İSTANBUL KUMASI

FİNAL

"Baran, ben bunu çok beğendim ama." Elimdeki bebek tulumunu sallayarak heyecanla diğer rafta duran Baran'a bağırdım.Arkasını dönüp elindekini bana doğru kaldırdı.Onun elinde de bebek patiği vardı.Ufak bir kahkaha çıktı ağzımdan."Gel buraya hatun." Gülerek bana kollarını açtı."Sen ne istersen onu alalım birtanem." Geri çekilip karşımda takım elbiseyle şirketten yorgun argın saçları dağılmış gömleğinin üst düğmeleri açılmış gözlerinden yorgunluk akan adama baktım.Herşeyim... 

Eve gidiyorduk en son ama ben yol üstündeki bebek mağazasını görünce, napalım dayanamadık."Baran, sanki bunlar çok mu oldu.?" Elimizdeki iki sepete bakınca abarttığımızı düşündüm.Biberon, emzik,şapka,çorap,tulum,pamuk kızım için elbiseler... "Kızıma ve annesine feda olsun." Gülerek alnımı öptü.Daha 4 ay vardı, ama biz şimdiden herşeyi hazır etmek üzereydik."Ee hatun, kızımın karnı açıkmış mı bir sor hele?" Baran şive değiştirip konuşmuştu.Arabanın camını biraz açarken, gülmemek için kendimi zor tutmuştum."Kızım, bu adam ne diyor böyle anladın mı annecim?" Baran gülerek elinin birini saçlarıma attı.Okşayarak yüzüme baktı. "Anneni çok seviyorum aşiretimin gülü seni sevdiğim ve seveceğim kadar çok seviyorum anneni de." Gülümsedim."Seni seviyorum."

Her şey o kadar güzel gidiyordu ki, bir sorun olacak diye aklım çıkıyordu. Huzursuzluk bir an için bedenimde yankı buldu. Kendimi kımıldanırken buldum. Elimi kasılan kasıklarıma uzattım. Hissettiğim keskin acının tarifini yapamazdım. Yavaşça ayağa kalkıp masanın üstünde duran telefonuma uzandım. Bir sızı daha bedenimi sarmıştı, derin nefes aldım.  'BARAN ARANIYOR '
İkinci çalıştı açmıştı.
"Hatunum." İçten gelen sesini duyunca gülümsedim yarımca. "Baran sancım var biraz." Derin bir nefes verdim. "Geliyorum hemen sen sakin ol 5 dakikaya evdeyim. "  Telaşla telefonu kapattı.Elimi alnıma koydum yavaş adımlarla odaya çıkmak için kendimi zorluyordum.  "Bebeğim, Canım benim çok mu merak ettin bizi. Geliyor musun bu sefer gerçekten? " Onunla konuşarak ikimizide sakinleştirmeye çalışıyordum.  Odanın hemen girişinde duran hastane çantasını alıp yatağın üstüne bıraktım. Kendime 1 kat kıyafet daha alıp çantayı son kez kontrol ettim. Aniden giren sancı ile kaşlarımı çatıp yatağa oturdum. "Tamam bebeğim sakin ol birtanem bende istiyorum seni kucağıma almayı. "
Biraz uzanıp karnımı okşamaya başladım, kımıldanmalarını hissediyordum. Çok zorlanıyordum ama kendimi bırakmak daha kötü olucaktı. Kasıklarıma doğru yaptığı baskı iyice canımı yakmaya başlamıştı. "Sırma!  Güzelim Nerdesin? " Yatakta doğruldum, "Baran! " Kapının önünde gördüğüm adama baktım. Sabah giydirdiğim takım elbiseden eser yoktu. "İyi misin birtanem? " Ellerimi tutup alnımı öptü. "Geliyor galiba bu sefer."  Gülümsedim. Çantayı sırtına takıö beni kucağına alıp yavaşça aşağıya indi. Arabaya bindiğimde sancı daha da artıyordu. Doğum için hiç bu kadar sıklaşmamıştı sancılarım. Korku bir yandan kavuşma heyecanı bir yandan içim içimi yiyordu. Baran telefonu çıkarıp herkese haber verdi. Bir yandan da karnımı okşuyor onunla konuşuyordu. Gözlerimi kapattım sıkıca. Acının yoğunluğuyla sertçe inledim. "Baran..." Telaşla gözlerime baktı. "Dayan az kaldı."

"Kuzum. " Baran hemşirenin kucağından kızımızı aldı. Kocaman kolları arasında kaybolmuştu. Minicikti. Elleri, ayakları, dudakları, burnu, gözleri...
"Hatun sen ne doğurdun böyle? Bal bu bal! " Gülümsedim. Acı bedenimin her yerini kaplamıştı. "Banada ver. " Kollarımı uzattım. Baran usulca kucağıma bırakıp yanıma oturdu. Saçlarımı okşayıp öptü. "Seni seviyorum çok seviyorum. " Gözlerimi kapattım. Kucağımda duran ufak kıza baktım. O geceden bana kalan en güzel şey sensin bal kızım sensin. " Çok güzel. "
  Hayatın bizi sürüklemiş olduğu bu güne bakıyorum. Kocaman bir aile olduk. Sevdiğim adam, kızım, annemler, babamlar, bir sürü kardeşim. Kızımın doğum hikayesi böyle işte. Minel'im,  canımın parçası, nefesim...

[Herkese çok ama çok teşekkür ederim sabırla bu güne kadar geldik. Aslında bu kadar erken bitirmeyi düşünmemiştim ama inanın devamı gelmedi. Yeni kurgular yeni hayatlar yeni hikayelerle tekrar görüşücez. Beni yalnız bırakmayın 😄. Profilimde varolan hikayeye göz gezdirmenizi çok isterim. Herkese minnet duyuyorum. Hoşçakalın.Simge.]