Καμιά φορά όταν θεωρείς κάτι δεδομένο νιώθεις ασφάλεια, δεν νιώθεις καλά αλλά ούτε χάλια.. είναι κάτι ενδιάμεσο! Εγώ με τον Κυριάκο μετά από όλα αυτά ένιωθα σαν να έχω σε κάτι να στέκομαι...
Η επόμενη μέρα μετά τον χωρισμό έμοιαζε και κενή και όμορφη! Κάθε φορά που τον σκεφτόμουν, θυμόμουν και όλα αυτά που μου έχει κάνει και έτσι απλα έφευγε και παλι απ' το μυαλό μου..Αυτόν που δεν μπορούσα να βγάλω απ'το μυαλό μου όμως ηταν ο Θανάσης...αυτό το φιλί, θέλω πραγματικά να το ξανά νιώσω! Όμως είναι ο φόβος στην μέση..όπως είπε και αυτός αν ήμασταν μαζί, μπορεί τώρα να είχαμε χωρίσει και να μην ήμασταν δίπλα ο ένας στον άλλον σε αυτές τις δύσκολες αλλά και όμορφες στιγμές...εκτός απο αυτό αν η φιλία μας γίνει σχέση τότε θα σταματήσουμε να είμαστε φίλοι.. κάτι που δεν θέλω με τίποτα!
Είναι ο καλύτερος φίλος που έχω!
Αν τα φτιάξουμε θα υπάρχει η ζήλια, η γκρίνια και όλα αυτά που υπάρχουν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα.. Δεν το θέλω αυτό..όμως θέλω τα φιλιά του, την αγκαλιά του, θέλω να κοιμόμαστε μαζί, να τον λέω "μωρό μου"...
Αυτά τα κάναμε και χωρίς να είχαμε σχέση βέβαια αλλά είναι τελείως διαφορετικό... άλλο να νιώθεις φιλική αγάπη απο κάποιον και άλλο να νιώθεις ερωτευμένος!
Τα κορίτσια γυρνάνε σε λίγες μέρες και εγώ δε ξέρω τι να κάνω, δε θέλω να βγω απ'το σπίτι αν δεν βγω με αυτές, ή τουλάχιστον με τον Θανάση... πφφ και θα είναι τόσο χάλια και εγώ αντί να του στέκομαι κάθομαι εδώ και σκέφτομαι τι να κάνω για να μη βαριέμαι! Θα πάω σπίτι του..δεν γίνεται άλλο.
...
-Καλώς την.. (μου λέει και με φιλάει στο μάγουλο)
(Μπαίνω μέσα και κάθομαι στον καναπέ.. ο πατέρας του δεν είναι σπίτι, τι περνάει και αυτός..)
-Που είναι ο μπαμπάς σου; (ρωτάω ελπίζοντας να μην έγινα αδιάκριτη)
-Στην γιαγιά μου.
-Καλά είναι;
-Ναι.
-Χαίρομαι...εσύ;
-Εγώ τι;
-Είσαι καλά;
-Είμαι καλύτερα τώρα.. (λέει και κάθεται δίπλα μου πλησιάζοντας με αρκετά..)
-Τα νέα σου; (μου λέει)
-Εμμ..πες μου πρώτα τα δικά σου και θα σου πω κι εγώ!
-Τα δικά μου; εμμ, μίλησα με την Ζωή, την πρώην μου ξέρεις... Μου είπε ότι έμαθε τι έγινε και αλλά τέτοια και μετά μου είπε πως ακόμα νιώθει...
-Αχαα, και;
(λέω προσπαθώντας να κρύψω την οργή μου..η Ζωή ήταν η ποιο όμορφη και καλή πρώην του..χώρισαν πριν έναν χρόνο επειδή πήγε να σπουδάσει..)
-Της είπα να βρεθούμε..
-Ωραία. (Έμεινα...)
-Ναι..ξέρεις κατι Νεφέλη; θα προτιμούσα να είχα εναν λόγο να μην απαντήσω καν στο μήνυμα της αλλά δεν αντέχω άλλο, χρειάζομαι αγάπη, χρειάζομαι έρωτα.. κάτι δυνατό χρειάζομαι..
(Πόσο πολύ ήθελα να του πω "και εγώ" και να τον αρπάξω να τον φιλήσω..και ποσό πολύ ήθελα να βάλω τα κλάματα εκείνη την στιγμή όταν αντιλήφθηκα πως θα τον έχανα..)
-Ναι καταλαβαίνω...
-Ναι...με τον Κυριάκο, καλά;
-Καλά, πολύ καλά (δεν είχε νόημα να του πω την αλήθεια άλλωστε)
-Πώς και πέρασες απο 'δω;
-Ήθελα να δω πως είσαι..
-Κοίτα Νεφέλη, θέλω να μιλήσουμε για εκείνο το βράδυ...(λέει και τον διακόπτω αμέσως..)
-Όχι, όχι μη το κάνεις αυτό.. ξέρεις κάτι δεν χρειάζεται να το συζητήσουμε και να μπλεχτούμε περισότερο..εγώ έχω τον Κυριάκο, εσύ θα έχεις την Ζωή, εμείς θα συνεχίσουμε να είμαστε φίλοι και όλα καλά! (Λέω με το ζόρι προσπαθώντας να το παίξω άνετη και να μην κλάψω)
(Με κοιτάει καλά, καλά.. χαμογελάει προσπαθώντας να κρύψει την θλίψη του και μου λέει οτι έχω δίκιο.. έτσι φαινόταν τουλάχιστον, θλιμμένος και απογοητευμένος..απο εμένα)
Μετά απο λίγη ωρα έφυγα για να πάω σπίτι.. πριν τον αποχαιρετίσω μου είπε να περιμένω να φέρει κάτι... όταν ήρθε μου έβαλε ενα βραχιολάκι στο χέρι με το σήμα της αιωνιότητας..)
-Το μόνο που ήθελα να σου πω είναι πως οτι και αν γίνει μεταξύ μας..ή αν γινόταν τέλος πάντων, ποτέ δε θα σε ξέχναγα και πάντα θα έβρισκα αφορμές να σε βλέπω.. καληνύχτα (με φιλάει στο στόμα και κλείνει την πόρτα πίσω του)
Δεν είπα λέξη και ουτε θα πω, δεν περιγράφεται αυτό που ένιωσα...κάθησα επι μια ώρα σε ενα στενό και έκανα τσιγάρα προσπαθώντας να βρω μια λύση μέσα σε αυτό το μπάχαλο που έχω δημιουργήσει...
Δε βρήκα.
