How I met you.

10.

27 oktober 2015

Het was vandaag verrassend koud. Ik heb geprobeerd de dag zo normaal mogelijk door te komen. Dat is best wel redelijk gelukt.

Toen ik eenmaal thuis was, kwam Daan voor mijn bijles in wiskunde.

We zijn even naar een park gelopen. Ik kon me totaal niet concentreren en Daan zei dat het goed is om even frisse lucht te halen. Ik was gewoon helemaal klaar met wiskunde, met Emmely en met alle andere zooi. Het feit dat ik Daan niet eens aan kan kijken. Het leek wel of Daan door mijn hoofd probeerde te kijken. Waarschijnlijk lag de brandende vraag op zijn tong: Vind jij mij echt leuk? Maar die vraag kwam niet.

We zijn even op een bankje gaan zitten voor het meertje. Een eend liep heel hard te kleppen en rond te rennen. Normaal zou ik helemaal in een deuk liggen nu, maar wegens omstandigheden was dat niet het geval. Ik zat maar een beetje voor me uit te staren. Ik starte het gesprek.
"Ik denk dat je het al wel gehoord hebt."
"Ja, dat denk ik ook."
"Sorry hoor, ik wilde niet dat het zo bekend zou worden. Ik snap heel goed dat jij niet wil dat iedereen denkt dat jij mij leuk vindt, terwijl dat niet zo is."
"Ik wilde ook niet dat het zo bekend werd gemaakt. Sorry daarvoor."
Daan raakte mijn arm heel even aan en ik had het gevoel dat ik heel erg bloosde, maar door de kou had ik al helemaal rode wangen. Hij ging verder.
"Maar dat betekent niet dat het niet waar is."
Mijn hoofd viel bijna van mijn nek af. Wat?
"Echt?"
"Ja sufferd, tuurlijk, anders zou ik dat niet zeggen hè."

Ik legte mijn hoofd op zijn schouder. Zijn hand pakt mijn hand. De minuten leken voorbij te vliegen. En toen liepen we hand in hand terug naar mijn huis.