ခႏၶာကိုယ္ကို အႏိုင္ႏိုင္သယ္ ရင္း ေလွကားထစ္ေတြဆီ တစ္ထစ္ခ်င္း ဆင္းလာခဲ႕ သည္။ မ်က္ႏွာေပၚ ပစ္ခ်သြားေသာ ဝမ္သိန္း20 တန္ ခ်က္လက္မွတ္ အသစ္က်ပ္ခ်ြတ္ေလးကို က်စ္က်စ္ပါ ေအာင္ ဆုပ္ကိုင္ရင္း နိမ့္က်လာေသာ ဘဝကို ေတြး ေနမိသည္။ က်ြန္ေတာ္က သူ႕အတြက္ ေငြေပးလို႕ရ တဲ႕ Offer Boy တစ္ေယာက္နဲ႕ ဘာမွ မျခား...။
ဒါေတာင္ က်ြန္ေတာ္က သူ႕ အေပၚ သာယာေနခဲ႔မိ ေသးတာ ...ဘယ္ေလာက္ ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလိုက္ လဲ ...ႏွလံုးသားကေတာ့ ဆယ္ဘီးကားႏွင့္ တက္ၾကိတ္ခံလိုက္ရသလို ျပားကပ္ ေၾကမြလို႕ ...
က်ြန္ေတာ့္ အရွက္ေတြေရာ သိကၡာေတြေရာ သူ႕အခန္းထဲမွွာ တစစီ ျပန္႕ၾကဲ က်န္ရစ္ခဲ႔သည္။
က်ြန္ေတာ့္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ား သာယာတယ္မလား ...
သာယာပါ ...က်ြန္ေတာ္ နာက်င္ခံပါ့မယ္
ကိုယ့္အခန္းထဲမွာ ေရမိုးခ်ိဳး အဝတ္လဲ ျပီး ေက်ာင္း သြားဖို႕ ျပင္ဆင္ရသည္။ နာလို႕ ေက်ာင္းမသြားဖူး ဆိုရင္ စာမရတာကလြဲလို႕ အက်ိဳးရိွမည္မထင္။ ဘယ္သူကမွလဲ လာသနားေနမွာမဟုတ္ ..
နံနက္စာစားဖို႕ အလုပ္သမားခ်ည္းသီးသန္႕ ထမင္းစားေဆာင္ထဲေရာက္ေတာ့ ျပင္ေပးထားေသာ နံနက္စာ ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန္႕ကို စားေနစဥ္ သူႏွင့္ခပ္ လွမ္းလွမ္း မွ မေန႕က အခန္းကို လာေခၚေသာ အေဒၚၾကီးႏွင့္ သက္ေတာင္ေစာင့္ ဟုထင္ရေသာ လူတစ္ေယာက္ စကားေျပာေနတာ ၾကားရသည္။
'အဲ႕ေကာင္ေလးမလား?? Arjuma?'
' ေအး ... ဟုတ္ပ မေန႕ညက တက္သြားလိုက္တာ ျပန္ကို ဆင္းမလာေတာ့ဖူး '
'ဟဟ ...ထင္ေတာ့ ထင္သားပဲ ဘာအဆင့္မွ မရိွပဲ စံအိမ္ေတာ္ၾကီးဆီ ေရာက္လာကတည္းက . တခုခု ေတာ့ တခုခုပဲလို႕ အခုေတာ့ ထင္ထားတာ ထက္ေတာင္ ပို ေအာက္တန္းက်ေနေသး...'
'ဟဲ့ ...ရႈး...ရႈး ...တိုးတိုးေျပာပါဟယ္ ...ဟိုက ၾကားေနမွျဖင့္. '
' ၾကား .ၾကား ေပါ့ သူလိုေကာင္က က်ြန္ေတာ့္ကို ဘာလုပ္ႏိုင္မွာလဲ ? မိန္းမလို မိန္းမရရုပ္နဲ႔ အလကား ... '
