BRO

CHAPTER 10- Friendship Over

CHAPTER 10- Friendship Over

BASTE’S POV

SIGURO nga ay dapat ko nang tanggapin na hanggang kaibigan lang talaga kami ni Efren. Walang mangyayari kung ipipilit ko itong nararamdaman ko sa kanya dahil wala naman itong patutunguhan. Babae ang gusto ni Efren at si Sasha iyon. At si Sasha, gusto naman si Efren. Sila nga talaga siguro ang nakatadhana. Ang role ko naman sa kwento nila ay ang maging tulay para magkaayos silang dalawa. Magiging masaya na lang ako para sa kanila.

Kinabukasan, pagkauwi ko mula sa school ay hinanap ko agad si Efren. Kakausapin ko kasi siya para sabihin iyong pinapasabi ni Sasha. Ang martir ko, 'di ba? Hehe! Wala, e. Ito naman kasi ang tama. Nakita ko siya sa kanila. Mag-isa.

“Bro, may sasabihin sana ako sa’yo—“

Hindi pa man ako nakakatapos magsalita nang bigla niya akong suntukin sa panga nang sobrang lakas. Natumba ako at napaupo sa sahig na lupa ng kanilang bahay. Imbes na magalit ay tiningnan ko siya ng may pagtatanong. Galit ang mukha niya. Halos nag-aapoy ang nanlilisik niyang mga mata na nakatingin sa akin.

“Bro—“

“Tumahimik ka!” sigaw niya sabay tadyak sa mukha ko.

Halos tumabingi ang mukha ko sa ginawa niya. May naramdaman akong likido na umagos sa gilid ng labi ko. Dugo… Akmang sisipain niya ulit ako kaya hinawakan ko agad ang paa niya. Natumba siya. Pinaibabawan ko siya at hinawakan sa dalawang kamay. Nagwawala siya. Alam ko na kapag pinakawalan ko siya ay sasaktan na naman niya ako. Isa lang ang alam kong dahilan kung bakit niya iyon ginawa sa akin… Alam na niya. Ito na nga ang kinatatakutan ko.

“Bitawan mo ako! Put*ng ina kaaa!!!” Parang isandaang kutsilyo ang sumaksak sa dibdib ko sa mga sinabi ni Efren. Sa unang pagkakataon ay minura niya ako.

“Bro, ano ba?!”

“Ahas ka! Bakit pati si Sasha, aagawin mo sa akin?!”

“Ano bang—“

“May payakap-yakap ka pa! Ano ba talagang gusto mo? Lalaki o babae?! Baklaaa!!!”

Bakla… Tila isang alingawngaw na paulit-ulit na narinig ko iyon sa utak ko. Sandali akong nawala sa sarili dahilan para makawala si Efren mula sa pagkakahawak ko sa kanya. Binigwasan niya ako ng suntok sa mukha. Halos isang dipa ang itinalsik ko sa lakas ng kamao niya. Bigla siyang naghubad ng damit sa harapan ko at lumapit sa akin.

“Ito ang gusto mo, 'di ba?! Pwes! Ibibigay ko sa’yo! P*ta ka!” sabi niya habang hinuhubad naman niya ang kanyang shorts at brief. Tumambad sa akin ang kahubdan niya. Halos hindi ako makatingin sa kanya.

Napa-aray ako nang sabunutan niya ako at isubsob ang mukha ko sa kanyang pagkalalaki.

-----***-----

(DELETED PART!!! Ang deleted part po sa scene na ito ay mababasa niyo sa BRO Rated R. Salamat!)

-----***-----

MALAKAS na napasigaw si Efren nang labasan siya sa loob ng pwet ko. Pakiramdam ko ay mamamatay na ako sa sobrang sakit ng butas ko. Ramdam ko ang pagkapunit ng balat ko doon dahil sa marahas na pagpasok ni Efren sa akin. Patihaya akong humiga habang pinapakiramdaman ang aking sarili. Wala… Wala na akong maramdaman. Sa isang kisap mata ay biglang naging manhid na ang buong katawan ko.

Pinanood ko si Efren habang nagbibihis. Matalim siyang tumingin sa akin kaya naman napaluha ako. Gusto ko siyang kausapin pero alam ko na mas patitindihin lang no’n ang galit niya. Sabagay, sino ba naman ang matutuwa na pagsamantalahan ang kalasingan niya? Tapos ang akala pa niya ay inaahas ko si Sasha.

“Iyan ang gusto mo, 'di ba?!” aniya.

“Bro…” Naluluha kong wika.

“'Wag mo akong matawag-tawag na bro! Wala akong kaibigang bakla! Bro mo ako tapos ginapang mo?! Nakakasuka ka, Baste! Tumayo ka na diyan at umalis ka na! At 'wag ka nang magpapakita sa akin!”

Sinunod ko siya. Kahit sobrang sakit pa ng katawan ko ay inayos ko ang sarili ko. Hindi pa ito ang tamang oras para mag-usap kami at ayusin ito. Alam ko na puno pa ng galit ang puso niya.

Nas bungad na ako ng pinto palabas nang may maalala ako. Tumigil ako at nilingon si Efren. Nakatayo siya, siguro ay dalawang dipa ang layo sa akin.

“Bro…” tawag ko sa kanya. Hindi siya sumagot. “M-mag-usap kayo ni Sasha… Mahal ka niya. Iyon ang sinabi niya sa akin nang makita mo kaming magkayakap.” Hindi ko na hinintay pa ang sasabihin niya at naglakad na ako pauwi sa amin.

Nadaanan ko ang bahay ni Aling Dada. Saglit akong tumigil at tumingala para tingnan ang bubong nila. Mapait ang ngiting sumilay sa aking labi. Kailan kaya ulit kami tatambay doon? Kailan kaya ulit kami magkukwentuhan doon? Mauulit pa kaya iyon?

Huminga ako ng malalim at naglakad na.

Siguro nga… ito na ang katapusan ng pagkakaibigan namin.

TO BE CONTINUED…