Chapter 32

4.5K 138 7
                                    

ARDYNE IAN

Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.

ARDYNE IAN

Madaling araw na pero hindi talaga ako makatulog. Kada fifteen minutes yata ay lumalabas ako para i-check si Yeoji. Bumaba na ang lagnat niya pero sobrang pinagwawapisan parin siya. Medyo amoy alak parin siya at nag-aalala ako na hindi pa siya kumain. I tried to wake him up to eat but he said he couldn't.

Umuwi si Polly sa bahay nila kaya naman kaming dalawa lang ni Yeoji ang nandito. Kakauwi ko lang actually nang dumating si Yeoji. Good thing that I didn't spend the night at Nicky's. Yup, I went and apologized to Nicky. After a day of thinking, I realized that she was right.

Yes, I'm admitting I'm like this because I want Yeoji. You can't just wake up one day and decide you don't love someone anymore. 'Yun nga lang ay wala akong planong umamin sakanya.

"It's your decision," Nicky said to me after I have explained that I'm just starting to pull myself together. "But if you let him go now, you might never get a chance again," she added.

—which got me thinking again. Kaya naman, sobrang nagulat talaga ako nang pumunta si Yeoji dito. It's like he knows I'm struggling for an answer.

Suot ko ang dinala ni Yeoji na regalo. It's a hoodie with a paw print on it. See? I'm this eager to wear this tapos may nalalaman pa ako na kakalimutan ko lang na may Yeoji akong nakilala?

I'm lying to myself over and over again. Umupo ako sa mesa para malapitang makita si Yeoji. I was about to touch his face when he suddenly opened his eyes.

"T-titignan ko lang sana kung bumaba na ang lagnat mo!" paliwanag ko agad. Minasahe niya ang kanyang mga mata.

"I'm kind of confused. When did I get here?"

"Last night. It's already four in the morning."

"What?! Shit!" Umupo siya saba'y tingin sa kanyang relo.

"Hindi mo maalala na dumating ka dito kagabi?" Tumayo ako at tumungo sa kusina para kuhanan siya ng tubig. Also, I can't look at him straight.

"I thought I was still dreaming." Tinitigan niya ang suot kong hoodie nang iabot ko ang tubig sakanya.

"Ah, wala pa kasi akong tuyong jacket kaya isunuot ko na. Hindi mo naman siguro babawiin 'di ba?"

"Yeah. Although I didn't really plan on giving you that..." Umiwas siya ng tingin.

"Uhm, okay. Pero, thank you parin."

Then, there's this long awkward silence. Crap, nakakapanibago. Pagdating kasi sa amin ay lagi kaming nagbabangayan at nagsisigawan.

"Totoo bang magkasama kayo ni Lawrence kahapon? Ano ang pinag-usapan ninyo?" seryosong sabi na niya. Pakiramdam ko ay galit na galit na siya sa akin ngayon.

"Nagkataon lang na nagkita kami sa ramen shop," amin ko.

"And?"

"Nag-usap lang kami. No harm done."

HEARTSTRUCKTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon