İSTANBUL KUMASI

2.BÖLÜM

"Sırma sakin ol kızım bu kadar fevri davranman Dilan için iyi olmayabilir." Elimdeki çantanın kulpunu sıkıca tutmuştum."Dayı bak o benim kardeşim saçının teline zarar gelse ne olur bana biliyor musun?" Sesimin fazla yükselişi dayımında sesini yükseltmesine neden olmuştu."Sırma! Senin annende benim kardeşim ama baban gibi bir ağa bozuntusuyla evlenmek istediğinde ona karşı geldiğim ve annen de kaçtığı için bu haldeyiz." Mardin'in dar sokaklarında ilerlerken duyduklarımla olduğum yerde durdum."Sen babamla annemin beraberliğine karşı mı geldin? Neden?" Dayım aramızdaki mesafeyi kapattı."Sırma babanla bizim ailemiz çok farklıydı onlar töreye bağlı insanlardı ve annene zarar vermelerinden korktuk.Bak annene birşey olmadı ama kardeşinin ne halde olduğunu görüyorsun." Sıkıntıyla iç çekti."Tamam onun için herşeyi yaparım ben hadi gidelim."

Bu kapıdan çıktığımda 13 yaşında, çocuklukla gençlik arasında kalmış bir kızdım. Ve bu kapıdan içeri 10 yıl sonra tekrar girmek nasip olmuştu.23 yaşında bir genç kadın sayılırdım artık.Tüm hayallerimin tüm hayatımı bu kapının dışında bırakıcağımdan habersiz içeri giriyordum.Kalabalıktan yükselen sesler bir anda kesilmişti yaklaşık 50 kişinin çifter gözleri gözlerime değmişti bir an için.Babam oturduğu yerden ayağa kalktı."Sırma." Gür sesiyle içimi kıpırdatmıştı."Baba." Cılız çıkan sesim için kendime sövmüştüm bir an için."Senin burada ne işin var Ahmet Bey?" Babamın dayımın ismini bastırarak söylemesi beni rahatsız etse de dayımın cevap vermesini beklemeden lafa atıldım."Dilan nerede baba?" Herkesin gözleri üzerimdeydi, hızlıca avluya yaklaştım."Yavrum Sırmam!" Annemin sesiyle merdivenlere ilerledim."Annem!" Beni şefkatle kollarına almıştı."Canım kızım hoş geldin yuvana." Saçlarımı okşarken içimi huzurla doldurmuştu."Mahmut ağa bu senin kızın mı?" Kafamı sesin geldiği yöne çevirdim.Bu adamı bir yerden hatırlıyordum ama...

"Anne Dilan nerde?"Annem geri çekilip gülen yüzünü soldurdu."Yukarıda odasında."Hızla merdivenlerden çıkıyordum ki babamın kükremesiyle olduğum yerde kaldım."Dilan'ın yanına kimse gitmeyecek!" Söylediklerini aldırmadan yukarı çıktım."Dilan! Ablacım ben geldim." Odaların kapılarını açarken Dilan'ın ağlama seslerini duyduğum kapıyı araladım."Dilan'ım!" Oturduğu yerden kalkıp kollarını boynuma doladı."Ablacım." onu sıkıca sardım."Canım kardeşim."Geri çekilip bizi merakla izleyen kıza baktım."Sen kimsin?" Esmer tenli mavi gözlü kız ayağa kalktı."Ben Baran ağanın kardeşiyim." Kaşlarımı çattım."Baran ağa kim? " Dilan hıçkırarak bana baktı."Abla beni evlendirdikleri adam."

"Dilan hadi gidiyoruz." Dilan'ın bileğini tutup çekiştiriyordum.Merdivenin başına geldiğimizde herkes bize bakıyordu."Abla dur nolursun."Koşar adım aşağıya indiğimizde dayımı karşımda gördüğümde çok sevinmiştim."Sırma taksi hazır hadi yürüyün."Kafamı sallayıp kimseye bakmadan Dilan'ı çekiştirmeye devam ettim."Sırma!" Babam tekrar adımı haykırmıştı.Hızla ona döndüm."Adımı mı ezberliyorsun?" Kurduğum cümleye herkes gülmüştü."Ne gülüyorsunuz be ? 5 Dakika önce birbirini seven iki insanı öldürüyordunuz ya da benim kardeşimi ölüme sürüklüyordunuz! Şimdi neye gülüyorsunuz?" Babam hızla üzerime gelerek kolumu tutup suratıma haykırdı."Sen ne yaptığını sanıyorsun Sırma?" Kolumu çekiştirerek ona baktım. "Sen ne yapıyorsun asıl? Dilan 17 yaşında küçücük bir kız! Utanmıyor musun evlendirmeye? Hemde evli bir herifle kim bilir kaç yaşında!" Herkes bizi izliyordu."Sen kim oluyorsun da benden hesap soruyorsun?" Annem yanımıza gelerek babamın koluna yapıştı."Bırak ne olursun?" Babam gözlerini gözlerime dikmişti."Dilanı evlendiremezsin!Abim olucak hayvan hangimize sordu kızın birini kaçırmak için?" Dayım Dilan yanına alıp bizden uzaklaştırmıştı."Abinin ölmesini mi istiyorsun?" Alayla güldüm."Abim? Ne zaman abilik yaptı ki bana?" Babamın kolumu bırakıp yanağıma hızlıca tokat atması 10 saniyelik bir dilimde olmuştu.Sağa yatan kafamı kaldırıp dolan gözlerimle babama baktım."Ya sen ? Sen ne zaman bana babalık yaptın?Sen kimsin baba yoksa Mahmut Ağa mı demeliydim?" Geri dönerek diğerlerine baktım.Hepsi yaşını başını almış adamlardı.

