İSTANBUL KUMASI

18.BÖLÜM

Çok çok uzun yazamadım ama yarın da bir bölüm yayınlayacağım o yüzden sorun olmaz diye düşünüyor keyifli okumalar diliyorum.

"Baran ne diyorsun sen Allah aşkına?" Sırma kocasına baktı, şaşkınlığını gizleyememişti, hiç beklemiyordu böyle bir cümleyi kocasının ağzından duymayı.Eğilip yatan kocasının eline elini uzattı, sıkıca kavrayıp gözlerinin içine baktı."Bu konuyu burada konuşup tartışıp kapatmak tatlıya bağlamak gibi bir niyetim yok.Sana karşı olan duygularımla merhametimi karıştırma lütfen." Baranın donuk suratına karşın gülümsemişti Sırma sıcak ve bir o kadar içten...

"Evet anne uyandı, daha iyi."Bana doğru gelen Dizdar hanımı görünce telefona cevap verdim."Şimdilik yok anne, sonra arayayım mı ben seni?" Dizdar hanımın işaretiyle hastanenin içindeki sandalyelerden birine oturdum."Hoşça kal anne." Telefonu kapatıp dizlerime indirdim."Baran iyi şükür." Dizdar hanıma bakmadan evet anlamında kafamı salladım."Peki sen iyi misin?" Gözlerimi diktiğim dizlerimden çekip gözlerine diktim."İyiyim galiba." Dizdar hanımın yüzü düştü birden, baktığı yere doğru baktım.Bize doğru yaklaşan Elif'i görmemle ayağa kalkmam bir olmuştu.Hızla koridor boyu ilerledim merdivenlerden aşağıya iniyordum ki karşımda Elmas'ı görünce durdum."Hayırdır Sırma nereye?" Omzumu silktim."Hava alacağım." Bana inanmayarak baktı."Elif geldi değil mi o yüzden?" Elimi saçlarıma götürüp kulağımın arkasına ittim.Kafamı olumlu anlamda sallayıp sıkıntıyla iç çektim."Dayanamıyorum Elmas, sevdiğim adamın karısının üstüne kuma olarak gelmem, onun tarafından tecavüze uğramam tam toparlıyorum derken Elifin hamile oluşu... Ben yapamıyorum." Elmas elini omzuma koydu."Geçecek her şey." Başımın dönmesiyle sendeleyerek tutunacak yer aradım.Ellerimden tutan Elması yarım yamalak görüyordum tam olarak yüzünü seçememiş gözlerimin iyice kararmasına hiç bir şey yapamamıştım."Elmas." Beni tutup oturttururken ki hatırladığım tek şey arkadan gelen ağabeyimin sesiydi.

"Çok bitkin kalmış vücudu, uzun zamandır doğru düzgün besin almadığını düşünüyorum.Bünyesi zayıf düşmüş." Bir anlık duraksamadan sonra doktor olduğunu tahmin ettiğim ses devam etti."Buraya yazdığım vitaminleri kullanırsa daha çabuk toparlar.Serum bitince bir şeyler yemesinde fayda var, sıvı gıda ile başlamanızı öneririm.Geçmiş olsun." Kapının açılıp kapanma sesini duyduktan sonra yavaşça gözlerimi araladım.Yanıma hızla gelen ağabeyim elimi kavradı."Bacım nasılsın, iyi misin?" Kafamı salladım."Evet iyiyim.Baran nasıl?" Bana gözlerini devirerek baktı ağabeyim."İyi o sen ne yapıyorsun böyle kendine Sırma?" Kafamı ağabeyimin tersine çevirdim. Cevap vermemiştim. "Sırma!" Baranın sesiyle kafamı kapıya çevirdiğim kendisini gördüm. Yattığım yerden zıplayarak ayakta duran bitkin Barana doğru uzandım.  "Baran ne işin var burada? " Bana doğru yavaşça yaklaşıp elini saçlarıma uzatıp beni kendisine bastırdı. "Özür dilerim. Benim yüzümden herşey benim yüzümden. " Barana sıkıca sarıldım.  Kapının kapanmasıyla geri çekilip baktım ,ağabeyim gitmişti. "İyi misin  Sırma? " Kafamı salladım. Gülümseyerek yüzüme baktı, başının arkasını tutarak yüzünü buruşturdu. "Asıl sen iyi misin?  Neden kalktın hemen? "  Bana baktı. "Elmas odaya geldiğinde Elife bağırdı. Sırma senin yüzünden kötü oldu. Diye hakaretler edince sordum ne olduğunu. O da anlattı duramadım yerimde. " Kafamı sallayıp ellerime baktım. "Sana ihtiyacım var. Biliyorum bunu istemeye hakkım yok  yaptıklarımdan sonra ama sana ihtiyacım var  yanımda ol  yalvarırım sana. " Gözlerimin içine bakıyordu.  Elleri ellerimi kavradığında içimde hissettiğim sıcaklıkla nefesim daraldı.  "Ben şey... " Aniden dudaklarımda dudaklarını hissettim.  Yavaşça beni kendisine çekerken hiç bir şey yapmamıştım. Geri çekildiğinde kocaman gülümseyip kollarına aldı beni.  "Herşeyi düzelteceğim söz veriyorum sana herşeyi. "

Günler geçmiş Baran ve Sırma hayatlarına herşeyi unutarak başlamaya çalışmışlardı. Elifin evde olmayışından birbirlerine daha sıcak yaklaşan karı koca tüm ev ahalisinin gözlerini ışıldatıyordu. Herşeye rağmen Sırma Baranla aynı yatakta yatmamıştı. "Baran ilaçlarını aldın mı? " Baran ağa karısına kafasını sallamıştı. "İçtim Sırmam. " Sırma kocasının cümlesi karşısında öksürmüştü.  Kocası gülümsemiş utanan karısına sevgiyle bakmıştı.
"Baran Elif artık evine dönmeli. " Sırma, Baranın elinden bardağı alarak geri çekildi. " Sırma ben seni kaybetmek istemiyorum. Elif bebeğimi doğurucak ben ikisine de sahip çıkacağım.  Ama  Elif bu eve gelmemeli. "  Sırma sıkıntıyla iç çekti.  "Baran bu doğru değil.Elif de bebek de suçlu değil." Baran ayağa kalktı karısına yaklaşarak sevecen gözlerle baktı."Sen de değilsin.Onlar iyi olacak, sen de öyle."