Scream [h.s]

Bölüm-11

İyi Okumalar...Xx


Sabah erken kalkıp okulun kahvaltı saati için kafeteryaya indik. Riva'nın kolu hala geçmemişti ama bir şey çaktırmaması için gelmesi lazımdı.

O da benimle yemek kuyruğuna geçmiş etrafı inceliyordu. Onun içinde yemek aldıktan sonra ikimizin tepsisinide masaya kadar taşıdım.

"Ne kadar şanslısın Riva." dedi tanıdık bir ses. Riva şaşkın bakışlarla Lila'ya bakıyordu.

"Neden ki?"

"Neden mi? Benim eski sevgilim bile benim için tepsimi taşımıyor. Gerçekten Harry'nin kıymetini bilmelisin."

Riva'ya baktığımda yanaklarının kızarmış olduğunu gördüm. Bu beni güldürmüştü çünkü onun böyle utanması beni şaşırtıyordu.

Lila ile beraber masaya oturduk. Riva kolunu oynatmamak için çabalıyordu. Beraber yemek yerken Lila sürekli bana bakıyordu ve yanımdaki sarışının sinirlendiğini hissediyordum.

''Harry..'' İşte başlıyoruz! ''Riva ile nasıl tanıştınız?''

''Yeter artık!'' İşte beklediğim ses ve masaya vuran el kulaklarıma dolmuştu.

''Özür dilerim Riva! Bilmeden b-bir şey mi yaptım?'' Pekala ben konuşmamalıydım! Konuşursam Lila yerine ben öldürülecektim.

''Harry'nin ağızından ne almaya çalışıyorsun?'' Lila resmen oturduğu sandalyede ezilmişti. ''Daha önce hiç sevgili görmedin mi?'' Sesi biraz daha yüksekti bunu söylerken.

''E-Elbette gördüm ama...''

''O zaman bizimle ilgili daha fazla konuşma! Biz böyle şeylerimizi anlatmayı sevmeyiz ve...''

''Selam herkese!'' Tam zamanında Bianca!

''Ne işin var senin burada?''

''Sizi görmeye geldim. Beni böyle mi karşılıyorsunuz?'' dedi alayla.

''Neyse gelmen iyi oldu, seninle konuşmak istiyordum. Harry kalk sende işimiz var.''

Onun bu aceleci tavrına eşlik edip masadan kalktım. Onlar giderken sandalyesine iyice çökmüş olan Lila'ya baktım.

''Ona aldırma. Dün olanlar yüzünden sinirleri bozuk... Yani düşmesi filan.'' deyip yapay bir şekilde gülümsedim. Benim gibi o da gülümsediğinde kızın ne kadar kırıldığını o an anladım.

"Harry!?" Riva'nın öfkeli sesi kulaklarıma dolduğunda bacaklarımı hareketlendirip yanlarına ilerledim.

Kafeteryadan çıkmıştım ama Riva bir an önünü döndüğünde korkmuştum. Gözleri öfkeliydi ve çok şirin görünüyordu. Aynı zamanda ürkütücü!

"Bu kadar beceriksiz olduğuna inanamıyorum!" Tamam Harry alttan al!

"Olay çıkartan sensin!"

"İki laf edipte şu kızı susturamadın! En sonunda patladım. Azıcık yalan bile söyleyemiyorsun!" dedi ve bakışlarını benden çekti.

"Üzgünüm Riva! Ben dürüst biriyim... Senin gibi yalancı ve acımasız değilim!"

İşte beklediğim şaşkın ifade! Bir gerçeğin daha farkına varmalıydı. Aramızdaki en önemli fark bu zaten. Bunu zamanla anlayacaktır. Yine de şuan baktığı hayal kırıklığı olan ifadesi beni üzmüştü nedense.

"N-Neyse hadi Riva biz gidelim." dedi Bianca. Öyle bakıyorduki ağlamak üzereydi.

"Ben üzgünüm.." Ensemi avuçladım. "Sadece gerildim ve sinirlerim bozuldu."