Bir sonbahar günüydü. Rüzgar yine gaddarlığını öne çıkarmış yere düşen yaprakları bilinmezliğe doğru savuruyordu. Yeşil göz paketini cebine attı. Aynaya doğru gelerek yeşil gözlerine acımasızlık dudaklarını ise boş bırakmıştı. Uzun sarı saçlarını özgür bırakmıştı genç kız. Anahtarını yanına alarak dışarıya doğru adım attı. Siyah çakmağıyla mentollü sigarasını yakıp içine çekerek genzindeki yanma hissini yaşadı yeşil göz. Rüzgar yeşil gözlünün saçlarını da kattı gaddarlığına. Genç kız umursamaz bi hava içindeydi. Sadece elindeki sigaraya odaklanmış ondan başkasını gözü görmüyordu. Cebindeki telefonunu çıkartıp tekrar bir mesaj daha attı genç kız. Geri dönmeyeceğini bildiği halde. Biliyordu kendisini sevmediğini. Belkide bu yüzden canı çok yanıyordu. Ama genç kız güçlüydü o yokken neler yaşamıştı nelere göğüs germişti nelere boyun eğdiğini çok iyi biliyordu. Şimdi olsa nolurduki ? Sanki geçmisimi unutturabilicekti. Karanlığıma el uzatıp beni ordan çıkartabilecekmiydi. Saçmaydı işte bi o kadarda gerçek. İçindeki ses tekrar azarladı yeşil gözlüyü duygusuz bir sesle "Sen karanlığa mahkumsun" diyerek. Boş dudaklarının yerini acı bi tebessüm aldı yeniden. Başını kaldırıp etrafına baktı genç kız. Herşey bulanıktı. İlk karanlığa adım attığı gibi. Başını salladı . Tek kelime çıktı ağzından. "Acizsin." Zorlukla adım atarak geldiği yöne geri döndü genç kız yüreğindeki acımasızca esen rüzgarı umursamadan.
"Tepeden tırnağa bi acizlik."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
❄LAVİNİA❄
ChickLitSadece intikam istiyordu genç kız. Ölmek için yaşıyordu Evren. Ölüm çiçeğiydi o. Herkesin imrendiği, ona benzemek istediği ilâhi bir çiçek. Kendini değil başkalarını öldürmekle görevlendirilmişti.
