Την επόμενη μέρα είχα ηρεμήσει, απάντησα στο μήνυμα του Κυριάκου.."δε πειράζει, απλά άλλη φορά να προσέχεις τι λες.."
"Θες να βγούμε σήμερα;"
"Θα βγω με τον Θανάση"
"Εντάξει, σαγαπάω..καλά να περάσετε."
"Και εγώ σαγαπάω."
Δεν ήξερα αν ο Θανάσης είχε όρεξη να βγει αλλά μου είχε λείψει η παρέα του..είχαμε να βγούμε πολύ καιρό μόνοι και να κάνουμε χαζομάρες..Είδα πως είχα μήνυμα από αυτόν το προηγούμενο βράδυ.. "Είσαι καλά;"
"Ας τα λέμε καλά...θες να βγούμε σήμερα;"
"Δεν ξέρω αν μπορέσω.."
"Α οκ δε τρέχει τίποτα, εσύ καλά;"
"Μου λείπει.."
Του λείπει;! Αυτή που με έβρισε και με χαστούκισε για το τίποτα.. δεν ξέρω τι να υποθέσω...αυτός χθες την έβριζε και τώρα του λείπει; δεν γίνεται..
"Δεν ξέρω τι να πω.."
"Τίποτα.. βλακείες λέω,θα μου περάσει.. εφτά η ώρα πέρνα να με πάρεις"
"Έγινε."
Έφυγε ενα βάρος..Επιτέλους θα βγαίναμε μετά απο τόσο καιρό, μου είχε λείψει η παρέα του..
Κατά τις πέντε ο πατέρας μου γύρισε σπίτι απ' την δουλειά και άφησε στο δωμάτιο μου ένα κουτί τυλιγμένο με μια κόκκινη κορδέλα! Τον κοιτάω με απορία! Δώρο; Είμαστε πολύ στριμωγμένοι οικονομικά και πήγε και μου πήρε δώρο; Το ανοίγω και τι να δω; Το τζιν και τα σταράκια που ήθελα.. τον αγκάλιαζω και τον ευχαριστώ.
-Ήταν το λιγότερο που άξιζες μετά από την χαρά που πήραμε όταν μάθαμε ότι πέρασες..
-Όντως! Αλλά τώρα θα χρειαστούμε περισσότερα λεφτά για το διαμέρισμα στην Θεσσαλονίκη και για ρα έξοδα..
-Τελικά θα μείνετε μαζί με τον Κυριάκο;
-Δεν ξέρω..
-Καλός..Θα βγούμε σήμερα με την μαμά σου.
-Μπα;
-Ναι, πληρώθηκα και είπα να κάνω ενα δώρο και στις δυο σας.
-Καιρός ήταν!
Χάρηκα τόσο πολύ...μπήκα για μπάνιο..ίσιωσα τα σγουρά μαλλιά μου, έβαλα λίγο μέικ απ και μάσκαρα και τέλος έβαλα μια μπλούζα μαζί με το νέο τζιν και τα σταράκια! Είχε πάει 6:30 και οι γονείς μου είχαν φύγει..το σπίτι του Θανάση ειναι δέκα λεπτά μακρυά απ' το δικό μου..πάντα εγώ πέρναγα να τον πάρω και πηγαίναμε σε ενα πάρκο κοντά στο σπίτι του ή σε ένα γυράδικο ακριβώς δίπλα απ'το σπίτι του..Δεν έβλεπα την ώρα να κάνουμε τις βλακείες που κάναμε τότε..πήρα κλειδιά και κινητό και έφυγα!
Πήγαμε σε εκείνο το πάρκο που καθόμασταν παλιά και κάναμε κούνια σα τα παιδιά! Μετά άρχησε να κάνει κρύο και είπαμε να καθήσουμε σπίτι μου..
Πήραμε πατατάκια και μπύρες απο το περίπτερο και πήγαμε στο δωμάτιο μου να δούμε ταινία στο λάπτοπ.. εννοείται θρίλερ όπως κάναμε τότε!
-Ξέρεις κάτι; καμιά φορά μου λείπει η Σοφία, καμιά φορά η Λυδία, η Δήμητρα.. γενικά όλες οι πρώην μου..μόνο και μόνο επειδή τελείωσαν όλες οι σχέσεις μου τόσο άδικα αλλά μετά σκέφτομαι οτι απλά μου λείπουν οι στιγμές και όχι αυτές!
-Και εμένα καμιά φορά μου λείπει η ελευθερία μου!
-Λογικό.. έναν χρόνο είστε με τον Κυριάκο..
-Όχι, πίστεψε με όχι! Απλά και μόνο αν μου είχε φερθεί καλύτερα τώρα δεν θα ήμασταν έτσι...
-Ναι, ξέρω..
Ο Κυριάκος με είχε απατήσει στους πέντε μήνες σχέσης μας..ήθελε να προχωρήσουμε μα δεν ήμουν έτοιμη.. όλο με πίεζε και μου έλεγε πως αν δεν γίνει θα με απατήσει..Την ημέρα που κλείναμε πέντε μήνες βγήκαμε και είχε φέρει μαζί προφυλακτικά.. Μόλις μου το είπε φρίκαρα και σηκώθηκα και έφυγα! Έτσι πήγε σε ενα μπαρ, μέθυσε και το έκανε με την πρώτη που βρήκε.. Το έμαθα απ' τον ίδιο, μια βδομάδα μετά που ήρθε σπίτι μου κλαίγοντας και ζήταγε συγνώμη. Είχα χασει την γη κάτω απ' τα πόδια μου αλλά τον συγχώρεσα..Στον όγδοο μήνα προχωρήσαμε.
-Γιατί είσαι ακόμα μαζί του;
-Δεν ξέρω αν μπορείς να καταλάβεις.. είναι ο μόνος άνθρωπος που έχουμε τόσα κοινά και με καταλαβαίνει πάντα..
-Σε απάτησε Νεφέλη!
Δεν κρατήθηκα άλλο..για άλλη μια φορά έβαλα τα κλάματα και του είπα αυτό που μου είπε για την Σοφία..
-Είδες; Ούτε καν εγώ που τα είχα μαζί της δεν της δίνω δίκαιο! Σταμάτα να κλαις άντε..
Νιώθω τόσο αδικημένη, δεν ξέρω τι να κάνω.. τον αγαπάω τον Κυριάκο αλλά νιώθω προδομένη..και βασικά, είμαι προδομένη..