"Söyleyin hanginiz benim kardeşimi karısının üstüne kuma olarak almak istiyor?Hanginiz!" hepsi bana bakıyordu."Sanırım benim ama Dilan kardeşim gibi o yüzden evlenmeyi düşünmediğimi dile getirmiştim zaten." Arkamı döndüm sırıtan adama baktım.Baran...

"Mahmut Ağa, Dilan kardeşim yaşında bir kız o olmaz demiştim sana." Babam kaşlarını kaldırarak Barana baktı."Ya ne olucak Baran Ağa ? Ölüm istemiyorum dedin." Baran bana doğru yürüdü.Gözlerini gözlerime kenetlemişti."Bu senin kızın mı?" Babama baktım."Benim kızım."Baran babama bakıp kafasını salladı.Beton haline gelmişti suratı."Pekala dağılabilirsiniz Ağalar ben kararımı verdim."Ben dahilinde herkes merakla ona bakıyorduk."Bu kızı hazırlayın iki gün sonraya. Telli duvaklı olsun." Bir kaç dakika durup ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordum."Ne diyorsun sen be Sırma bu eve gelin olmaya gelmedi!" Dayımın sesiyle kendime gelmiştim."Kiminle evleniyorsun sen ? Kime teklif ettin de kabul etti?" Suratına haykırmıştım.Kaşlarını çatarak aramızda ki 1 metreyi kapatarak önümde durdu."Benimle evleneceksin Sırma hanım." Arkasını dönüp kapıdan çıkacakken adamlardan biri konuştu."Baran ağa nerede görülmüş kumaya teli duvaklı düğün yapıldığı?"Baran bana baktı."Ben öyle istiyorum Ağa ben öyle istiyorsam oluca!" diyip çıkıp gitti.Herkes yavaş yavaş kapıdan çıkarken, ben olduğum yerde çökerek ellerimi yüzüme kapattım.İçimde biriken demin yaşadığım herşeyi akıtmıştım bir an."Sırma ya onunla evlenirsin ya da Dilan." Annemin ağlayan sesini duyduğumda kafamı kaldırıp dayıma baktım."Sırma hadi kalk gidelim Dilan sende hadi."Dayım elimi tutup beni kaldırdı."Hiç bir yere gidemezsiniz!" Kafamı babama çevirdim."Baran ağayla evleniceksin Sırma.Ya sen ya da Dilan biriniz evleniceksiniz!"Kendime engel olamamıştım."Ben o adamla evlenmeyicem Dilanda evlenmiyicek!"

"Hadi Sırmam birşeyler ye lütfen."Elinde tepsiyle başımda bekleyen anneme baktım.Gözümden yanağıma süzülen yaşı sildim."Anne."Elindekini bırakıp yanıma oturdu."Senden böyle birşey istememiz doğru değil biliyorum ama hem Dilan hemde Mirzan için Sırma'm." Ellerimi saçlarımın arasına geçirdim."Anne ben yapamam hemde adam zaten evli."Annem ellerimi tuttu."Biliyorum ama Baran ağa da zaten kardeşine birşey olmasın diye kabul etti, konuşup anlaşır bir süre sonra herkes kendi yoluna gider yavrum." Kafamı salladım."Hayır olmaz yapamam." Annem ayağa kalktı."Karar sana kalmış Sırma'm ama beni ve Dilanı düşün en azından, dediklerimi düşün." Saçlarımı öpüp odadan çıktı.Kafam çok karışmıştı.Ben böyle birşeyin başıma geliceğini hiç düşünmemiştim.Yatağa uzanıp gözlerimi kapattım.Ne yapacaktım ben? Annem haklıydı aslında, herkesin iyiliği için.Baran çocukluk aşkımdı o benim şimdi ise evli ve beni üzerine kuma olarak almak isteyen bir adamdı.Onu en son gördüğümde 15 yaşındaydı, şimdi 25 yaşında kirli sakalı ve takım elbisesiyle çok yakışıklı görünüyordu.Ne diyordum ben o evli ve kuma olarak gitmem gerekecek.

Saatlerce aynı yerde yatıyordum, kalkıp annemlere kabul ettiğimi söylemeliydim.Bu çok zor olucaktı benim için hayallerimi, çocuklarımı, hayatımı bırakıp yeni bir hayata başlamak çok zordu."Sırma gel yavrum."Salona gidip annemin yanına oturmuştum."Tamam kabul ediyorum."Babama baktım.Bana bakıp kafasını salladı, ayağı kalkıp salondan çıktı.Annem hızla bana sarıldı."Aferin benim akıllı vefalı kızım benim."Yanaklarımı öptü.Bana gülen gözlerle bakıyordu.Dilana baktım "Abla bunu yapma benim için hayatını bırakma nolursun." Kafamı salladım, yanına oturup saçını okşadım."Sen benim en değerlimsin canım kardeşim."Sarılıp sırtını sıvazladım.

"Hanım Ağam Baran Ağa geldi."Kaşlarımı çatarak Dilana baktım."Allah allah ne oldu acaba, gelsin kızım."Anneme baktım."Neden geldi bu şimdi?"Görüş alanıma giren karartıyla kafamı kaldırdım."Düğün işini konuşmak için geldim, sanırım daha sakinsin?" Çatık kaşlarıyla suratıma baktı.İçimi kıpırdatan bir his uyanmıştı bedenimde...