Chapter 4

52 1 0
                                    

I spend my days or should I say my weeks with J. Palagi niya akong pinapasyal sa siyudad ng La Ford. And what's funny is bakit tila kilalang-kilala na niya ako.

Habang tumatagal, nawala na ang takot ko sa mga corpses. Feeling safe kasi pag kasama ko siya. And parang may napansin akong kakaiba. Hindi na masyadong wild ang mga corpse sa tuwing nakikita nila na magkasama kami ni J. Sabagay pinapahiran din naman niya kasi ako ng dugo.

One time nagpunta kami sa hospital kung saan ako kinuha ni J. Pumasok ako sa loob ng lab at nadatnan ko pa sa sahig ang mga buto ng mga kasama ko nung araw na iyon. Ini-lock ko ang pinto dahil bigla akong nakadama ng takot. Hinawakan ni J ang kamay ko. Tama this is my chance, oras na para mapag-aralan ko ang kalagayan ng isang corpse.

Pinahiga ko si J sa isang hospital bed sa loob ng laboratory. Tinitigan niya parin ako which is so awkward. Sinimulan ko na siyang obserbahan.

"Ahhh, J, wala ka na bang naaalalang memories before ka maging isang ganyan?!"

Umiling lang ang ulo niya.

"Wala... But... a.. girl.."

Nilagay niya ang kamay niya sa dibdib ko. Nakatitig lang siya sa mga mata ko at walang kaekspresyon ang mukha niya. Biglang bumilis ang pintig ng puso ko. Kinuha ko ang stetoscope at nilagay naman iyon sa dibdib ni J. Laking gulat ko ng makarinig ako ng mahihinang pintig mula sa puso niya. May heartbeat ba ang mga corpse? Sa pagkakaalam ko, wala na silang heartbeat because they were already dead. Every part of their body is not functioning either. Possible kayang.....

"J... you're heart, it's beating."

Nagsmile lang siya sa akin. Alam niyo yung smile na genuine na talaga namang nakakainlove. Naman ohh, maiinlove pa yata ako sa isang zombie. Haaay naku, erase-erase. May papa Jack na nga ako eh, pero mahanap ko pa kaya siya?

Lumabas na kami ni J sa hospital. Nagpalit muna ako ng damit sa isang botique na nadaanan namin. Nakadaan kami sa isang sikat na restaurant noon sa siyudad na ito. How I missed this place. Paborito naming kainin dito noon ni Jack ang kakaibang ramen nila.

"J, I'm hungry."

Wala namang corpse sa loob nito kaya we entered the place. Dumiretso na ako sa kitchen. I found those noodles sa isa sa mga cabinet. Buti nalang at may preservatives ito kaya hindi pa nabulok o nasira. I cooked it on the stove at nilagyan ng seasoning. Nang maluto na ay nagpunta na kami sa isa sa lamesa sa loob ng resto. R handed a bottle of champaigne.

  I started to eat the food.

"Oh gosh! I missed this so bad."

  Uminom ako sa bote ng champaigne. It tasted so good. Napansin ko na nakatitig lang sa akin si J.

"Gusto mo?"

Binigay ko ang bowl of ramen sa kanya. He just stare at it. Kinuha ko nalang yun at i placed some in a fork.

"Taste this J. Masarap to."

Sinubuan ko siya. He chewed it and he smiled. Sa tingin ko nagustuhan naman niya. Pinainom ko din siya ng champaigne.

-----
(J POV)

Sinubuan niya ako mula doon sa kinakain niya. Corpses only eat flesh and brains. Ngunit hindi ko naman matanggihan si Rose.
When I started chewing this food, halos mapapikit ako sa lasa nito. It is so delicious. Hindi ko alam kung paano ko ito nalasahan, we don't have taste buds anymore because we're dead. But I missed this feeling of eating what I used to eat when I'm still alive instead of eating flesh and brains.

