İntikam Değişimi (TAMAMLANDI.)

"Çirkin Betty?"

Medya; Yağız Demir

Düzenlerken benimle beraber yeniden okumaya başlayacak olan varsa buraya bir emoji alabilir miyim lütfen?

Yeni gelen Hayaletler'im de kendini bu satırda belli edebilirler mi? 

Çok bekletmeden; İyi Okumalar İntikam Ailesi...

 ---

Zarar...

---

Bana yakıştırılan sıfatların arasına sıkışmıştı ruhum. Ezikleyici kelimeleri, aşağılık bakışları özgüvenime bir inşaat topu savurmuş, paramparça etmişti.

Ailemin araba kazasında ölmesinin ardında alaşağı olmuş hayatımla beraber, birde onlarla uğraşmıştım.

Zorbalarla.

Ailemi kaybedişim ve dayımın beni yanına almasından bu yana üç yıl geçmişti. Ve ben bu üç yılda, alabileceğim tüm kiloları almıştım. Gizli bir depresyona ayak uydurmuştum. Mutlu gözükerek kandırdığım insanlar gece yanımda kalmayınca, akıtmıştım gözyaşlarımı. Yalnızlığın getirdiği can sıkıntısı ile kendime yemekleri arkadaş seçmiştim. Sanırım bana en zarar veren arkadaşım onlar olmuştu.

Neşeli bir insandım aslında. Kuzenim Yağız ile çok iyi anlaşıyor ve çok eğleniyordum.

Gerçi onun dışında hiçbir arkadaşımın olmayışı beni üzüyordu. Ancak başka birisine hiç ihtiyaç duymamıştım. Ben yanımda olan dayım, yengem ve kuzenim ile mutluydum.

Tabi bu mutluluk sadece ev içerisinde geçerliydi.

Tam önünde durduğum bu kötü kalplerle dolu olan okul, benim için cehennemdi. Benim için yaşam bu kadar zor olmamalıydı. Saygılı olmaları gerektiğini, kimsenin dış görünüşü ile dalga geçilmemesi gerektiğini bilmeyen insanlar ile doluydu.

İşte o insanlar, cehennemimi harlayan odunlardı.

İstemeye istemeye okulun binasına girdim. Bugün biraz geç kalmıştım ancak ders zilinin çalmasına çok vardı. Bir üst kata çıkmıştım ki baş zorbalardan birinin bana seslendiğini duydum.

"Çirkin Betty!" Adım Su Demir. Namı değer Çirkin Betty.

Olduğum yerde durdum ve derin bir nefes alıp onlara döndüm.

Aleyna, mavi gözlü, kumral saçlı ve fiziği çok güzel olan bir kızdı. Çoğu erkeğin dibinin düştüğüne emindim. Yanında dolanan kuyruklarının ise sadece birinin adını hatırlıyordum. Gülay.

Yaklaştıklarında yüzlerinde bulunan midemin bulanmasını sağlayan o bakışlarını görebiliyordum. Bazen içimden ölmelerini diliyordum. Sonra iç sesim bana onlar gibi cani olmamalısın uyarısı veriyordu. Ancak kafamda onları kaç kere öldürdüğümü bir tek ben biliyordum.

Canımı yakıyorlardı. Bana taktıkları bu lakabı duymak, acıyan bakışlarını görmek, kelimelerinin bir kılıçtan keskin olması canımı yakıyordu. Şiddet sadece fiziksel olmuyordu. Yaptıkları psikolojik şiddetin intihara sürükleyecek türündeydi.

Ancak ben aptal değildim.

"Bugün yine her zaman ki çirkinliğin üzerinde."

"Ne istiyorsun Aleyna?"

"Senin ölmeni istesem ne olur ki?"

Alayla sırıttım. "Avucunu yalarsın." Bozulduğunu yüz ifadesinden görebiliyordum. Kuyrukları ne yapacağını merak ederek Aleyna'ya baktılar.

"Ucube bana gidip kahvaltımı al." Gözlerimi devirdim ve kafamı iki yana salladım.

"Ayakların mı yok yoksa ayaklarını ilerletecek bir beynin mi?" Sinirle bana doğru bir adım attığında Gülay kolunu tuttu ve kulağına bir şeyler fısıldadı. Aleyna'nın yüz ifadesi anında keyifli bir hal alırken burnuma kötü kokular gelmeye başlamıştı.