How I met you.

12.

2 november 2015

Vandaag is Daan blijven eten. We hebben morgen een wiskunde proefwerk en we hadden afgesproken om 's middags te leren. En we kwamen er al vrij snel achter dat we niet genoeg tijd zouden hebben, dus stelde Daan voor om na het avondeten terug te komen. Mijn moeder hoorde dat en stelde voor dat Daan best mee kon eten, als hij wel boerenkool zou willen eten.
Daan kon eigenlijk geen 'nee' meer zeggen. Dus zei hij maar 'ja'.

Hoe grappig. Mijn ouders helemaal enthousiast praten en Daan ondervragen tijdens het eten. Zo vrolijk heb ik haar al lang niet meer gezien. Mijn moeder stresst heel veel door de verhuizing. Dus ze zo zien zitten is wel heel leuk. Maar goed, ze hebben nu dus een gesprek met hun toekomstige schoonzoon, of zo iets. Zonder dat ze het zelf door hebben.
"Daan, hoe gaat het bij jou op school?"
"Goed hoor mevrouw."
Zo ging het de hele tijd. Mijn moeder vroeg iets heel oppervlakkige, Daan antwoordje heel netjes met; "ja mevrouw, nee mevrouw." Zo lief!

Na het eten zei Daan nog even dat het heel lekker was, en mijn moeder glimlachte. Dat was goed. Toen Emmely voor het eerst bleef eten was mama zo chagrijnig, dat Emmely eigenlijk niet meer terug durfde te komen. Maar ja, mijn moeder kan nou eenmaal niet altijd haar afkeuring verbergen. Ze vindt niks goed genoeg voor mij. Het is maar goed dat ze niet weet dat Daan mijn vriendje is. (Wacht even, lees even die vorige zin terug!!) Ze zou hem niet knap genoeg vinden(volgens mij niet van toepassing), niet slim genoeg (deze is helemaal niet van toepassing toepassing.) Dus in dit geval denk ik niet dat ze niets te klagen heeft. Maar het is mijn moeder, dus ze kan vast wel iets verzinnen.

We hebben samen nog wat geleerd op mijn kamer, want daarvoor was hij tenslotte blijven eten. Ik heb het idee dat ik wiskunde nu wel snap, maar ja bij wiskunde weet je het nooit.

"Daan, ik denk dat je nu echt naar huis moet." Het was al 9 uur en zijn moeder had hem al 2 keer gebeld.
"Maar ik wil veel liever bij jou blijven."
"Wat lief, maar het kan niet." We staan tegenover elkaar buiten bij zijn fiets. Deze momenten zijn het mooiste. Dit zijn de momenten waar je van droomt, als klein meisje. Dat een prins verliefd op je wordt. Die verbeelding van een prins wordt een beetje bij gesteld. Van je vader als droomprins naar een ontzettend leuke jongen als Daan. Ik was er altijd van overtuigd dat ik voel op jongens met blond haar en blauwe ogen. Volgensmij was dat puur doordat mijn basisschool vriendje er zo uitzag. Maar donkere kruk haren met grote bruine ogen zijn minstens net zo mooi. "Ik moet gaan, maar voor ik ga, wil ik je nog iets geven. Doe je ogen dicht." Ik sluit mijn ogen en voel zijn lippen tegen de mijne. Heel even maar, maar dat moment lijkt heel lang te duren en tegelijkertijd veel te kort. Na die kus open ik mijn ogen en zie Daan zwaaiend op zijn fiets stappen en zie hem langzaam weg rijden. Wauw.