Let's go somewhere

H6: Parijs

Kiki:

Fleur en ik zijn gister aangekomen in Parijs. Het is hier werkelijk sprookjesachtig. De mensen zijn aardig. De gebouwen zijn mooi. Het leven is mooi. Toch haalt deze stad dingen in het verleden naar boven.

Ik vind het nog steeds moeilijk om die ene dag te vergeten.

*flashback*

'Komt hij er weer bovenop?' vraag ik aan een dokter.

'Ik weet het niet jongedame, het ziet er ernstig uit' zegt hij met een meelevend gezicht.

Ik loop naar de wachtkamer en zie mijn familie aankomen. Ik ren naar ze toe.

'Oh lieve schat wat is er gebeurd?' vraagt me moeder onzeker.

'Het is Thomas, hij heeft een auto-ongeluk gehad'

Vanaf dat moment stort mijn moeders wereld in. Ik heb haar nog nooit zien huilen. Mijn vader troost haar. Hij heeft het ook moeilijk. Ik zie het in z'n ogen.

'Mam het ziet er slecht uit, de doktoren zeiden dat hij in coma gehouden moet worden'

'In welke kamer ligt hij' vraagt me vader.

Voor ik kan antwoorden heeft hij het al aan de receptioniste gevraagd.

'304'

Het zal je verbazen hoe snel je leven kan veranderen. Thomas en ik hadden een goede band. Ik heb hoop op een goed einde, maar iets in mij zegt dat niet goed af gaat lopen.

*einde flashback*

Het liep natuurlijk niet goed af. Thomas is 5 dagen in coma gehouden. Al hij er ooit uit was gekomen, had hij geen normaal leven meer gehad. Mijn ouders hebben daarom besloten de stekker eruit te trekken.

Eerst was ik boos. Ik bedoel hoe konden ze dat nou doen, maar nu begin ik het steeds meer te respecteren.

'Ik zal je nooit vergeten Thomas' mompel ik.

'Had je het tegen mij' zegt Fleur die blijkbaar achter me staat.

'Nee laat maar'

'Dus naar welke winkel gaan we vandaag' vraagt Fleur vrolijk.

'Eh is het ook een optie om naar alle winkels te gaan' vraag ik lachend.

'Ik dacht aan het zelfde'. Fleur omhelst me. Het maakt me vrolijk.

'Ik ben echt blij dat ik hier met jou ben' zeg ik.

'Ik ook, ik hou echt van mezelf'

'Ik neem aan dat dat sarcastisch was' zegt ik lachend.

'Ja' zegt Fleur met haar meest pedo gezicht. Ik trek een gekke bek terug.

'Dus hoe zit het eigenlijk met de Bucketlist?' vraag ik.

'Oh ja volgensmij hebben we er al een gedaan!'

'Ja nieuwe mensen leren kennen' zeg ik bedroeft. 'Maar ze waren nou niet bepaald aardig'