Alam mo bang MAHAL KiTA, dre?

CHAPTER SIXTEEN

Study time! Yes, 2nd year college student na ako ngayon. I’m taking up the course: Bachelor of Science in Education (Mjr. In English). Ara mabuti mga, friends!

This is our first monthsary. Tumagal kami. Wala naman kaming dapat pag-awayan kung talagang may tiwala kami sa isa’t-isa, right. And because of that, yayayain ko siyang lumabas ngayon. I bought her a teddy bear. Though it’s cheap, Cute kasi eh ! Matawagan na nga ang mahal ko.

“Hello, nhie. Happy monthsary.”

“Happy monthsary din po.” J Hay, boses palang.

“I missed you.”

“Kahit everyday naman tayong magkasama.”

“Ayaw mo?”

“Hmm. Sige na nga!”

“Nga pala, pwede ka ba mamaya?”

“What time?”

“6pm.”

“Aw, hindi ko pa alam. Finals na kasi naming kaya I’m not so sure. Why?”

Awts.

“Yayayain sana kita lumabas.”

“Ah, I’ll try but I can’t promise you. I am so sorry, nhie.”

“I-it’s alright. May some other time pa naman. Di lang naman isa ang monthsary.”

“Sorry. Magtetext ako sa’yo if ever makakarating ako, okay?”

“Okay. Bye.”

Hayst. Dapat bang sumama yung loob ko? Nag-effort ako eh. Pero, ayoko siyang bumagsak sa exams nya. Mas lalong di ako mapapalagay n’un if ever mangyari yun. Well, no choice. I will celebrate alone..

Lumipas na ang ilag oras. It’s past  6pm and it’s raining. Sabi nya sakin, pupunta daw siya.  Bat hanggang ngayon,wala pa? Siguro late lang. Umuulan kasi. Hayst.

*BEEP! BEEP!*

From: NHiE ko =)

Nhie, I can’t come. So sorry L

Awts. Paasa. Hayst. So, what’s next? Itapon nalang tong teddy bear na to! Nakakayamot. There’s no good tonight. Goodnight.

Lorice’s POV

I know that I disappoint MJ last night. Sobrang bad ko. Gusto ko talaga pumunta pero hindi ko alam kung anong approach ang gagawin ko.  Nandito kasi si papa sa bahay. What  am I going to do? Alam nya naman na kami but, I don’t trust him. Simula nung sinaktan nya ako, malayo na ang loob ko sa kanya. And I hate him for that.

All I what to do now is to apologize. Alam kong may inihanda siyang surprise sakin kagabi. And I failed to come. =(

Papunta ako ngayon sa tambayan. ALam kong nandun siya. This is the time. Hindi ako paride na tao lalo na kapag ako yung may kasalanan. Inaamin ko naman kapag ako na yung may mali.

“Hi, Nhie.” I’m wearing a big smile. Super saya ko at nagkasama kami ngayon. Hayst. Buti nalang, walang pasok. =)

“Wala kang pasok?”

“Wala po. Ayaw mo ba akong makita?”

“Hindi namna sa ganun—“

“Tara, lakad lakad tayo?”

Papa-good shot muna ako. Mukhang wala pa siya sa mood para kausapin ako eh.

Nandito kami ngayon sa jogging lane. Kapag gusto namin maglakad-lakad, dito kami pumupunta.

“Nhie..?”

Let’s start.

“Po?”

“Tungkol sa kahapon, I’m really very so sorry..”

“Okay lang yun. Teddy bear lang naman yung ibibigay ko sa’yo eh.”

Awts. Sakit nun. Hayst. Naman, Lorice. Gumawa ka ng paraan!

“Nhie, sorry na. Talagang sorry na. Hindi na talaga to mauulit. Promise, I swear.”

“Talaga?”

“Opo. Promise na promise.”

“Sige na nga.” Salamat Lord. Di nyo ako pinabayaan. Di na talaga ako uulit.

Niyakap nya ako ng mahigpit. Sobrang punong puno ng pagmamahal. Hayst. Ang sarap naman talaga ng ganitong feeling.