Senden Başka(Şebsel)

Ellerimi Tut

Çok geçiktiğimi biliyorum.Sınavlarım yüzünden bir türlü yazamadım.Hepinizden özür dilerim.İyi okumalar.

Şebnem
Bazen kendime çok kızıyorum.Selimin de dediği Gürsoysuz bir Şebnem olsaydım.İnadım yüzünden herkesin canını yakıyorum.Eğer inat etmeseydim Selim bir aydır bu lanet hastanede olmazdı.Keşke uyansa.Bana önüne geleni söylese hiçbir şey söylemem ama uyanmıyor işte...

"Kuzum gidelim artık.Bir aydır kendini harap ettin.Birşey olursa doktor bizi çağır zaten."
"Nasıl harap etmem ha.Benim yüzümden sevdiğim adam içeride çekişiyor."
"Şebnem senin yüzünden felan değil."
"Can ve Özgür öyle demiyor.Gerçi söylediklerinde haklılar."
"Haklı değiller.Onlarda sen gibi Selime çok üzülüyor.Ne dediklerini bilmiyorlar."
"Ben öyle düşünmüyorum.Neyse ben gitmeyeceğim."
"İstersen kala-"
"Yok sen git."

Herkes üstüme geliyor.Ama hiçkimse beni ilgilendirmiyor.Selimin olduğu odaya girdim.Gözyaşlarım içinde konuşmaya başladım.
"Doktorlar saçma sapan şeyler söyleyip duruyor.İnanmıyorum ki.Sen beni bırakıp gitmezsin ki.Sanki sen olmayınca nefesim kesiliyormuş gibi hissediyorum.Biliyorum uyanıcaksın.Yine ellerimi tutacaksın.Değil mi?Selim lütfen beni duy ve uyan."
1 saat sonra

Koridora çıktığımda herkes doktorun başına toplanmıştı.Almilaa Özgüre yaslanmış ağlıyordu.Kainatda Cana sarılmış bir şekilde ağlıyordu.
"Hepiniz niye ağlıyorsunuz?Can konuşsana."
"Şebnem Hanım Selimin beyin ölümü gerçekleşti.Ya ölmesini bekliyeceksiniz ya da makinalara bağlı yaşayacak tercih sizin."

Çok kısa ama bunu küçük bir spoiler olarak düşünün.Sizi çok özledim en kısa zamanda yeni bölümle karşınızda olacağım :)