AMANSIZ

bölüm6~ Sahip

Hani bazı anlar yaşarız. Yaşadığımız bu anlar içinde şoktan transa geçtiğimiz zaman dilimi olur... Şu an benim durumum tam olarak öyleydi.

Koray'ın başı yan tarafına dönmüş yanağındaki kas seğiriyordu. Nefesimi tuttum. Kesin beni öldürecekti. Yanımda Ali var bir şey yapamaz ki(!) diye kendimi bir an teselli ettim.

O kadar sinirlenmiştim ki tüm gücümle vurmuştum. Beş parmağımın şekli yanağında çıkmıştı. Başı yavaşça bana döndüğünde bir iki adım geriye gittim. Kaçacak yerim de yoktu. Nasıl kurtulacaktım bu adamdan. Konuşmaya başlaması ile şaşırmıştım:

"Kardeşini al eve gidiyoruz!"

Yüzünde şeytani bir bakış vardı. Rahatlamam lazımken daha çok korkmuştum. Bu sakinlik hayra alamet değildi. Suskunluğun bana acısı fazla olacaktı.

Şu an tek istediğim duş alıp uyumaktı. Ama Koray'ın tehlikeli gözlerin de beni bitirme planları vardı. Biliyordum. Çünkü babamda onun gibiydi. Canımı acıtmadığında daha büyük darbeler alırdım sonrasında.

"Otoparkta bekliyorum sizi" deyip arkasını dönüp gitti. Gitmesiyle biraz rahatlamıştım. Derin bir nefes aldım. Sandalyeye tutundum. Elimdeki teri pantolonuma sürdüm. Elim acımıştı. Ona hak ettiği geç tokadı vermiştim. Pislik hak etmişti.

Biraz kendime gelince Ali' me baktım. Çevresine gülücükler atıyordu. Telefonumu çantaya atıp Ali'yi kucağıma aldım. Parayı ödeyip çıkışa yöneldim.

Yaptığımdan dolayı tabi ki de pişman değildim. Sonuna kadar hak etmişti. Bana izinsiz dokunduğunda dolayı daha fazlasını yapmam gerekiyordu. Korktuğum için sesimi çıkaramamıştım.

Sahip diye kaydetmek ne demek ya bana ne gözle baktığını göstermişti. Keşke diğer yanağına da bir tane vursaydım.
Gururumla oynamazdı bir daha. Ben sadece on sekiz yaşındayım. Onun yüzünden intihar etmiştim. Lanet olası adam bana çöp muallemesi yapıyordu. Beklediğim telefon gelince onlara yaptıklarından dolayı pişman edecektim. Daha hızlı yürüdüm. Koray Beyi daha fazla kızdırmamalıyım.(!)

Otoparka indiğimiz zaman gördüklerimle bir an ikilemede kaldım. Koray ceketini çıkarmış arabanın kaportasına yaslanmıştı. Bir elinde sigara diğer elinde telefonla konuşuyordu. Bizi görünce gözlerinde tehlikeli bir ışıltı gördüm. Korkmaya başlamadım dersem yalan olurdu .Bir kaç metre aramızda kalınca dediklerini duydum.

"Tamam Sinan Amca"

.....

"İki gün kalacağız" Biten sigarayı yere attı.

.......

"Evet pazar günü yapalım ."

......

"Tamam görüşürüz"

Babamla konuşuyordu. İki gün derken ne demek istiyordu acaba? Bu pazar önemli bir şey mi vardı ?

Yüzündeki kendi halinden gayet memnun bir ifade vardı. Bu adam hiç gülmez miydi? Ali'yi kucağımdan almak için kollarını uzattı. Küçüğümü alırken parmağı göğüslerime dokundu ben irkilip geri çekildim. Küçüğümü kucağına aldı. Bir tane daha vursam çok daha iyi olacaktı. Cesaretim yoktu. Ona vurmam delilikti.
Bana bakmadan küçüğümü ön koltuğa oturttu.

"Arkaya geç" dedi.

Şaşırsam da sesimi çıkarmadım. Manyak dört yaşındaki çocuğu ön koltuğa oturtmuştu. Ali ise beni hiç aramamış, keyfi bayağı yerindeydi. Ona da küsmüştüm. Beni satmıştı. Bir kere bile abla dememişti.

Arka koltuğa geçtim. Dikiz aynasından bakınca gözlerimiz karşılaştı. Ben gözlerimi kaçırsam da o bakmaya devam etti. Gözleri biraz üzerimde oyalansa da bakışlarını yola çevirdi. Manyak kaza yapacaktı. Konuşmasıyla korkum arttı.