Naglakad ako papunta sa tree house. I can see the trail of blood sa nadadaanan ko. I don't want to think negatively. Pero tila kinabahan akong bigla.
I climb on the wooden ladder. Napakadilim ng lugar na tanging liwanag lang na mula sa buwan ang nagsisilbing ilaw. Is he really in here?
I entered the place. Napakadilim at napakatahimik ng buong sala. The light from the moon made it easier for me to look for him inside.
"Jack? Jack?"
....No Response....
"Jack, are you in here?"
....No Response....
"Sagutin mo naman ako Please???"
I think he's not in here. Napag-isipan kong umuwi nalang. Naglakad na ako papunta sa pintuan nang biglang...
"Roooose..."
"Jack! Nasaan ka?"
I started to roam in the whole place again. Then,I saw him sitting on the floor in the terrace of the tree house.
"Jack! Ayos ka lang ba?"
Tumakbo ako papunta sa direksyon niya. He is covered in blood and sweat. Nakita ko ang malalim na sugat sa arm niya na tila tinusok ito ng matulis na bagay. I cupped his face. At that moment, he looks horrible. Nararamdaman ko ang sakit mula sa natamo niyang sugat. I hugged him.
"Ouch!"
Doon ko lang napansin na may mga sugat din ang likod niya. Tila isa itong kalmot ng tigre o leon. Malalim ang mga pinsalang nakuha niya.
"Rose... I'm sor....."
"Shhhhhh" Nilagay ko ang index finger ko sa labi niya.
"Thanks Jack for saving my life again but I think that time, I don't deserve to be saved. And I should be the one asking that thing from you. I'm sorry, Jack. I'm the one whose responsible for this. Ako ang dahilan kung bakit ganyan ang kalagayan mo ngayon. I've been so stubborn kahit pa na pinigilan mo na ako pero tinuloy ko pa rin. Sorry Jack! I'm so sorry."
Tears started to fell from my eyes. I placed my palm on my face.
Tinanggal niya ang kamay ko mula sa aking mukha. He wiped the tears from my eyes down to my cheeks using his hands. He gently caressed my hair. Hinawakan niya ang magkabilang pisngi ko. He kissed my forehead down to the tip of my nose, and lastly, he kissed my lips. Pero agad din siyang kumalas.
He stood up at naglakad papunta sa likuran ko."I don't deserve you Rose. Tama ang papa mo."
Hindi ko inaasahang magmumula ang mga katagang iyon sa kanya. Napatayo akong bigla. At hindi na ako nakagalaw pa sa kinatatayuan ko. Tila binuhusan ako ng isang balde ng tubig na may malamig na yelo.
"What? Jack No! Hindi mo ba ako mahal?"
He didn't replied. Mula sa likuran ay nakita ko ang sariwa pa niyang mga sugat. Masama ang mga ito at maaaring maimpeksyon kung hindi agad gagamutin. Those bonies were really getting into my nerves. Hindi pa rin siya sumasagot.
"Silence means ...."
"No! Don't you ever try to think it that way. Mahal na mahal kita Rose. Hinding-hindi ko mapapatawad ang sarili ko kung may mas malala pang ginawa sayo ang boney na yun. I promised to your dad na poprotektahan kita pero hindi ko nagawa. I felt ashame for what I've done. Nahihiya akong humarap sa iyo Rose. Maybe Kyle was right, a princess like you is not deserving to a nobody like me."
"Jack, nagkakamali ka. Look, niligtas mo ako. You still keep your word to my dad. Hindi ako nakagat ng boney because of you. You saved me again Jack. I'm very grateful for that. So don't you even dare to tell to yourself that you don't deserve me. You're more than an epitome of a prince. "

BINABASA MO ANG
My Zombie Lover
FanfictionA human who fell in love with a zombie? Sounds ridiculous! Isang malaking kahibangan hindi ba? But in my case, living in this world after that apocalypse happened, maybe there's a chance. Can you imagine yourself falling inlove to a corpse? This may...