Siedzę tu sama przy pustym stole
A wokół mnie siedzą Anioły
Niby tu tak miło i tak bardzo ciepło
Ale za oknem świat zmienia się w piekło
Upadły Anioł krzyczy do mnie
Bym wróciła w jego ramiona
Nie waham się ani chwili
Jestem coraz bardziej zła
Coraz bardziej chora
Zamieszkam w ich czarnej twierdzy
Zamknę sto par ciężkich drzwi
By odgrodzić się i zapomnieć
O piekle za oknem
I pustym stole w pustej sali
Ja!
Już się nie boję
Pogniotłeś moje skrzydła
Zabrałeś aureole
Pobrudziłeś ręce
Pamiętasz?
Przecież Ja też Byłam Aniołem
