Chapter 46

4.1K 120 6
                                    

ARDYNE IAN

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

ARDYNE IAN

Drake called me in panic earlier. Before we could even finish talking, I found myself running around the building, barging to every men's CR in this ten floor building. Then, I finally found him.

It is then I realized that I don't want to be a coward anymore. Hindi ko naman alam ang mangyayari sa amin kung hindi ko rin susubukan. Sigurado naman akong sinusubukan din ni Yeoji e. Tama narin ang pagkukumpara sa mga nangyari noon. We need to value what we have now.

"Ano ang pag-uusapan natin? It's been ten minutes and it's freezing," sabi niya sa akin. Doon ko lang naramdaman na malamig nga. Ang nipis pamandin ng cardigan ko.

"Spend the day with me," sagot ko.

"Tinawagan ka ba ni Drake? Look, sinabi ko na sa'yo kahapon. I'm not your responsibility and don't feel guilty for me becoming this shit of a person..."

"Tama na nga yang pagmamaliit mo sa sarili mo. I know you know that you are trying your best to change. Siguro nga naawa ka sa sarili mo dahil pakiramdam mo, pabigat ka sa iba at ninanakaw mo ang kasiyahan nila. Pero...Yeoji Dale, they are your friends and your family. I am not sure what I am to you but I need you to know that I am here because I want to. You said you saw pity from my eyes. But it isn't like that at all. I couldn't look you in the eye because I'm afraid at how vulnerable you make me feel. I was afraid that if I give you another chance, I'll get hurt all over again. But to hell with that—" Huminto ako para maghabol ng hininga.

"Ardyne, really, what are you doing to me?" Napaupo siya sa kinatatayuan niya sabay isinuklay ang kamay sa buhok.

"Ano? Sinasabi ko lang naman ang totoong nasa isip ko. Iyan din naman ang dapat na sasabihin ko sa'yo kagabi pero parang ayaw mo ring makinig. Pareho lang naman tayong natatakot. Hindi ba?"

He finally looked at me. Tumayo narin siya at tinanggal ang kanyang jacket. Lumapit siya at ipinatong iyon sa balikat ko.

"Then, can we leave here and go somewhere? You want to spend the day together, right?" aniya. His smile made my insides flip. This is it. It's really happening.

Bumaba kami sa rooftop pababa sa parking lot. Para kaming mga students na nagtatago mula sa teachers dahil umiiwas talaga kaming makita.

Nasa parking na kami nang makita ko ang secretary ni Boss R. Medyo malayo pa kami mula sa sasakyan ni Yeoji. Imbes na yumuko or something, hinila ako ni Yeoji at niyakap.

"We need to hide your face," sabi niya. I felt myself blush. I'm too close to his chest that I can hear his fast heartbeat.

"Kinakabahan ka ba ngayon?" nakangising tanong ko.

"Of course, I'm with you," yumuko siya at ang lapit-lapit na ng mukha namin sa isa't-isa! Naitulak ko tuloy siya. Okay, we need to slow down! Pero nakakainis...paano namang hindi ako matatangay nito?!

HEARTSTRUCKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon