Part-19
အမုန္း၏ အလြန္တြင္လည္း အခ်စ္ ရိွတတ္သလို အခ်စ္၏အလြန္တြင္လည္း အမုန္းရိွတတ္သည္။
'အခု ...ခင္ဗ်ား ဘာေျပာလိုက္တာလဲ?'
'ကိုယ္ပိုင္တဲ႔ university မွာပဲ တက္ဖို႕ ေျပာေနတာ ေလ'
'ခင္ဗ်ား ရူးေနလား ?က်ြန္ေတာ္က Konkuk
University မွာ တက္ဖို႕ Form တင္ျပီးေနျပီ'
' ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလ မင္း ကိုယ့္ေက်ာင္းမွာပဲ တက္ရ မယ္... မင္းသူငယ္ခ်င္း ေကာင္ေလးမိဘေတြကို လည္း လွမ္းေျပာျပီးျပီ သူငယ္ခ်င္းနဲ႕တူတူ တက္ရမွာ ပဲ ကိုယ္စီစဥ္ေပးတာကို မျငင္းနဲ႕ေတာ့...'
'ခင္ဗ်ား က်ြန္ေတာ့္ကို လာအမိန္႕ေပးေနတာလား?'
'ကိုယ္ မင္းကို အမိန္႕ မေပးဖူး အသိေပးေနတာ... မင္း အတြက္ အစစ အရာရာ စီစဥ္ထားျပီးျပီ အဲ႕ဒါ ကိုယ္ ေျပာခ်င္တာပဲ '
သူေျပာခ်င္ရာ ေျပာျပီး လွည့္ထြက္သြားေတာ့ တကိုယ္လံုး ေဒါသအဟုန္ေၾကာင့္ တုန္ယင္လ်က္ က်န္ခဲ႕သူမွာ က်ြန္ေတာ္ တစ္ေယာက္တည္းသာ ျဖစ္ေလသည္။
ဟိုတစ္ေလာက အၾကီးအက်ယ္ေပါက္ကြဲျပီးတဲ႔ ေနာက္ပိုင္း သူမဟုတ္သလို တည္ျငိမ္ေနေလသည္။ ျဖစ္ခ်င္တာကို ျဖစ္ေအာင္လုပ္ေလ့ရိွေသာ သူက အခု လည္း က်ြန္ေတာ့္ဘဝကို စီမံေနျပန္သည္။ ခင္ဗ်ား အဲ႔လို ခ်ဳပ္ခ်ယ္ေလ ပိုမုန္းေလပဲ...
တစ္အိမ္တည္းမွာေနျပီး လိုတာထက္ စကားေျပာခြင့္ မရေအာင္ ေရွာင္ေနတတ္ေသာ က်ြန္ေတာ္က အားလပ္ေနလၽွင္ တန္းလ်ားဘက္ သြားရင္ သြား... ဥယ်ာဥ္ဘက္ သြားျပီး အပင္စိုက္ရင္စိုက္ ... အဲ႔လို မဟုတ္ရင္ အခန္းထဲမွာသာ စာဖတ္ေနတတ္ေလ သည္။
ယေန႕နံနက္ခင္းကေတာ့ ျမဴကင္းလို႕ ေဆာင္းေန ျခည္ႏုႏုကို ခံစားခြင့္ရသည့္ ေန႕တစ္ေန႔... မနက္စာ ေကာ္ဖီႏွင့္ မုန္႕ကို ေသာက္ျပီး ျခံထဲ ဆင္း, လမ္း ေလ်ွာက္ေနတုန္း...
' Good Morning , Sir '
ရုတ္တရက္ ႏႈတ္ဆက္သံေၾကာင့္ လွည့္ၾကည့္မိေတာ့ အေနာက္တိုင္းဝတ္စံုကို ေသသပ္စြာ ဝတ္ဆင္ထား ေသာ လူေလးဦးကို ျမင္ရေလသည္။
'ခင္ဗ်ားတို႕က ဘယ္သူေတြလဲ?'
' က်ြန္ေတာ္တို႕က Sir ရဲ႕ သက္ေတာ္ေစာင့္ ေတြပါ ဒီေန႕က စျပီး Sir ဘယ္သြားသြား ေစာင့္ေရွာက္ေပး မွာပါ'
