Kashimier's POV
Hinihintay ko ngayon si Khyleryle De la Vega. Nasa gym kasi siya ngayon, hindi ko alam na pagkatapos ng dismissal ay nagpapraktis parin siya. No wonder, he is the MVP for 5 consecutive years.
Kakalabas lang niya ng shower room at nagsimula na siyang mag-ayos ng mga gamit niya. Okay, kaya ko 'to. Fighting!!!
"Ah..... Khyleryle, can I ask you a favor?", sabi ko habang nasa likod niya ako, inaayos niya pa rin yung bag niya, napahinto naman siya nang marinig ako.
Humarap na siya sakin habang yung bag niya ay nasa kanang braso niya.
"No—"
"Please?"
"I said no."
"Hindi mo pa naman alam yung favor ko ah?!"
"You want me to teach you how to play basketball, am I right?"
"P-paano m-mo—"
"Aaron asked me not to teach you."
"S-si Aaron? Pero Khyler—"
"Once in enough. I said no.", cold na sabi niya tapos tumalikod na.
Paano na? Ang dakila talaga ng pinsan kong iyon.
Pero hindi dapat ako matalo ni Higail. Never.
"Khyleryle, I am willing to do everything, just please, help me.", pagmamakaawa ko.
Humarap siya muli sakin.
"Everything huh?", he said with a smirk.
"Y-yes.", kinakabahang sabi ko, seriously ngayon lang ako kinabahan sa harap ng isang lalaki.
"The Miss PERFECT of this school is now willing to do everything huh? How interesting."
"K-khyler—"
"And she's even stammering."
"A-ano ba kasi yung ipapagawa mo?"
Tinignan niya muna ako mula ulo hanggang paa tsaka siya nagsalita, "Run, from that point to that 20 times."
Yung itinuturo niya is yung end to end ng court. 20 times? Kakayanin ko ba? Sana, dapat kayanin ko!!!
"Okay.", inilapag ko na yung bag ko dun sa may bench. Kakayanin ko.
—————–——————
Nang matapos ko na yung ika 20, agad akong tumungo dun sa bag ko at hinanap yung inhaler, nang makita ko na, bigla na lang nanlabo ang mata ko, pero bago ako tuluyang mawalan ng malay, naramdaman kong may bumuhat sakin kasabay ng isang mahinang mura.
"Shit!"
———————————
Aaron's POV
"I'm sorry about your cousin.", paumanhin ni Ace, nasa labas kami ngayon ng kwarto ni Kashimier, luckily wala dito ang parents ni Kash dahil kung meron, kanina pa kami nabaril.
"Okay lang Ace, alam ko naman kung gaano kakulit ang pinsan ko eh."
Si Kash naman kasi, ang kulit, sabing hindi pwede eh, alam naman niyang may asthma siya.
Haaaay, but I'm glad she's okay now, kung hindi *sigh* habang buhay nanaman akong magsisisi.
Ayoko na, ayoko na siyang masaktan.
————————————
Khyleryle's POV
I thought Aaron will punch me, glad he didn't.
"I'm sorry about your cousin.", I said for the nth time. I can't help but feel guilty. Damn it!
"Okay lang Ace, alam ko naman kung gaano kakulit ang pinsan ko eh.", he said.
I just sighed.
"Aaron, why don't we teach her? She looks determined.", I said
"May asthma siya Ace."
"We can be the facilitator of the game, whoever scores first, wins, hindi masyadong mapapagod doon si Kash, what can you say?", I said. He looked at me like I am the weirdest creation he had ever seen. What's wrong with my sugestion?
"Something wrong?", I asked.
"W-wala naman.", he said and just smiled.
What's with that smile? It's creeping me out.
———————
A/N:
Guys, okay lang ba yung POV ng lalaki??? Kyaaaah!! Kinakabahan ako.
Oh well ito na ang first story na tatapusin ko sa wattpad, madami na kasi akong nadelete. Hehe. At gagawin ko siyang short.
Thank you sa pagbabasa, sana magvote and magcomment kayo for any suggestions, para na din sa dedication, hehe, thanks.
__L♥
