AMANSIZ

Tanıtım~

Üzerime doğru geldiğinde yapmam gerekeni düşündüm. Korkunun artık fayda etmeyeceğini biliyordum. Zorla bu zorba adamla evlendirilmiştim. Hiç bir konuda fikrim alınmamıştı. Sahte duyguların içinde kayboluşumu izliyordum. Yaşadığım bunca şeyden anladığım tek şey vardı , benim değil onun ölmesi lazımdı. Ölümün soğukluğu darbeler şeklinde yüzüme vuruluyordu. Kan istiyordum. Kan, intikam, ölüm. Peki bu hale gelişimimim, dehşet saçacak kadar kendimi kaybetmem sebepsiz miydi?

"Defne !"

Adımla seslenen bu adam benim sebebimdi. Benliğimin yok oluşuydu. Bana yaklaştığı zaman düşündüm , bunu yapabilir miydim, aklımda düşündüğüm şeyleri yapabilir miydim? Sonra sessizce yutkundum. Rabia ve Ali aklıma geldi. Gözlerim doldu, değer verdiğim insanlar ya ölüydü ya da ölüden farksızdı. Aramızdaki bir adımlık mesafeyi aşıp dibime geldi iyice. Onun gözünde ben bu gece onun avıydım ama asıl olan o benim avımdı. Boynuma ıslak bir öpücük bıraktığında olduğum yerde hareketsizce durdum. titrek bir nefes çektim içime . O kendini zevkten kaybetmişti , gözü beni görmüyordu, odaklandığı şey bedenimdi. Eli belime gittiği zaman ,zamanın tam şuan olduğunu biliyordum. Titreyen elimi yumruk haline getirdim, ya bu gece av olacaktım ya da avcı. Bütün mesele buydu ve ben av olmayacaktım. Bacağıma sardığım çakıyı çıkardım. Yapacaktım. Bu ona acı verecekti bana ise huzur. Teşhir olan bedenim kurtuluşumdu. Beni fark etmeyecek kadar aptaldı. Ona yaklaşan ölümü hissetmiyordu. Kurbanı koynundaydı. Nefesi dizeler halinde bedenime nüfus ederken o boğazı memnun bir şekilde keseceğimi biliyordum.

Midem kasılmaktan dolayı bulanıyordu. Bendeki garipliği hisseder gibi kendini geriye çektiğinde nefret ettiğim yüzüne öfke ile baktım. Yanağımdaki göz yaşı özgürlüğüne kavuştuğunda elim titremeden tam hedefini bulmuştu. Onun acımasız bedeni, beni kendi sonunu hazırlayan kişi yapmıştı. Bu güne kadar yaptıklarının bedelini ölerek ödeyecekti.

Bıçağı tam kalbinin üstüne sapladım.

Ben bu gün karanlığıma adım atmıştım. Celladıma cellat olmuştum.

____________________

Hayat hiç bu kadar zor olmamıştı. On sekiz yaşında bir genç kız. Geçmişte yapılan bir hata. Gece denilen bir adam. Hiç bir şey yolunda değildi . Ama hiç bu kadarda tepe taklak olamamıştı. Koray Alaca sadist , korkusuz ama geçmişinin yükünü taşıyan adam. Duygular insanı yavaşlatırmış , yorarmış ha unutmadan duygular ölüm de getirir. Klasik olmayan hayatlardı... "Sende tıpkı annem gibi her fırsatta beni bıraktın"