Heaven's Lacrima

VII • Loss and Found •

Loss and Found

"Halina, pasok kayo, sa loob nalang tayo mag usap." Tugon ni Cxandra sa tanong nya tsaka sila iginiya papasok sa malaking mansyon kasunod ang mga katulong. Pumasok sila sa isang presentable at napakalawak na kwarto ngunit hindi nila kasamang pumasok ang mga katulong.

"Please, have a seat." Wika ni Cxandra kasabay ng pag upo nito sa isang pang isang taong upuan na gawa sa ginto. Sabay naman sila ni Alexsa na naupo sa isang mahabang upuan na gawa rin sa ginto. "Nagtatakha ka siguro kung paano ko nalaman ang pangalan mo?" Paumpisang bungad ni Cxandra sa usapan.

"Opo, and it seems that you are expecting me to come."

"I see, what a clever girl you are?" Natutuwang wika nito.

"Papaano nyo nga po ba nalaman ang pangalan ni Sharie?" Tanong ni Alexsa

Ngumiti ito habang naka tingin sa ibaba. "Naaalala ko pa, nung mga panahong nag deside si ate na gumawa ng libro, not because she wants to be wealthy we're billionaires any way. Its just that she wants to achieve something, she wants not to be forgotten. I thought maybe that's her way of coping from our loss, because that year our parents died, oh! No, my adopted parents pala dahil inampon lang ako ng pamilya nila. Pero kahit ganon she treated me as her own sister, as her bestfriend." Nag taas ito ng mukha ngunit tumingin sa kawalan. "She refuses to reprint every completed book na nai publish na, o kaya'y gumawa sya ng maraming kapareho ng laruang sumisimbulo sa personalidad ng mga karakter na nilikha nya kahit napakataas ng demands nun sa market. Sabi nya sapat na ang mga nagawa nyang mga libro at mga laruan para maalala sya ng mga tao." Pag papatuloy nito habang tumutulo ang luha.

"Wait, what do you mean by that 'to be forgotten'?" Singit nya sa pagpapaliwanag nito.

Tumingin ito sa kanya at marahang ngumiti, bahagyang pinahid ang luha tsaka bumaling sa itaas. "One day, she decided to have a book signing event, at dun ka nya nakilala, she asked your name, before signing your book, sabi nya pa nga ikaw daw yung taong may hawak sa pang isang daang libro na may pirma nya." Marahan itong natawa. "I even took a picture of you, but the truth is she lied to you. To tell you the truth, yung kasunod mo talaga yung pang isang daan, sinabi nya yun sakin."

"So, why me?" Nagtatakha nyang usisa.

"I did ask her the same thing, why you? Bakit hindi yung kasunod mo?" Tumayo ito at lumapit sa isang patungan ng mga laruan at kinuha ang isang kwadro na nasa tabi ng mga ito. "There's something in you daw na wala sa ibang mga nanduon." Muling bumalik ito at ipinakita sa kanya ang kwadrong hawak. Iyon ang litratong kuha nila sa book signing event nito. Inabot nya ito at tinitigan, napangiti sya ng maalala ang araw na iyon.

"Pagkatapos nun, sobrang saya nya paguwi namin, gumawa sya ng isang set ng action figures na nasa librong iyan, tapos ipina ayos nya ang kwartong ito para sayo, sabi nya one day dadalaw ka dito, at hindi sya nag kamali, you're right here in front of me. But life played a tricky card accompanied with destiny for her, my Ate Clarrize, the Feign Fantasy you've known, she died last night."

Mga katagan kanilang ikinagulat. "She died/Last night." Panabayan nilang paguulit sa mga huling salita ni Cxandra.

"A good natured person, a loving heart with a warm soul, a best friend, a great sister, I lost a treasure when she passed away. Two months before she died nang malaman ko na may brain cancer sya, hindi na nya iyon maitaago kasi mas dumadalas ang pagsakit ng ulo nya, siguro nakuha nya iyon sa car accident kung saan namatay ang mga magulang namin."

"Bakit hindi sya nagpagamot?" Tanong nya habang inilalapag sa center table ang kwadro.

"She did do that, magpagamot sya, but the time na malaman nyang may sakit sya, it was too late, akala nya kasi simpleng migraine lang ang dahilan ng pagsakit ng ulo nya, until binigyan sya ng taning ng doktor, sabi ng doktor one hundred days nalang syang mabubuhay, maybe nawalan na rin sya ng pag asang mabuhay, kasi nga tinaningan na sya ng Doktor, and maybe she's longing and misses so much those persons we lost.

