How I met you.

21.

11 november 2015
20: 30 uur

"Sorry hoor dat ik hier ben vanavond, jullie zullen geen last van me hebben." Bibi staat met tranen in haar ogen tegenover de ouders van Daan. Ze heeft weer een appje van haar moeder gehad. Ze blijft een tijdje in het ziekenhuis en haar zusje bij oma en opa. Of ze het alleen redt? Nee! Maar naar mama schreef ze; 'natuurlijk.'

"Je mag hier altijd komen hoor lieverd." Zegt Kim, de moeder van Daan, en ze geeft Bibi een knuffel.
"Kom maar mee moppie, dan laat ik je, je slaapplek zien. Wel apart van Daan natuurlijk."
"Mam, wat denk je wel niet!"

"Als je nog iets nodig hebt roep je maar." Bibi zit op haar bed in de logeer kamer. Het is niet heel groot, maar wel heel erg gezellig. Zo lief dat ze hier even mag blijven. Het is inmiddels 21:00 en Bibi besluit dat ze haar pyjama aan gaat doen en maar gaat slapen. Voor dat ze echt gaat slapen loopt ze nog even naar Daan zijn kamer. Ze duwt voorzichtig de deur open en ziet dat Daan al in bed ligt. "Heei liefie, sorry dat ik stoor, maar ik wilde even welterusten zeggen."
Daan stapt uit zijn bed. Hij heeft alleen een pyjama broek aan. Wat is ie toch knap!
"Wat lief van je. Kom eens hier samen met mij op bed zitten."
Ik ga bij Daan op schoot zitten. Wat een engel is het toch!
"Ik vind het zo vervelend dat dit nu allemaal moet gebeuren, maar ik vind het heel leuk dat je nu hier bij mij slaapt. Ik denk dat het wel gezellig zal zijn. En mijn ouders vinden het goed, dus dat is fijn."
"Ik slaap niet bij jou, maar wel in hetzelfde huis. En dat is al heel fijn."
"Je mag best hier blijven liggen hoor."
"En je moeder dan?"
"We doen niks, toch? En ze snapt jou situatie wel. Ik moet jou gewoon een beetje beschermen. En dat doe ik graag. Dus kom alsjeblieft hier naast me liggen."
"...oké."