Uncertain Chances

24 : Chapter Twenty Four

Note: After 3 years and 3 months I finally decided to welcome myself again here. Hahahaha. Nagpapasalamat ako kay Tita Teeny dahil nagkaroon siya ng interest sa story ko kaya binisita ko ulit tong account ko. Daming chika no? Hehe. 

Here we go... 

Chapter 24

Aissa POV

Bukod sa hang-over ko ngayong umaga, meron pa kong ibang nararamdaman.

Can you guess?

Gaano ba siya katangkad at lagi siyang nasa huli?

Six footer ka ba ha? Sumagooot kaaaa! 

Nagsisisi ako sa ginawa ko kagabi. Sa ginawa kong pagsagot kay Fivo. Sa hindi ko paghintay sa sasabihin ni Auren. 

I'm so fed up with thoughts and emotions last night plus the "running out of time" moment.

Ano ba tong ginawa ko?? Aissa, ano ba tong ginawa moooo???

--------------------------------------------------------------------

Pagkasabi ni Auren ng ... alam niyo na... nalaglag yung panty ko... Charot lang! Hahaha. 

Ayaw ko ng bumitaw sa yakap na yun. Sana ganun na lang kame forever. Paparamdam na lang sa isat-isa, wala ng salita. Ika nga nila, "The heart can feel the words you cannot utter." (pero ako lang gumawa ng kasabihan na yan. Trip lang. Hahaha)

"Bakit ngayon lang, Auren? " sabi ko sa kanya habang magkayakap kame. Ayokong makita niya na naiiyak ako. 

"Sorry Aissa. Nagipon pa ko ng lakas ng loob at kapal ng mukha para masabi yun sayo. Ibibigay ko lang dapat yung regalo ko sa'yo. No plans of confessing tonight. Nagkataon lang na naiwan tayong dalawa doon. Kaya I've decided na I'll do it now. It seems like the moment is on my side tonight. Kaya ayun..." dire-diretsong sabi niya. We're still in the tight hug we had for minutes now. 

"Don't you think it's a bit late for this confession?" Di ko na kayang pigilan yung luha ko. Ayan na, tumulo na talaga.

"What do you mean, Aissa?" Bumitaw na siya sa yakap namen at hinarap ako. 

Kinuwento ko sa kanya kung sino yung tumawag saken kanina at kung ano yung pinagusapan namen ng kausap ko. Sinabi ko na rin yung tungkol dun sa notebook ko, yung lahat ng tungkol dun. He was shocked but stillchose to understand the situation. 

"I cannot blame you. Sana pala dati ko pa sinabi sayo yung feelings ko. It's not a bit late but it's too late." full of regrets na sabi ni Auren.

"If you confessed minutes earlier than that call, maybe..." yun na lang nasabi ko.

"Well, all I can say is congratulations." He hold my hand, squeeze it a bit and leave me there. 

Really, Auren? What now???

---------------------------------------------------------------------------

Fivo haven't called again until this morning. Okay na rin siguro yun kesa naman magpretend ako na masaya ako na we are now officially a couple. I've waited so long for this moment kasi akala ko masaya, kasi akala ko exciting, kasi akala ko worth the wait. Yun pala hindi. Love is full of ideals na most of the time hindi talaga nangyayari sa realidad. Ang kumplikado talaga ng buhay, lalo na ang love. Maybe I can. Maybe I can get used to this. Me having a boyfriend, boyfriend as a label.

---------------------------------------------------------------------

Auren POV

I still can't believe of what happened tonight. 

Kung kelan naman handa na ko, kung kelan naman sigurado na ko sa nararamdaman ko tsaka nman mangyayari to. 

Oh, I forgot something. 

How about Louisse?

What can you say about the update? 😁