Η ώρα ήταν 00:30 και σχεδόν δε χωράγαμε στο σπιτι.. η Μαίρη έχει πολλούς γνωστούς οι οποίοι σε ολα τα πάρτυ της φέρνουν και από δικούς τους γνωστούς.. Ομως τώρα ειχε παραγίνει, όλοι ηταν τύφλα, στην κουζίνα υπήρχαν σπασμένα ποτήρια και ποτά στο πάτωμα, τα δωμάτια είχαν καταληφθεί απο ζευγάρια, ακόμη και στο μπανιο υπήρχε κοσμος που κάπνιζε..μην αναρωτιέστε τι. Η Μαίρη ήταν απασχολημένη με τον Ακη που πλέον είχανε σχέση. Αντίθετα με τους φίλους που είχε κουβαλήσει μαζί του (οι τύποι στο μπάνιο), εκείνος φαίνεται καλό παιδί και συγκρατημένος σε κάποια θέματα, δεν πίνει πολύ, δε καπνίζει πολυ.. και αυτά επειδή ξερει να περνάει καλα και απο μόνος του.. Εκτός από αυτά, ειναι και αρκετά όμορφος, ξανθός με γαλανά μάτια.. όχι ιδιαίτερα του γούστου μου αλλά ιδανικός για την Μαίρη.
Με τον Θανάση ήμασταν στο μπαλκόνι προσπαθώντας να αποφύγουμε την βαβούρα του πάρτυ που ειχε καταντήσει ενοχλητική. Καθόμασταν αγκαλιά πάνω στην κουνιστή καρέκλα της Μαίρης, φιλιόμασταν κατω απ το φως των αστεριών, έξω απ τις φωνές και την μουσική που επικρατούσαν στο σπίτι.. η ωρα πέρναγε και εμεις δεν κουβεντιάζαμε και πολυ.. πλεον δεν γίνεται να μιλαμε για τα θέματα που αναλύαμε κάποτε, έχουν αλλάξει τα πράγματα. Δεν είναι κακό αυτό βέβαια, αλλα απο την μια μου οπτική είναι θλιβερό που η φιλία μας χάθηκε.
Καθώς είχαμε πιάσει μια συζήτηση για κάτι άσχετο, ακούμε από πίσω μας την μπαλκονόπορτα να ανοίγει...
-Ααα καλέ..και εσείς εδώ; (λέει ο Κυριάκος, κρατώντας την Σοφία από την μέση)
Τι δουλειά έχουν αυτοί εδω;
Ο Θανάσης χωρις να πει τίποτα, με πηρε απ 'το χέρι και προσπερνώντας τους, με καθοδήγησε μεσα στο σπιτι.. οι περισσότεροι είχαν φύγει, κάποια άτομα είχαν ξαπλώσει στο πάτωμα, άλλοι είχαν αποκοιμηθεί στους καναπέδες, ποτά είχαν χυθεί στο πάτωμα.. ευτυχώς που οι γονείς της θα επέστρεφαν αργά την επόμενη μέρα.
...
Καθόμασταν στο δωμάτιο των γονιών της Μαίρης, πάνω στο κρεβάτι που είχαν λερώσει οι προηγούμενοι που βρίσκονταν εδω και με το ζόρι τους έδιωξε ο Θανάσης.. Είχε φέρει δυο ποτήρια με κρασί και πίναμε καθώς μιλούσαμε για άσχετα θέματα.. Στο μεταξύ ενώ απ το δωμάτιο επικρατούσε αρκετή ησυχία, οι περισότεροι είχαν φύγει άλλωστε.. Εκείνη την ώρα το playlist που ειχε φτιάξει η Μαίρη έπαιζε ρομαντικές μελωδίες και τραγούδια.. Ο Θανάσης είχε μεθύσει λίγο.. πάντα πίνει παραπάνω απο εμένα. Σηκώνετα και φέρνει το χέρι του προς τα εμένα..
-Χορεύουμε; (λέει μισολεγώντας)
*Με πιάνουν τα γέλια*
-Τι γελάς; (λεέι σοβαρεύοντας το ύφος του)
-Αφου δεν ξέρουμε να χορεύουμε.
-Ε και; μεθυσμένοι είμαστε, μπορούμε να κάνουμε τα πάντα (λέει και με σηκώνει, τραβώντας με απ το χέρι)
-Εσύ εισαι μεθυσμένος (λεω γελώντας, καθώς εκείνος με πιάνει απ την μέση)
-Ναι καλά..
Πέρασα τα χέρια μου γύρω απ τον λαιμό του και αρχίσαμε να κουνιόμαστε αργά.. Κοιταζόμασταν στα μάτια χωρίς να μιλάμε ..υπήρχε μια αμηχανία.. απ την μεριά μου μόνο.. ίσως επειδή εκείνος ήταν μεθυσμένος. Δεν είχαμε ξανα κάνει κατι τέτοιο και μου έβγαινε να γελάσω..
-Είδες; Χορεύουμε τέλεια. (λέει γελώντας)
Τότε βγήκαν ολα τα γέλια που κράταγα μέσα μου τόση ώρα.. τον άφησα και ξάπλωσα στο κρεβάτι ανακουφισμένη.. Εκείνος ηρθε διπλα μου και άρχισε να μου πειράζει τα μαλλιά, κάνοντας τα κόμπους.
-Σου εχω πει να μη το κάνεις αυτό (του λεω χτυπώντας του απαλά το χέρι)
-Μου αρέσει να σε νευριάζω.
-Είσαι σπαστικός!
-Ελα μωρέ, μες την γκρίνια εισαι συνέχεια.. τι σου έκανα στο κάτω, κατω; Σε λίγο καιρό.. δε θα μπορώ ουτε να σε πειράξω, ουτε να σε παρω αγκαλιά, ουτε να σε φιλήσω.. οπότε το κάνω τωρα που μπορώ.
Ξαφνικά η διάθεση μου άλλαξε, ένα μαύρο σύννεφο μπήκε στην ψυχή μου και άρχισε να βρέχει! Σε λιγες μέρες.. σε λίγες μέρες θα διαλυθούν ολα.. πώς θα μπορέσουμε να κρατήσουμε αυτο που έχουμε; ...
