How I met you.

13.

3 november 2015

Ik heb gewoon een f*cking 6 voor wiskunde! Mijn moeder zal zo blij zijn. En dat betekent dat hij mag blijven als bijlesmaatje. Nog zo veel meer uurtjes samen.
In de klas had Emmely het door van mij en Daan, want ze vond dat ik en Daan te veel bij elkaar stonden. Dus toen ze zei:"Hebben jullie iets ofzo?" Wou ik haar eerst negeren, maar besloot niet langer haar over mijn leven te laten bepalen. "Ja, en wat dan nog." Ik keek Daan aan, dit was niet ons plan. En nu wist heel de klas het. Hij seinde mij even naar hem toe te komen. "Ben je boos?" Ik hoop het niet. "Weet je hoe trots ik ben. Jij hebt mij net in het openbaar je vriendje genoemd. Ik hou van je, en van mij mag iedereen dat weten."
"Van mij ook, alleen wil ik wel nog even wachten met het te vertellen aan de boze heks."
"De boze heks?"
"Mijn moeder."
We lagen samen helemaal in een deuk. Wat hou ik van hem!

Emmely kon het niet laten om het tegen de hele klas te vertellen. Volgens Daan was dat omdat ze het gevoel heeft dat ze de controle over mij verliest. Volgens Daan heeft ze mij de laatste jaren alleen maar gebruikt. Ik ben bang dat hij gelijk heeft, maar ik wil er eigenlijk niet aan toegeven. Ik ben al zo lang vriendinnen met haar.

Mijn moeder was opzich best tevreden. Niet extreem. Maar Daan mag blijven, dus dat is goed nieuws. Vanavond na het eten gaan we afspreken. Deze keer moet ik iets verzinnen. Hellpp.. het wordt nooit zo goed als zijn date.

Oké, het was niet persé beter dan zijn date, maar zeker niet slechter. We zijn gaan wandelen in het bos. Heel cliché. Ik was zo slim om mijn handschoenen te vergeten, dus wou Daan die van hem aan mij geven. Voor dat hij de kans kreeg om ze uit te doen en aan mij te geven, pakte ik zijn hand. Zo liepen we een heel eind door. Tot hij stopte. "Je moet weten dat je mij altijd om hulp kan vragen," zei Daan.
"Dat weet ik, maar ik denk dat het voor nu nog niet nodig is, behalve bij wiskunde dan, hè."
"Tuurlijk." Toen streelde hij door mijn haar. Wat een lieverd.