Let's go somewhere

H29: Doe de Macarena!

Fleur:

Wanneer ik mijn ogen open kijk ik recht in de prachtige ogen van Max. Hij glimlacht als hij ziet dat ik wakker ben.

'Goedemorgen schoonheid' zegt hij terwijl hij liefkozend over mijn wang wrijft. Ik glimlach en sluit mijn ogen weer. Het liefst blijf ik voor altijd zo liggen in de armen van Max.

'Kom Fleurtje we moeten eruit, we gaan zo weg' zegt hij terwijl hij plagend in mijn wang knijpt.

Ik kreun van moeheid. 'Ik wil niet opstaan' zeg ik vermoeiend.

Max lacht en laat me los. Hij stapt uit bed en trekt zijn shirt over zijn hoofd. Ik grinnik. Hij is echt schattig als hij met een bloot boven lichaam op een hooiberg staat. Hij grijnst als hij ziet dat ik naar zijn sixpack kijk.

'Fleurtje ik weet dat je uren naar me zou kunnen staren en dat ik een lekkerding ben, maar je moet je nu echt even gaan omkleden' zegt hij nonchalant.

Met open mond staar ik hem aan. Hij is zo'n eigendunk mens! Maar hij heeft wel gelijk dus ik glimlach alleen maar.

Vermoeid stap ik uit bed. Ik trek snel even een fatsoenlijke outfit aan en volg Max naar buiten. Buiten zie ik dat Kiki en Casper tegen de auto aangeleund staan. Ze kijken elkaar lachend aan en geven elkaar een kus. Ik glimlach.

Ik loop naar de ontbijttafel die Ricardo heeft klaargemaakt en ga zitten.

'Hey tortelduifjes komen jullie ook even eten' roep ik.

Kiki start de motor en rijdt de oprit af. Ik zwaai nog een laatste keer naar Ricardo en leun dan tegen Max aan. Hopelijk komen we snel aan op onze nieuwe bestemming. We gaan meer richting het binnenland, om dan vervolgens naar Italië te gaan.

Kiki doet de radio aan en draait de volume knop op harder. De Macarena muziek vult mijn oren en maakt me spontaan vrolijk. Ik verlos me uit Max zijn knuffel en doe de Macarena.

Max kijkt me grijnzend aan en begint te klappen. Kiki kijkt me daarentegen afkeurend aan, maar als ze ziet dat Casper ook gaat klappen begint ze te lachen.

Ik beweeg mijn armen naar voren en doe de macarena terwijl ik klappend wordt toegejuicht. Ik grinnik en voel me gelukkig op dit moment. Het dringt nu pas tot me door dat ik heel blij mag zijn op dit moment. Ik heb drie hele leuke mensen om me heen en zit in een bus op weg naar Max zijn vakantiehuisje. Oh ja helemaal vergeten te zeggen! We gaan naar het vakantiehuisje van Max. Daar blijven we een tijdje.

Oke waar was ik. Oh ja ik mag heel gelukkig zijn dat ik dit überhaupt nog mee mag maken. Het zag er dit jaar niet goed uit met mijn gezondheid. Boulimia (de afvalziekte) had zomaar mijn dood kunnen zijn.....

Flashback:

Ik probeer omhoog te komen. Wat ik ook probeer, het lukt me niet. Met alle kracht die ik heb probeer ik mijn ogen te openen. Tevergeefs. Ik vecht voor mijn leven, alsof mijn leven ervan af hangt, maar ik weet maar al te goed dat mijn leven er deze keer echt van af hangt. Al die tijd heb mezelf voor gehouden dat ik dik was, dat ik lelijk was. Ik was ongelukkig en had geen idee waar mijn vreetbuien en afvalproblemen naar toe konden leiden. De dood.

Het klinkt opeens wel heel dicht bij. Misschien ga ik ook wel dood, misschien overleef ik dit wel niet. Misschien was al dat afvallen wel voor niets. Misschien was het het  wel niet waard. Misschien was ik al die tijd blind. Blind voor de goede dingen die er waren. Mijn ouders, goed vriendinnen, de natuur waar ik me goed in kon vinden, mijn cijfers, mijn omgeving. Eigenlijk had ik niks om over te klagen. Het leven was mooi, tot mijn gekke geweten wist te bepalen dat ik niet blij was met mezelf.