May bigla akong naalala but the vision in my head is not clear. I saw that girl again pero malabo ang hitsura niya. Nung mga nakaraang gabi, I found myself sleeping and dreaming. Alam kong hindi normal ang mga bagay na ito sa isang tulad kong nilalang. And that girl, Is she a part of my past?

I tried to give Rose a smile. Nung mga nakaraang araw, medyo nagagalaw ko na rin ang ibang parte ng katawan ko. Before, my body always stiffened. At limitado lang ang mga galaw ko.

  Inabot niya sa akin ang champaigne. I drank from the bottle. I can feel the liquor going down through my esophagus. I smiled.

"I told you it's delicious."

I smiled. Siya naman ang sunod na sumubo. Gusto ko sana siyang pigilan because we used the same fork. Pero wala namang nangyari sa kanya. At ang alam ko din we can only passed the virus if we bite our prey.
She drank from the same bottle of champaigne. Napalunok ako, we almost have an indirect kiss.

"Kain ka pa J."

We shared this Ramen and bottle of champaigne. Is this a date? Sana pala nag ayos man lang ako.

I stared at her. And I realized, ayokong mawala siya sa akin. Shit! I'm starting to fall for her. And corpses shouldn't feel this way.

Namataan ko din sa labas ng glass window si Steve at ang iba pang mga corpses habang sinusubuan ako ni Rose ng ramen. They were staring at us. This scene between a human and a corpse is really so unusual.

------
ROSE POV

Unti-unti kong tinuturuan si J sa mga bagay-bagay gaya ng pagsasalita ng maayos, pag drive ng kotse, at ilang mga larong alam ko at tinuro sa akin noon ni Jack.

I talked in front of him one time.

"J, alam mo may naaalala akong isang tao sa iyo."

He shrugs.

"He's my first love, you know. Since I was a kid, I admire this guy. But he left me. And eventually, I found myself falling for him. Palagi akong umaasang babalik siya. And he did. One day, tinawagan niya ako at binalitang bibisitahin niya ako.But it seems na hindi nakiayon sa akin ang panahon. This plague occur at maging ang mama ko ay naging biktima nito. She killed herself in front of us at hindi ko rin siya nakita nung mga oras na iyon sa airport na ito. Sinubukan kong hanapin siya, but I failed. That night was so tragic."

"Pero minsan naiisip ko, maybe this apocalypse happened for a purpose. Ngayon ko lang nakitang nag unite ang mga tao at nagtulong-tulong upang makasurvive sa mundo. I hope hindi pa huli ang lahat. I'm still hoping that this mess can still be fix."

Tumalikod si J mula sa akin. Nagpunta siya sa Cd player and he placed a cd inside of it.
Nag-play ang song na "Heal The World" composed and sang by Michael Jackson.

There's a place in your heart
And I know that it is love And this place could be
much brighter than tomorrow.

And If you really try,
You'll find there's no need to cry
In this place you'll feel there's no hurt and sorrow.

There are ways to get there,
If you care enough for the living
Make a little space
Make a better place.

Heal the world
Make it a better place
For you and for me and the entire human race
There are people dying if you care enough for the living
Make a better place,for you and for me.

  Bumalik na siya sa pagkaupo sa harapan ko. I saw a tear fell from his eyes.

"I'm... Sorry..." he said.

"J, i don't understand. Why did you save me? Why are you different from the others? Marami pa bang tulad mo na corpses J? You're acting so unusual." I exclaimed.

He just stared in my eyes. Napansin Kong tila unti-unting nagbago ang kulay ng mata niya. That day when he got me from that hospital, his eyes were totally a grayish blue. And his skin, pale pa rin naman ang kulay nito but it looks better than before. Is that possible? Is he changing?

He place his right hand to his left chest. At nilagay din iyon sa left chest ko. His face were just inches away from mine.

"I...love you."

"J, that's ridiculous!"

Mula sa sahig ay tumayo ako at umupo sa isang upuan. Sinandal ko ang ulo ko sa bintana. My heart beats so fast. I can almost feel all the butterflies in my stomach. I closed my eyes and I fell asleep.

My Zombie LoverTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon