İSTANBUL KUMASI

19.BÖLÜM

Sırma hayatının dönüm noktasını yaşıyorken Baran karısının yanında oluşundan kaynaklanan mutlulukla iyileşiyordu.Günden güne sağlığı daha da iyi olan Baran ağa Sırmayı kaybetmekten korkuyordu.İyileşmesi onu kaybetmesine neden olabilirdi.Sırma Elif'in doğuracağı bebeği düşünüyordu her anında, bu eve geleceklerdi başka çözüm olamazdı eninde sonunda.Herkes onların eve dönmesinden yanaydı bunu biliyordu Sırma.Uzandığı yataktan kalkarak banyoya doğru ilerledi Sırma.Aynanın karşısında şöyle bir kendisine baktı.Mutluydu.Bunu her halinden görebiliyordu.Bu mutluluğunun altında mutsuz bir anne ve bebeğin olması düşüncesi onu kahrediyordu, öte yandan Elif'in bunca yıl hamile kalamayıp şu an nasıl hamile kaldığı konusunda da pek düşünüyordu.Bir kadın bu konuda yalan söyleyebilir miydi diye düşünmeden edemedi genç kadın.Eğer öyle bir şey yaptıysa bu herkesin hayatını değiştirecek yalanı söylediyse cezası büyük olacak bunu da biliyordu.Suyu açıp avuçlarını altına tutup suyu yüzüne çarptı birkaç kez, havluyla yüzünü kurulayıp odadaki komidine yöneldi yavaşça.Saç tokasını alıp tepeden topladı güzel saçlarını.Kapının tıklanmasıyla arkasına baktı."Buyurun." Kapı yavaşça açıldığında kimse girmemişti içeri aralık olan kapıya doğru adımlar atarak kapıyı açtı.Yerde duran buket şeklinde içince küçük ayıcıklar olan kutuyu kaldırdı, üstünde yazan nota uzanıp okumak için açtı.'GÜNAYDIN, SIRMA SAÇLI PRENSESİM.Baran...' Sırma yüzünde oluşan kocaman gülümsemeyle kutuyu bırakıp ayıcığın biri eline aldı.Ayıcığın boynunda asılı olan kalpli kağıda baktı.'SANA AŞIĞIM, EN ÇOK TA GÜLÜŞÜNE.'Gülümsemesi iyice büyüyen genç kadın sabah sabah Baran'ın kafasına taş mı düştü acaba diye düşünüp hafif kahkaha attı.

"Baran." Salona koşar adımlarla ilerleyip elimdeki ayıcığı Barana uzattım."Bunlar da ne böyle?" Gülümseyerek yüzüne baktım.Ayağa kalkıp yanıma yaklaştı.Saçımı öpüp yüzüme baktı."Günaydın." Gülümsedim."Günaydın ağa bozuntusu." Kafamı utançla önüme eğdim."Beğendin mi?" Kafamı sallayarak bize bakan Dizdar hanıma baktım."Benim paşama bakın hele." diyerek gülmekle yetindi."Teşekkür ederim." Gözlerine baktım, ışıl ışıl parıldıyordu."Böyle gül her zaman." Gülümsedim."Olur." İçim içime sığmadı uzanıp Barana sıkıca sarıldım. Utançla geri çekilip odama doğru ilerledim.  Yatağa oturup bağdaş kurdum ayıcıkların her birinde not vardı. Bir diğerine uzanıp elime aldım açıp okumak için  inceledim. 'Gözlerini devirmeni özlemişim Sırma saçlım. ' Yüzümde yine kocaman gülümseme belirdi. Kafamı kaldırıp karşımda duran boy aynasına baktım. Beni mutlu ediyordu,  yaptıklarını unutmadım unutamazdım ama ona olan sevgim öfkemi alt ediyordu bazen.  Sevdiğin adamın böylesine düşünerek kendisini affettirmeye çalıştırması takdir edilir cinstendi. Yine de pes etmeyecekti.Baran iyileştiğine göre kalbinin canını yakmanın vakti gelmişti artık.Çektiklerimi çektirecekti.İlk önce Elif konusundan başlayacaktı. Genç kadın kararını vermişti...
Oturduğu yataktan kalkıp dolabına ilerledi. Kapağı açarak karıştırdı askıları doğru düzgün hiç bir şey yoktu burada giyeceği. Sıkıntıyla iç çekti Sırma "Ne giyeceğim şimdi? " diye vahlandı genç hanımağa. Her kadın gibi. Çantasını alıp telefonunu eline aldı. Rehbere girip Badenin telefon numarasını bulup aradı. "Canım." Badenin neşeli sesini duydu Sırma gülümseyip devam etti.  "Bade şu okul işini kabul ediyorum. " Sırma odadan dışarıya çıktı hala konuşurken. "Süper ama İstanbul â gelmen lazım ." Sıkkın bir tavır takındı  Sırma.  "Burada bir okul olmaz mı sence bana göre? " Merdivenden yavaşça aşağıya iniyordu genç kadın. " Benim için araştırır mısın? " Konağın kapısına ulaştığında konuşmasını bitirmişti. Telefonunu cebine koyup yürümeye başladı yavaşça dar sokaklardan. Evlerinin kapısında oynayan çocuklara gülümsedi bir an için. Çocuk gülüşleri ve bağırışları arasında caddeye ulaştı Sırma. Bir taksi çevirip bindi. "Şehir merkezine gidebilir miyiz acaba? " Taksici başıyla onaylayıp arabayı çalıştırdı.  Sırma arkasına yaslandı, neler yapacağını düşündü. İlk önce kendisine kıyafetler alması gerekiyordu. Dayısının verdiği paraların orda olduğuna bakmak için çantasından hiç çıkarmadığı cüzdanını aldı eline. Kalınlığından dolu olduğunu fark etti,  göz ucuyla bakıp kapattı cüzdanını. Bir kaç gündür düşünüyordu verdiği kararlar hakkında.