Misschien is het goed zo en moet ik het gewoon opgeven. Misschien is dat het beste voor ons allemaal...

'Fleur ben je daar, kun je me horen, please geef het niet op' ik voel hoe een traan die zich plant op mijn hand. Het is Kiki....

Einde Flashback

Die tijd heeft me veranderd. Ik geniet volop van het leven en doe wat me niet laten kan. Niemand houdt me tegen en niemand bepaald mijn leven, alleen ik.

Plotseling staat de auto stil. Verwachtingsvol kijk ik naar Kiki. Ik had willen zien dat ze de auto expres stopt, maar dit blijkt niet het geval te zijn. Ook zij kijkt verbaasd naar de auto.

'Je gaat me toch niet zeggen dat hij kapot is' zeg ik wanhopig. Je kan zeggen wat je wilt, maar dit is nou niet bepaald een plek waar je autopech wil hebben.

Ik kijk om me heen en zie werkelijk geen sprankeltje leven. het is gelukkig nog licht, maar het zal niet lang duren voordat het donker wordt. Hoopvol kijk ik Max aan die een kuchje laat horen.

'Ik denk dat we hier moeten gaan overnachten' zegt hij terwijl hij wijst naar een bordje. Ik kijk en knijp mijn ogen tot spleetjes.

'Het volgende tankstation over 25 kilometer' lees ik voor, waarna iedereen een geïrriteerde zucht laat ontsnappen uit zijn mond.

'Duwen wordt het sowieso niet, dus dat wordt hier vernachten guys!' roept Kiki zogenaamd enthousiast, waarna ze me een - ik hoop dat hier geen ongedierte leeft - blik schenkt.

Ik schiet in de lach en kijk haar vervolgens lachend aan. Dan denk ik aan mijn motto: bekijk alles vanuit het positieve punt!

Ja dat is waar. Als jij altijd negatief zal blijven, zal je nooit redden in de wereld. Wees positief. Mijn wijze opa vertelde me het ooit. Sindsdien heb ik het altijd in mijn achterhoofd gehouden.

'Komen jullie nog!' roep ik wanneer ik uit de auto stap om de omgeving te gaan verkennen. Deze zet levert me een paar rare blikken op. Ik grinnik en maak de 'kom' beweging met mijn hand en arm. Iedereen gehoorzaamd netjes en stapt uit de auto.

'Dit is een onderdeel van roadtrippen mensen, het leven zit niet altijd mee! Daarom gaan wij een eigen kampvuurtje maken' ik maak wat arm bewegingen richting het bos.

'Dus diva's komen jullie me nog helpen of niet' zeg ik terwijl ik wat takken op pak.

Achter me hoor ik wat zacht gemompel en iets van: 'De groepsleider heeft gesproken' ik gok dat die woorden uit Kiki haar mond kwamen en grinnik bij de gedachte.

Ik heb altijd al gehouden van de natuur. Ik ben zeg maar zo'n iemand die zich één voelt met de natuur. De natuur is een cadeautje van moeder natuur. Daarom moet je daar positief gebruik van maken en het niet vernielen. Oké genoeg gepraat Fleur zeg ik in mezelf. Vroeger wilde ik altijd heel graag bij de scouting, maar dat is er nooit van gekomen. Oké ik praat weer doei.

Ik kijk nog een laatste achterom om te kijken wat iedereen doet. Tot mijn schrik zie ik Max, Kiki en Casper niet meer. Heb ik dan zo ver gelopen? Was ik dan zo in gedachte? Of is dit gewoon een grap?

Het begint al donker te worden. Het zweet breekt me nu toch wel een beetje uit...

---------------------------------------------

I'm back!!! Holadiiieeeeeee. Wat gaat er gebeuren met Fleur?? Volgens jullie???

XXXX a chocolate lover