I hate you-You love me (greek fanfic)

Chapter 27

A/N: Αυτο το κεφαλαιο εχει σεξουαλικο περιεχομενο, οποτε οποιος αισθανεται αβολα μην τον διαβασει :)

'Camila έλα να μας βοηθήσεις' σε μισή ώρα θα αλλάξει ο χρόνος, το 2015 θα φύγει και θα μπεί το 2016. Ποιός ξέρει τι καινούργιο θα μας φέρει, νέες καταστάσεις νέα πρόσωπα όπως πάντα μόνο ένα άτομο δέν θα φέρει και αυτό είναι η Lauren, έχουμε να βρεθούμε απο τότε που έφυγα βλέπετε δουλειά και τέτοια. Έχουν περάσει πόσοι μήνες και δεν το αντέχω άλλο όσο και να θέλω να είμαστε μαζί ξέρω ότι είναι αδύνατον να το συνεχίσω αυτό. Δεν θέλω να χωρίσουμε αλλά πρέπει να το συζητησουμε, έχουμε περάσει τόσα πολλά κάθε μέρα γινόμαστε δυνατότερες και ας μιλάμε μόνο από το κινητό, από το skype και με μυνήματα, όμως δέν μπορώ άλλο μού λυπει και δεν ξέρω τι να κάνω. Είχα ετοιμαστεί βασικά βαφομουν μόνο η μασκαρα μου έλειπε, έβαλα και κοίταξα τον εαυτό μου στον καθρέφτη έχω να πώ ότι ήμουν πολύ όμορφη φορούσα ένα μαύρο σχιστό φόρεμα, με μακριά ίσια σκουλαρίκια, 'σπαστα' μαλλιά και είχα ένα απαλό μακιγιάζ μου αρέσει να είμαι έτσι δέν ξέρω νιώθω πολύ ελεύθερη. Αυτές τις τελευταίες μέρες κοιμάμαι στούς γονείς μού ήθελα να είμαι μαζί τούς στις μέρες τών γιορτών, δεν ήθελα να τους αφήσω μόνους τους 'ερχομαι' φώναξα και κατέβηκα κάτω προσεκτικά γιά νά μήν πέσω με τα τακούνια πού φόραγα 'καλε τι κούκλα είσαι εσύ' η φωνή της Dinah ήταν τόσο δυνατή από τόν ενθουσιασμό της 'και εσύ δεν πάς πίσω' της απάντησα 'και οι δύο σας είστε κουκλαρες' είπε ο μπαμπάς μου και έφυγε γρήγορα πηγαίνοντας στο τραπέζι γιά νά κάτσει με τον πατέρα της Dinah, γελασαμε και έπιασα την Dinah καθώς πηγαίναμε στην κουζίνα. Όλες αυτές οι μυρωδιές των φαγητών με έκαναν να θέλω να τα όλα φάω τόσο πολυυ ' ρε παιδιά άντε θα φάμε επιτέλους;' ρώτησε η Dinah τσιμπωντας μια πατάτα 'εεπ αστην κάτω' της είπε η μαμά της χτυπώντας της το χέρι απαλά 'πονεσα' της απάντησε μουτρωμενη και σηκώθηκε από την καρέκλα 'παρτε τα φαγητά και βαλτε τα στο τραπέζι, τρώμε τωρααα' είπε η μαμά μού πού έφτιαχνε την σαλάτα. Τα αφησαμε και αφού περιμέναμε τα μικρά κατσαμε, ήταν τόσο ωραία.. το δέντρο, τα δώρα και η χριστουγεννιάτικη διακόσμηση στόλιζαν το σπίτι, πάντα μου άρεσαν τα χριστούγεννα γιατί μαζευομασταν όλοι μαζί και δενομασταν. Παρατήρησα κάτι όμως στα αριστερά μού δέν καθόταν κανένας και υπήρχαν τρείς κενές καρέκλες, τι στο καλό γίνεται; γύρισα γιά νά δω μήπως ελυπε κανεις αλλά όλοι ήμασταν εδώ.
Το κινητό μού ετριξε και είδα ένα μύνημα από τήν Lauren

Βγες έξω❤

σήκωσα το κεφάλι μού καί τούς κοίταξα όλους απορημένη, δέν μέ κοιτούσε κανένας τούς.. μιλούσαν μεταξύ τούς καί γέλαγαν 'με συγχωρείται πρέπει νά βγω έξω δέν θά αργησω' μού είπαν ναι καί έφυγα. Πολύ περίεργο τό νά μήν μού πουν κάτι, περίμενα στό κρύο γιά δύο λεπτά περίπου γαμωτο έπρεπε νά βάλω κάτι πάνω μού κάνει πολύ κρύο δέν έβλεπα κάτι καί αποφάσισα νά πάω μέσα