Alam mo bang MAHAL KiTA, dre?

CHAPTER TWENTY ONE

Lorice’s POV

Sobrang hirap ng ginawa kong desisyon. Hindi ko kayang mawala siya sakin. Hindi ko talaga intension na sabihin yun sa kanya pero, nangyari.

Tama pala sila.

Kapag galit ka, nabubuhos mo lahat ng sakit na tiniis mo noong simula pa. Pero, mali pa din.

Mali na isumbat mo lahat.

Sorang mahal ko si MJ. Sobra.

Hindi ko kayang mawala siya.

Ano ba kasi yung nagawa ko?

Dapat inuna ko muna yung explination nya bago ako bumirada ng salita.

Pero kasi….

Sobra na yun.

Baka naman kasi, hindi talaga kami yung para sa isa’t isa?

Hindi nga kami.

Dahil di dapat humantong sa ganitong punto.

Pagod na yung puso ko.

Hay.

Hindi naman ako mapride na tao.

Magpapahinga muna ako.

Pero, nahihilo ako. May masakit sakin but I’m not so sure kung nasan yun..

Hindi ko na kaya..

“L-lorice! Lorice!”

MJ’s POV

Nakita ko si Lorice na nakabulagta sa sala. Mukhang nahulog sya sa sofa. Hindi ko alam kung anong nangyari. Basta, mainit siya. Hindi ko alam kung simpleng lagnat lang yun or what.

“Doc, kumusta siya?”

“She’s right. Masyado ba siyang stressed and depressed these days? Hindi siya dapat gaano nagpapagod. And wag mo muna siyang pakainin ng junk foods and softdrinks. May Urinary Tract Infection ang pasyente. Hindi pa naman malala pero , kapag hindi natin ito pinigilan, it may lead to different complications.”

“S-sige po, Doc.”

Tinitignan ko si Lorice habang nakahiga sa kama. Sobrang putla nya at payat. Sa dami kong ginagawa, hindi ko na siya naalagaan ng husto. Hinaplos ko ang buhok nya. Sobrang mahal na mahal ko tong babaeng to, at hind ako magmamahal ng iba pa kung hindi lang siya. Ayoko na ulit na mawala siya sa’kin.

“N-nhie?” Nagsalita siya.

“P-po?” Pinahid ko ang mga luha ko. Sobrang saya ko at nagising na siya.

“I love you.”

“I-I love you too…”

“I-I’m so sorry for what I did. I didn’t mean it. Don’t leave me. Natatakot ako mag-isa.” Umiiyak siya. Ilang beses ko na siyang nakikitang umiiyak pag nag-aaway kami pero iba to. Puno ng pagmamahal.

“No, it’s my fault. I love you so much. Sana mapatawad mo ako sa mga pagkakakataong nagkamali ako.”

“Pinatawad na po kita. Hindi po ako galit sa’yo.”

Niyakap ko siya. Thank you, Lord for giving me chance para mahalin kong muli ang babaeng nagpalambot sa puso kong ayaw ng magmahal pa. Pero simula nung makilala ko siya, alam kong siya na ang makakatuluyan ko.

“Forever na tayo, diba?”

“Depende.” Ngumiti siya.

“Depende?”

“Kung ikikiss mo ako.”

Sus, yun lang pala.

I gave her a kiss. Yung kiss na kahit kelan, hindi ko pa naibibigay sa mga ex ko. Yung kiss na alam kong tunay na pagmamahal ang mararamdaman nya. The kiss that lasts, FOREVER.

“Mrs. Lorice Salvacion-Delos Santos, I love you so much!”

Lorice’s POV

Kami na ba talaga, forever?

----COMMERCIAL—

 Hi guys ang girls, it’s me LoreainneNHIEjoseph. Kung mapapansin nyo, kung mapapansin nyo lang naman, epilogue na ang pagkatapos neto. And I am so thank you very much sa mga nagbasa kahit super late update na ako. Salamat sa mga nagvote sa wattpad at sa mga to: Espren (Jekka Rizz Escabarte), Ate Rachelyn Cardoza, Sweet (Jazine Mendoza), Diane Suzanne Abud Mayola at sa lahat ng friends ko na nagpahiram ng mga pangalan nila. Syempre, kay God na walang sawang  gumigising sakin sa araw-araw.

 At syempre, sa NHIE ko na si Marc Joseph Juanillo Doneza. Nhie, I love you so much! Salamat sa lahat ng sacrifice. Thank you for loving me everyday. And I hope, di ka magsawa sa kakulitan ko. FOREVER tayo.

Nga pala guys, I Will Die 4 U is the 2nd story that I’ve been created for a month. Syemper, katulong ko ditto ang mahal ko. Sana supportahan nyo din.

God bless.

Back to the story…