Το απόγευμα άρχισα να ετοιμάζομαι για να βγω με τα κορίτσια.. είχε κακοκαιρία οπότε σκέφτηκα να βάλω ενα τζιν και μία λεπτή ζακέτα.. Μιας και θα πηγαίναμε στο παρκάκι φόρεσα και κάτι αθλητικά που είχα και έπιασα τα μαλλιά κοτσίδα..
Όσο σκεφτόμουν οτι ο Θανάσης θα έβγαινε με την Ζωή τόσο μου ερχόταν να πέσω σε κατάθλιψη..τα λεπτα περνούσαν και αυτός θα πήγαινε να την συναντήσει.. και είναι τόσο όμορφη πανάθεμά την! Είμαι σίγουρη ότι όταν την δει θα την ερωτευτεί απ' την αρχή.. και στο κάτω, κάτω δεν του έκανε τίποτα κακό, απλά χαθήκανε.. όμως τώρα πάει, αν τα ξανά βρουν δεν έχω καμία ελπίδα να τον κρατήσω κοντά μου, ούτε καν ως φίλο..μετά από όλα αυτά η φιλία μας δεν θα είναι το ίδιο, τουλάχιστον όχι για εμένα!
Η ώρα πήγε οχτώ και η Μυρτώ ήρθε να με πάρει. Αφού πήραμε και την Μαίρη, αγοράσαμε μπύρες και ξηρούς καρπούς και πήγαμε στο παρκάκι μας.
Τα λεπτά κυλούσαν πολύ ποιο ευχάριστα με την παρέα των κοριτσιών..μου είχαν λείψει απίστευτα και επιτέλους ήμασταν πάλι μαζί! Παρόλο που ευχαριστιόμουν την παρέα με τα κορίτσια, η σκηνή πως εκείνη την ώρα ο Θανάσης ήταν μαζί με την Ζωή δεν έβγαινε απ' το μυαλό μου! Όταν το είπα στα κορίτσια προφανώς και με έβριζαν.. ακόμα και εγώ με βρίζω, καταστρέφεται ο κόσμος μου και εγώ είμαι πλέον ανήμπορη να κάνω κάτι. Αν και να μπορούσα δεν ξέρω αν έκανα, του αξίζει η Ζωή.. είναι όμορφη, έξυπνη, προχωρημένη, ακομπλεξάριστη..πφφ! Ζήλεια,ζήλεια,ζήλεια και δεν έχουμε καν σχέση.. και ούτε θα έχουμε δηλαδή!
Έπειτα απο λίγη ώρα εμφανίστηκε ο Κώστας με ένα τριαντάφυλλο στα χέρια του...
-Χρόνια πολλά μανάρι μου (της λέει παιχνιδιάρικα και την φιλάει..)
-Αχ ναι καλέ, κλείνεται ενάμιση χρόνο!! (λέω)
-Ακριβώς, μωράκι μου δεν είχα λεφτά και έτσι σου πήρα αυτό.. (λέει και της δίνει το τριαντάφυλλο)
-Ευχαριστώ αγάπη μου, είναι ότι πρέπει, σ'αγαπάω!! (Του λέει και τον πέρνει αγκαλιά)
Σκέφτηκα πως ήταν η ώρα να αφήσουμε τα πιτσουνάκια μόνα τους για λίγο οπότε πήρα την Μαίρη και πήγαμε μια βόλτα...
Καθώς προχωράγαμε ακούγοντας τραγούδια, την πέρνει τηλέφωνο ο Άκης (το αγόρι που γνώρισε στις διακοπές, είχαν να μιλήσουν από τότε)..
"Ναι; ..αα γεια σου Άκη, τι κάνεις; ..και εγώ, βόλτα με μια φίλη μου ..σοβαρά; που ακριβώς; ..ερχόμαστε."
Με το που άκουσα "ερχόμαστε" ήξερα ότι είχα μπλέξει... Με πιάνει από το χέρι και μου λέει..
-Τρέχα πάμε, είναι ο Άκης με δυο φίλους του σε μια καφετέρια δέκα λεπτά απο 'δω...
-Ωχχ, πάλι εγώ θα κρατάω το φανάρι!! (Λέω χαχανίζοντας.)
...
-Από εδώ η Νεφέλη, η κολλητή μου. (Λέει η Μαίρη στον Άκη και στην παρέα του και καθώς συστήνονται και αυτοί, κάνουμε χειραψία με τον κάθε ένα τους.)
Τον ξανθό τον λέγαν Σταύρο και τον μελαχρινό Ανδρέα.. ήταν πολύ καλά παιδιά και ευτυχώς όχι πέφτουλες..όσο η Μαίρη μίλαγε με τον Άκη εκείνοι μου έπιαναν την συζήτηση για διάφορα θέματα, παρόλο που στην αρχή . οι ίδιοι.
...
Είχε περάσει καμιά ώρα όταν φτάσαμε ξανά στο πάρκο, μόλις με είδε η Μυρτώ άρχισε να τρέχει κατά πάνω μου!!
-Νεφέλη, Νεφέλη!! Πέρασε ο Θανάσης πριν απο εδώ και σε έψαχνε και δεν ήταν καλά και ήταν λαχανιασμένος και του είπα οτι πήγες βόλτα με την Μαίρη και μου είπε να του στείλεις μήνυμα και βασικά αν μπορείς να πας σπίτι του και ουφφ ρε φίλεεεε! (Μου λέει γρήγορα και λαχανιασμένα προσπαθώντας να μου δείξει τον ενθουσιασμό της!)
Εκτός απο εκείνη ήμουν και εγώ ενθουσιασμένη!! Ήρθε να με βρει, ιιιιι άρα άφησε την άλλη ή δεν ξέρω μπορεί να έγινε τίποτα κακό ή δεν ξέρω..πρέπει να πάω να τον βρω..
Πάω να τον βρω!
