♥Onomkeerbaar♥

~ hoofdstuk 17 ~ ♥

Bram

"SAMANT!" groep ik door het huis ik kijk in de woonkamer of ze daar is. Ik roep nogmaals maar ik krijg geen reactie, ik open de deur naar de keuken maar daar is ze ook niet. Het valt me wel op dat haar laptop  wel open op tafel staat, ik loop er naar toe en kijk op het scherm die nog open staat. tot mijn grote schrik zie ik daar....... Liselotte!

Mijn mond valt open van verbazing. Mijn Liselotte ligt daar half toegetakeld op bed. Ik pak mijn wapen en ren naar de trap. Boven gooi ik de deuren een voor een open. Tot ik bij een deur kom die opslot zit. Ik ram er een keer tegen aan met mijn vuist, maar dat heeft geen enkele zin. Ik doe een stap naar achter en beuk met al mijn kracht tegen de deur, waarna ik mijn schouder flink uit de kom voel gaan. Ik negeer de pijn en geef nog een harde trap er tegen aan. Het slot begeeft het ik pak mijn wapen met twee handen stevig beet. Mijn blik valt op een leeg bed. Het bed waar Liselotte in had gelegen!! Ik geef een schop tegen het bed. Samantha is hem natuurlijk al lang gepeert met Lies. Ik laat me verslagen op het bed vallen, maar die is nog warm! Ze zijn dus nog maar net weg. Ik sta vlug op en ren de gang op. Ik ren een lang stuk door mijn wapen trilt in mijn handen. En daar ligt ze mijn Liselotte bewust op het balkon. Ik stop mijn wapen weg en ren naar haar toe. Ik neem haar in mijn armen maar ze beweegt niet. Ik voel haar pols, haar hart klopt maar onregelmatig. Als ik nou een telefoon had kon ik 112 bellen.
Daar zit ik dan met de vriendin waar ik zo van hou in mijn armen, er rolt een traan over mijn wang. Ik wil mijn ogen afvegen maar dan voel ik iets kouds tegen mijn hooft aankomen, de loop van een geweer staat tegen mijn achterhoofd aan, ik durf niet om te kijken wetende datze dan gaat schieten.
Ik haal diep adem en zeg met trillende stem "alsjeblieft niet doen" ik hoor het persoon achter me adem halen "vaarwel Bram Amezian" zegt te. Ik pak Liselotte extra goed vast, ik wil haar niet kwijt alleen zij maakt me gelukkig.
Ze laad het wapen en het laatste wat ik nog hoor is een harde knal...............

Einde