Chapter 10
KINABUKASAN
**Humupa na ang mataas na lagnat ni Rinaya,hindi muna sya pinapasok ni C.A sa School dahil may sinat pa ito. Pinagpaalam na ito sa mga Prof nila, nasa Veranda silang dalawa nagkukwentuhan**
"C.A bakit di ako pwedeng pumasok? Magaling na ako ohh? Ang daya naman,pano kita mapapakilala sa mga kaibigan ko". Naka pout na turan ni Rinaya
"Leigh huwag kang makulit,di kapa magaling. 2days kang magpapahinga dito sa Mansyon! Thats my order.. Clear!" ani ni C.A habang nakaupo at nagbabasa ng Magazine. Pero nagbago ang isip nya. He'll make it 1 week rest vacation.
"Haayyy nakaka bored dito C.A eh.. Wala akong gagawin kung di ang tumunganga lang.." baling ni Rinaya dito
"Kasama mo ako dito Leigh di ka mababagot.." patuloy padin sa pagbabasa nito.
"Ngayon pa nga lang nababagot na ako.. Ano ba yang binabasa mo.. Patingin nga" sabay hablot sa Magazine. May nahulog na mga litrato dito at akmang dadamputin na sana ang mga ito.
"Hep!!! Ako na.. Ang kulit mo talaga Ayah!"nagulat pa si C.A dahil sa nasambit nyang pangalan.
"Ayah.. Tinawag mo akong Ayah.. C.A!!!!!" sigaw ni Rinaya.. Na babakas sa mukha ang kasiyahan
"Ahh-anoo nagkamali ka lang nang pagkakarinig.." namumula ang mukha nito habang pinagpupulot ang mga nahulog na litrato,pagkuwan ay natigilan sa ginagawa.
Nakatingin lang sa isang litratong hawak nya.
"Ahmm C.A.. Sino sila??" pagkuwan turo ni Rinaya sa hawak na litrato. Nataranta naman si C.A kung paano itatago yung litrato..
"Kalma ka lang dyan.." wika pa ni Rinaya
"Malalaman mo din kung sino sila,hindi pa sa ngayon Leigh.." pabulong na saad nito at bumaling kay Rinaya.
"Halika mamamasyal tayo". At tuluyan nang umalis ng Veranda si C.A
Rinaya POVS
"Ano kaya yung binulong-bulong nya kanina.. Hmmm sino kaya ang mga batang yun sa litrato? Bakit parang pamilyar sila". Bigla kong napahawak sa sentido ko dahil sumakit ito. Umupo muna ako sa upuan dito sa Veranda. Mataman kong tinignan ang kapaligiran. "Napakaganda talaga dito.." masaya kong wika habang sinusuyod nang tingin ang bawat sulok nito.
Naputol lang ang masaya kong ginagawa dahil tinatawag na ako ni C.A
C.A POVs
Ayaw ko sanang Iinterrupt.ang pagsuyod ni Leigh ng tingin sa Bakuran ng Mansyon,ngunit kailangan. Dahil may pagdadalhan akong lugar na siinisiguro kong makikilala ng Puso nya kahit di maalala ng isip nya. Napangiti ako, sa naisip ko. Uuwi kaming japan at 1 week kaming mawawala.
Paglabas ni Leigh sa Veranda nagulat sya ang daming bagahe na nakalabas.
"Wooooh.. Saan tayo pupunta?? Bakit ang daming bagahe?? C.A?" nakakunot noong di makapaniwala
"One week tayo sa Fukushima Shrine. Kailangan mong magkaroon ng mahaba habang pahinga Leigh. Ako nang bahala sa School mo". Wika ko sa kanya. Nakanganga pa sya. Na ikinatawa ko
"Whats on that face..pppfffftttt hahahhaahahaha". Tawa ko pa
"Waaaaahhhhh tumawa ka!!! C.A tumawa ka!! Himala..... This is the first time i saw you Laughing like that!!!" she exclaimed in disbelief. Kumikinang kinang pa ang mga mata dahil sa saya.
"That i was used to be before...Aiii-Leigh i mean.. So come on, you need to freshen up" i said to her while smiling.
"This is the real me.. And a bit of your entity". I whisper
"Yes sir!" she salute and get her packs and other things. And she lead first to the Car. I was left standing while staring her back..
"So easy.." i suddenly smile
"I hope your most memory from the past would come back.. I hope Fukushima Shrine helped me to come back the real you.. Aii, I'd missed you a lot". I spoke to my thy self and then i follow her,.
