Magical Night

- Bölüm 15 -

Gözümü açtığım da beyaz bir yatağa kelepçelenmiş şekilde buldum kendimi. Oda krem rengine boyanmış sadece yatak olan bir haldeydi. Oysa ki ben kendimi bodrum katından bulurum sanmıştım. Nasıl kaçırılmaydı bu? Ve kimin kaçırdığını da bilmiyordum. En son bir el görmüştüm ve ağzıma tutulan eterli mendil..

Sehun'u merak ediyordum. Okuldan o gelmeden çıktığım için çok kızacaktı bana.. Kesin deliye dönmüştü. Ama nereden bilebilirdim ki oyuna getirildiğimi. Sehun'u özlemiştim..

Gelen giden halen yoktu acaba kaçıran kimdi beni? Dört gözle bekliyordum gelip benimle yüzleşmesini.. Ve istediğim olmuştu, kapı açılıyordu. Bir kaç saniyelik bekleyişim sonucu kapı tamamen açılmış ve o içeri girmişti. Tanrım bu olamazdı.. O olmamalıydı.

"S-sen nasıl yaparsın bunu?!"

•*•*•*•*•*•*•*•

İşim uzun sürünce Luhan'ı bekletmek zorunda kalmıştım. Haber vermek için telefonumu elime alınca şarjımın bittiğini gördüm. Lanet şarjın bitecek zamanı mıydı? Luhan beni çok merak edecekti ama aile kurulumuz toplanmak için acil çağrı yapmıştı. Yakında olacak savaş için plan yapılıyordu ve benim Liderleri olmam istenmişti babamda buna beni uygun görmüştü. Bu kadar sorumluluk fazlaydı.

Hızlıca okula geldiğim de Luhan ın sınıftan çıkmamasını ve Baekhyun un onu yalnız bırakmamasını umut ediyordum çünkü bana büyük bir düşman varken Luhan büyük tehlikedeydi. Onunla sevgili olduğumuzu duyurmak çok istememiştim ama Luhan üzülebilirdi bende buna dayanamazdım.

Okul binasının bizim sınıfımızın olduğu katına geldiğim de içimde bir sıkıntı belirdi. Etraf çok sessizdi ve kimse yoktu. Baekhyun'un olduğu bir yerde sessizlik varsa kesin sıkıntı vardı. Koşarak sınıfa gittiğim de kapıyı açmam ile korkularım başıma geldi. Sınıf bomboştu!

Luhan sevgilim sana çıkma demiştim! Telaşla tekrar bahçeye indim. Belki içeride sıkılmıştı ve beni dışarı da bekliyordu. Ama gelirken görmüş olmam gerekirdi. Lanet olsun ışık hızı ile hareket etmeme rağmen hiç bir yerde bulamamıştım. Yoktu! Luhan etrafta yoktu!

Acaba eve gitmişmiydi? Tanrım lütfen öyle olsun.. Hemen hızla evine gittim. Vampir özelliklerimi insanların içinde kullanmam çok büyük tehlikeydi ama şuan umrumda değildi çok hızlı hareket ediyordum dikkatli olmayan birisi fark etmezdi nasılsa. Eve geldim de kırarcasına kapıyı çaldım ama açan yoktu. Her zaman içeri girmek için kullandığım pencereye yöneldim. Buranın kilidi sağlam değildi ve ben rahatlıkla girebiliyordum. İçeri daldığım da evin bomboş olduğu suratıma tokat gibi çarptı.

Daha fazla paniğe kapılmıştım. Ama şuan buna vaktim yoktu. Yan bahçede oturan Baekhyun'un evine yol aldım. Saniyeler sonra onlardaydım kapıyı çaldım şans ilk kez benden yanaydı ki açan Baekhyun'du.

"Ah Sehun burada ne işin var? Luhan nerede?" Baek'in soru soran gözleri korkumu tamamen gün yüzüne çıkarmıştı. Nasıl nerede derdi. Onun yanında olması için binlerce kez dua etmiştim.

"Luhan seninle değil mi?" Buruk ve kısık çıkan sesimle Baekhyun'un yüzü korku ile kaplandı. Onu telaşlandırmamalıydım.

"Ah korkma daha evine gitmedim kesin evdedir.." Baekhyun emin olmayan gözlerle bana bakıyordu.

"Bir şey yok değil mi Sehun-ah?"

"Hayır hayır şimdi sevgilimi yalnız bırakmayım, görüşürüz Baek!" Daha cevabını beklemeden hemen bahçeden çıkmıştım. Kendi söylediğim cümleye bile gülesim gelmişti.