İNTİKAMIN TOZ BULUTLARI

14.BÖLÜM "CEZA"

Multimedia da Barın ve Benekli.

Bölüm şarkıları;

Çoban Yıldızı -Teoman
Sen Yanımdayken -Toygar Işıklı

Sen benle kal, çoban yıldızı
Zamanın varsa, biraz daha.

***

Hala aynı yerde dikilmiş duruyordum. Mert herşeyi biliyor muydu yani?

Kardeşim dediğine göre biliyordu. Acaba diğerleri de biliyor muydu? Barın'a bunu acilen söylemem lazımdı.

Ayakta dikilme eylemine bir son verip masaya geçtim. Bacaklarım bile titriyordu. Şu lanet özelliğimden nefret ediyordum. Heyecanlanınca ya da kalbimin hızlanmasına neden olacak başka bir şey olduğu zaman titrerdim.

Barın yanıma gelince sessiz olmaya özen göstererek kulağına yaklaştım. "Mert herşeyi biliyor."

"Ne demek herşeyi biliyor?"

Dans ederken Mert'in bana dediklerini tek tek anlattım. Kaşları çatılmıştı. Bu iş iyice can sıkıcı olmaya başlamıştı.

"Desene oyun daha da eğlenceli olmaya başlıyor."

"Ne demek bu?"

"Yakında anlarsın, karıcım." dedikten sonra dudağımın kenarını öptü.

İnsanların içinde böyle şeyler yapmasa olmaz mıydı? Geri çekilip "Biri görecek şimdi." diye mırıldandım.

Bu dediğimle gülmeye başlamıştı. "Sence onlar ne kadar umrumda?"

Böyle şeyler yaptığına göre onların umrunda olmadığı gayet açıktı. Kafamı iki yana sallayıp masadaki içkiye uzandım. Biraz sertti tam da istediğim gibi. Sarhoş olup herşeyi unutmaya ihtiyacım vardı.

Barın'ın bana karışmaması da işime geliyordu. Biten  bardağı yanımdan geçen garsonun taşıdığı tepsiye koyup yenisini aldım.

Kaçıncı olduğunu sayamadığım boş bardağı masaya bırakıp etrafıma bakındım. Çoğu kişinin yüzünde yapay bir gülümseme vardı. Kıvrılan dudaklarındaki gülümseme gözlerine ulaşmıyordu. Zeynep'le konuşan Koray Yaman'ı görünce yanına gitmek üzere hareketlendim.

Barın kolumu tutup "Nereye?" diye sordu.

"Koray Yaman'a bir selam vereceğim."

Sarhoş değildim. "Yazgı, sakın yanlış birşey deme." Yeşil gözlerimi kahverengilerine diktim. Ne demem gerektiğini biliyordum.

"Hadi ama koca adam. Ne yaptığımı biliyorum ben."

Barın'ı kolundan tutup Koray Yaman'ın yanına kadar sürükledim.

"Tebrik ederim."

Zeynep, benimle aynı renk gözlerini üzerimde gezdirip "Teşekkür ederim." dedi tatlı bir ses tonuyla.

Benzeyen tek yanımız sarı saçlarımız ve yeşil gözlerimizdi. Yüz şekli, konuşması, sıcakkanlılığı bu konularda tamamen zıttık. Hem bu kadar aynı hem de bu kadar farklı olmak şaşırtıcıydı.

Koray Yaman'ın şuan beni incelediğini fark etmiştim. Barın Murat'la konuşurken bende gözlerimi Koray Yaman'ın üstünde gezdirmeye başladım. Takım elbisesinin içine giydiği beyaz gömlek ve üzerine bağladığı siyah kravatı hoş bir görüntü sergiliyordu.

"Sena Yazgı Karasu." Elimi uzatıp kendini tanıtmasını bekledim.

Elimi sıkıp "Koray Yaman." diye mırıldandı. İlk kez sesini duyuyordum. İlk kez eline dokunuyordum. İlk kez bu kadar yakındık.