"Saan po sya nakahimlay ngayon?"

"Nasa morgue pa sya ngayon, mamayang hapon pupunta ako sa crematory para sa cremation nya, gusto nyo bang sumama, ayaw nya kasing iburol sya."

"Pero bakit po kayo nandito? I mean, sana po sinabihan nyo nalang po kami, para sa ibang araw nalang po kami nagpunta nakakahiya naman po sa inyo, kahit po nasa ganyang sitwasyon po kayo, humarap parin po kayo saamin." Wika ni Sharie just to give sympathy for Cxandra's loss.

"Because that's her dying words, she said no matter what happened to her haharapin ko kayo ngayon, mahigpit nyang ipinagbilin iyon, ang sabi nya darating ka ngayon."

"But I didn't mention to her about Sharie." Sabad ni Alexsa.

"Ganun ba?, pero alam nyang pupunta ngayon si Sharie, siguro nararamdaman nya iyon, tama nga sya, there's really something in you. Oh, by the way, have you eat? how rude of me, I didn't get to ask what you want to eat, I'm sorry." Natatawang wika nito, ngunit hindi nito maitatago ang lunkot sa mga mata nito,

"Its okay Ms Cxandra." wika ni Alexsa.

Tumayo si Sharie at lumapit kay Cxandra, hinawakan nya ang mga kamay nito, ramdam nya ang panginginig nito. "Its okay." Niyakap nya ito. "Its alright to cry, no one is perfect, you don't have to pretend." Naramdaman nya ang panginginig ng mga balikat nito. "Let your tears flow, I know it's hard, and I know, I just know you're a tough woman." Garalgal ang boses nyang wika. "Its not easy to pretend that you are okay in front of someone yet you manage it well, but your eyes can't hide the sadness of your heart, and the sorrow of your soul." Hindi na natiis pa ni Cxandra ang emosyong kanina pa gustong kumawala, kusang tumulo ang mga luha nito kasabay ng mga hibik habang nakayakap sa kanya, ramdam nya ang kalungkutang ng puso nito at ang sakit na nararamdaman nito. "Wag kang mag alala, sasamahan ka namin sa crematory mamaya." Kumawala sya sa pagkakayakap dito tsaka marahang pinahid ang luha sa mga mata ni Cxandra. Hinawakan nyang muli ang mga kamay nito tsaka ngumiti na para bang nagsasabing magiging maayos din ang lahat.

Gumanti rin ito nang ngiti sa kanya. "I know now what she sees in you, the kindness of your heart and the warmth soul, they are really promising."

"You are a great person, hindi nawalang halaga ang tiwalang ibinigay nya sayo at kahit pa masakit sayo you'll do everything para lang mapasaya ang mahal mo."

"Thanks to them and the chance they give, I was able to grow and be a better person."

"You are a better person because you are thankful, thankful to have a great family."

"But then, they left me all alone with nothing but their wealth."

"No, you're not alone." Wika ni Alexsa. "Before she dies, she left a special gift, the gift of friendship, and it's up to you if you want to grab the opportunity or just let it pass. I know now what she thinks, maybe?! She was so afraid for you to live all alone kapag nawala na sya, kaya siguro kayo pinagtagpo ng kapalaran, and if you ask me, Sharie is a very kind person with gentle and loving heart, a great best friend, and a caring sister although we're not sibling. And I know she wants you both to be friends, maybe that was her real final wish at hindi lang basta humarap ka sa amin sa kabila ng pagkawala nya, masaya syang lumisan kasi alam nyang magiging mabuti ang iyong kalagayan sa kabila ng pagkawala nya, mabubuhay ka parin ng masaya." Masayang wika ni Alexsa. "You know why are we here? We're just here for a copy of the book na aksidenteng nasira, and to tell you the truth, that book has a special meaning to our friendship, and now I come to think of it, sya rin ang dahilan kung bakit kami naging close ni Sharie, and now we have found a treasure undiscovered. Ending always means that we should start a new beginning, and I think friendship doesn't end with death and will never be, it will only grow, people live, people die but life still go on no matter what, may mawala man o dumating sa buhay natin. Living life is not a choice but a chance of existing, choosing is how you manage to live it, to live it happy or miserable is your choice, but you are worthy to live a happy life, don't waste the chance of living.