♥Onomkeerbaar♥

~hoofdstuk 3~♥

Menno

'"Heeft u enig idee waar Johan naar toeging of vanaf kwam?" Vraagt Samantha. We zitten op de bank bij meneer en mevrouw van Heerlen. "Ik heb geen flauw benul." Snottert mevrouw van Heerlen. "Hadden jullie nog contact met jullie zoon." Vraag ik. "Amper meer hij is al heel vroeg uit huis gegaan en daarna is het contact steeds minder geworden, tot hij gister een bericht heeft ingesproken." "Wat zij hij dan?" Vraagt Samantha. "Hij vroeg of ik hem terug kon bellen waarom weet ik niet toen ik het vanmorgen zag heb ik hem natuurlijk metéén terug gebeld maar hij nam niet meer op." "Rond welke tijd heeft hij dat bericht ingesproken?" Vraag ik. "Rond half 12 wij lagen al op bed." Verteld meneer van Heerlen. "Gebruikt uw zoon medicatie? Ja Johan heeft medicijnen omdat hij vaak last heeft van hart klachten." Ik en Samantha kijken elkaar aan. "Dan is het waarschijnlijk gewoon een natuurlijke dood." Zeg ik. "Hartstikke bedankt meneer en mevrouw van Heerlen." Zegt Samantha. "Wij gaan nu maar we houden u op de hoogte van alles wat er nu met u zoon gaat gebeuren."

Bram

Ik loop naar het laboratorium van Liselotte. Ik doe de deur open en zie Liselotte staan bij het lijk van Johan. "Jooow nog wat ontdekt?" "Helemaal niks maar ik ben ook nog niet klaar." Antwoord Liselotte mijn vraag. "Ik werd net door Menno gebeld, het blijkt dus dat Johan medicijnen gebruikte omdat hij vaak last had van hartklachten." Vertel ik. Liselotte kijkt op "hartklachten? "Ik knik. "Maar waarom zet hij dan die auto langs de weg en wacht hij tot hij dood gaat dat is niet logisch." Zegt ze. Liselotte buigt zich weer over het lichaam en schijnt met een lampje in zijn ogen. "Lies ik denk niet dat dit echt zin heeft alles lijd erop dat het een natuurlijke dood is geweest." Zeg ik. "Ik stop pas als ik zeker weet dat het zo is." Zegt ze bot. "Sorry het was niet de bedoeling om je te beledigen of boos te maken, je doet het prima hoor." Zeg ik. "Wil je nu alsjeblieft weg gaan? met jou erbij kan ik niet werken." Ik knik en loop het lab uit.

Liselotte

Ik ga zitten en kijk voor me uit. Waarom moet ik toch altijd zo stom doen als bram erbij is? Vraag ik mezelf af. Ik wil gewoon altijd gelijk hebben ik kijk naar het lijk er is echt geen enkel spoor van moord zou bram dan toch gewoon gelijk hebben en zit ik hier mijn tijd te verdoen? Ik pak mijn telefoon en ga naar Twitter, ik zoek bram's account op en scrol door zijn foto's heen. Er zitten een paar hele schattige bij er staat een foto van bram met zijn nichtje en neefje. Ik druk perrongelijk op like, shit denk ik nu kan hij zien dat ik op zijn Twitter pagina aan het kijken ben. Ik kan mezelf wel voor mijn kop slaan ik laat het nooit echt merken maar soms ben ik best wel onhandig. Dan zie ik ineens een foto staan van Bram met een andere vrouw ze heeft lang bruin haar en blauwe ogen. Zou dat zijn vriendin zijn vraag ik mezelf af.