İntikam Değişimi (TAMAMLANDI.)

40. Bölüm "Yeşil."

Sakin müzikler kulağınızda yaşasın...

Oy verip yorum yaparsanız beni çok mutlu edersiniz. 🧡

İyi Okumalar İntikam Ailesi...

---

Video...

---

Arkasından öylece bakakalmış olan adam, saatlerdir geri dönmesini bekliyordu. Çünkü özür borcu olduğunu biliyordu. Aslında sevgisinden emin olmadığını söylemek istememişti. Bir anlık sinirle ağzından çıkmıştı. Yoksa biliyordu Nefes'in onu sevdiğini. Bilmese bile o bakışlarından sonra oturur anlatırdı yüreğine. 

Saatler geçti ama kendine olan kızgınlığı bir türlü geçmedi. Aramalarını asla açmıyordu. Geçen 2 saatin ardından Yağız'ın aramalarına da dönmediğinde gerginlikten ölmek üzereydi.

"Nerede bu kız kafayı yiyeceğim şimdi!" Koltukta oturmuş gerginlikten tırnaklarını kemiren arkadaşına baktı. İki dakika arayla arıyorlardı ama her seferinde telesekretere düşüyordu. 

"Sakin kalamıyorum artık." Yağız koltuktan kalktı ve köşede uyuyan Ayça'yı kontrol etti. Bebeğin yüzüne baktığında aklına Nefes'in evden çıkmadan söyledikleri ve Ayça'nın davranışları geldi. Nefes'in gittiğini görünce ağlamaya başlamıştı ve bu yarım saat sürmüştü. Durmadan ağlamış ve Yağız'ın panik içerisinde bırakmıştı. Sonra ise yorgun düşüp uyumuştu. 

Yüzünü, elinin tersi ile okşadı. Şimdi huzurlu şekilde uyuyordu. Ayça'yı sevmeyi bırakıp Nefes'i aramakta olan Can'a döndü.

"Bence artık babamlara haber vermeliyiz." Can kafasını sallayarak onayladı arkadaşını. Sabah haber alamadıklarında da çok paniklemişlerdi ancak bu sefer farklıydı. Genç adamın içi sıkıntı doluydu. Nefesi daralıyor, koca ev üzerine geliyordu. Kötü düşünmek istemiyordu ama şu durumda başka nasıl düşünebilirdi?

Yağız anne ve babasını aradığında beraber plansız kısa bir tatile çıktıklarını öğrenince kelimeler boğazına dizilmiş, söylemesi gereken hiçbir şeyi söyleyememişti. Can'ın hiçbir şey söylemediği için attığı garip bakışlara açıklama yapabilmek için konuşmayı kısa kesip kapattı.

"Beraber zaman geçireceklerini söylediler. Bende..." Durdu. Nutku tutulmuştu. Söyleyip kalbine inmesine izin verememişti.  "...söyleyemedim."

Can, Yağız'ın neden söyleyemediğini anladığında omzuna dokundu ve mırıldandı. "Biraz daha bekleyemeyiz. Ayça'yı bir yere bırakmalı ve Nefes'i aramalıyız."

"Nerede arayacağız ki?" diye merakla sordu Yağız. Öylesine dolaşarak bu koca şehirde Nefes'i bulamazlardı. 

"Bilmiyorum. Önce bildiğimiz yerlere bakarız. Hatta ilk kızların yanından başlarız. Orada olma ihtimali çok yüksek."

Yağız aklına gelen ihtimalle istemese de dudaklarını araladı. "Öyle olsaydı Asya bu kadar aramamıza bana geri dönüş yapardı."

Can kaşlarını çatarak baktı. "Burada olumlu düşünmeye çalışıyorum ve sen bunu engelliyorsun."

Uzanıp sarsmadan Ayça'yı battaniyesine sardı ve "Üzgünüm." diye mırıldandı. Can'dan bebeğin çantasını odasından getirmesini istedi ve o sırada montunu giyindi. Can haklı geliyordu. Olumsuz düşünmek için biraz daha zamana ihtiyaçları vardı. 

---

Asya'nın evine geldiklerinde kızlar telaşla açtılar kapıyı. Geleceklerini duyan Su, evde duramamış ve beş dakika içinde Asya'nın evine gelmişti. Konu Nefes olduğunda herkesin içi kocaman bir korkuyla doluyordu. Peşindeki manyağın varlığı herkesi korku diyarlarına sürüklüyor fırtınasına katıyordu.