DURAKTAKİ KATİL (TAMAMLANDI)

20.KARANLIĞI TERK EDERİM

Genç adam ellerini saçlarına geçirdikten sonra sinirle çekiştirdi . Koltuğa boylu boyunca uzanan kıza tekrar baktıktan sonra kafasını ondan çekti . Bu kıza bağlanmak sinirini bozuyordu . Nasıl böyle bir şeye müsade etmişti ki . O kadar çok kız girmişti ki hayatına . Bu kadar sade bir kıza bağlanmak onu deli ediyordu . Hiç bir çekici yanı yoktu . O aşık olunası yeşil gözleri , her dakika dokunmak için can attığı kızıl sçlaçları ve yumuşak dudakları ... Lanet olsun ki yeterince çekiciydi . Fazlasıyla güzel bir kızdı . Kendine kabul ettiremese de bu kız artık onun içine yerleşmişti . Onu hemen şimdi uyandırıp ailesine vermek istiyordu . Çok pişman olmuştu . Ama artık çok geçti . Zamir evde verdiği ifadeyi ses kaydı olarak yollamıştı . Konuşmadığını anladığında bırakmalıydı onu . Ama inatla yanına almıştı . Onun yüzünden iğneleri de elinden kaçırmıştı . Sırf zarardı bu kız . Yanında kalmaya devam ettikçe de zarar gelmeye devam edeceki . Ama onu bırakamıyor du da . O kadar zayıftı ki . Gözlerine uzun uzun bakamıyordu . Titreyen dudaklarını görmeye bile dayanamıyordu . Bir yandan da yüzünde ufak bir tebessüm vardı . Büyük cesaretti yaptığı . Nasıl kendisini öpebilmişti hala anlamıyordu . O dudaklarının tadı hala dudaklarındaydı . Yumuşak dudaklarına bir kere daha dokunmamak için kendini zor tutuyordu . Dikili kaldığını fark edince hızla hareket ederek kapıya yöneldi . Kızılın bunu sevmediğini biliyordu . Bir kaç kez şahit olmuştu tek başına uyandığını düşündüğü zamanlara . Huysuzca mırıldanıyordu . Sinirli sinirli etrafına bakınıyordu . Benim evde olmadığım zamanlarda uyanmayı gerçekten sevmiyordu . Bunun farkına bir ay önce varmıştım . Tek başına kalınca korktuğu çok belli oluyordu .

Genç adam kapıyı hızla aralayıp çekerek yürümeye başladı . Bir kaç adım attığında içine dolan huzursuzlukla geri döndü . Kapıyı kilitleyip anahtarı cebine attı . Şimdi daha huzurluydu . Bir kaç haftadır kapıyı kilitlemeden gidiyordu ama kız hiç kalkıp da kapıyı zorlamıyordu . Alışmıştı artık kapının kilitli olmasına . Bu yüzden denemiyordu . Ormandan inmeyi bitirdiğinde hızla arabaya atladı . Anahtarı yerine koyduktan sonra gaza yüklendi . Arabayı hızla sürmeye devam ederken elleriyle direksiyonu daha sıkı kavradı . Düzenli hatayı yoktu . Hiç bir zaman da olmamıştı . Ama kızıl hayatına girene kadar da gayet rahat olduğunu hissediyordu . Her şeyiyle bela gibiydi . Onun peşinde koşmaktan yorulmuştu ama bu bir yandan da hoşuna gidiyordu . Başına açtığı belaların hepsi aslında kendisinden kaynaklıydı . Tabi ki de kendisini kaçıran birinden kaçacaktı . Öylece durup beklemesi tuhaf olurdu . Fark ettirmese de inceliyordu kızı . En ince ayrıntısına kadar . Hastalığı hakkında da çok düşünüyordu . Bir an onu kurtarmak içinden geçmişti . Ama duruyordu . Bu hayata onu soktuğundan beri çoğu şeyde duruyordu . Ona vurmuyordu , dokunmuyordu . Yapamazdı da . Bu kadar güçlüydü ama ona vurmuyordu bile . Bir kere yapmıştı ve çok pişman olmuştu . Ona bir daha dokunmayacağına kendini inandırmaya çalışıyordu .

Bir daha yapamazdı . Eğer ona vurursa ne olacağını biliyordu . Sadece o acı çekiyordu . Gecelerce ağlıyordu . Kalbinin ağrısı da ona ekleniyordu . Uyumuyordu , yemek yemiyordu , konuşmuyordu . Bunu kendisi bile sevmiyordu . Sesine alışmıştı artık . Bazen bir aile duygusu uyanıyordu içimde . Bu o kadar saçma gelse de bir yandan hoştu . Bir ailesi olabileceğine inanmıyordu . Birine gönülden bağlı olabileceğine de inanmıyordu . Kafasını sallayarak aklındaki düşünceleri yolladı . İlk olarak Zamir'le ilgilenecekti . Ona dokunmak neymiş ona öğretmesi gerekiyordu . Boynundaki izleri görünce hala sinirleniyordu . Onu öldürmemek için kendini zor tutuyordu . Ellerini sıkmaya devam etti . Nasıl bu kadar duygusuz davranabilirdi ki ? Sinirleniyordu . Hem de çok fazla . Ona dokunmaması konusunda yüz kere uyarmıştı . Onunla konuşmamasını bile söylemişti ama gelir gelmez onu boğmuştu . Geçmek üzere olduğunu anladığında hızla dreksiyonu kırıp sağa çekti . ' Blue Bar ' yazan yazıya baktıktan sonra hızla arabadan inip kapıyı kilitledi . Kapıya yavaş yavaş yürürken adamların selamına karşılık vererek merdivenleri inmeye başladı . Gözlerimi etrafta dolandırmaya devam ederken Zamir'i fark edince yürümeye başladım . Gözleri adamı bulan Zamir ise bir hayli tedirgindi . Ondan korkmuyordu . En azından böyle düşünüyordu . Adam iri cüssesiyle yanına yaklaştıkça daha da geriniyordu . Adam kardeşini evden göndermişti . Kızıla yakın durmaması için onu evden göndermişti . Kucağında oturan kıza dönerek gülümsedikten sonra elini eteğinden çekip kızı kucağından indirdi . Buradaki sürtüklerden biriydi o da . Bu onun hoşuna gidiyordu . Ama şuan Mirza'nın hiç hoşuna gitmeyeceğinin farkındaydı . Kız huysuzca mırıldanıp yanından uzaklaştığında yavaşça ayağa kalktı . Bir anda boynuna dolanan ellerle ne olduğunu anlamadan kendini odalardan birinde buldu . Abisini hiç böyle görmemişti . Nedendi bu siniri ?