How I met you.

15.

7 november 2015

Ik ben vandaag bij mijn vader geweest. Het was vreselijk. Zijn hele gezicht lag open en er zat zo'n slang in zijn mond, voor de zuurstof had de dokter gezegd. Verder reageerde hij niet op mij. Soms schokte zijn lichaam. Echt heel eng. Daan bood aan om mee te gaan, maar van de dokter moest hij buiten blijven. De dokter vertelde dat ze nog wat scans moeten maken van zijn hersens. Hij ligt nu in coma en ze hebben nog geen idee met hoeveel schade hij hier uit gaat komen. Als dat gebeurt. Daar is dus ook nog een kans op.
Toen ging mijn telefoon.
"Bibi?"
"Ja met mij, met wie spreek ik?"
"Met mevrouw Daamen. Ik heb vervelend nieuws. Uit onderzoek is gebleken dat het ongeluk, geen ongeluk was."
Het voelde alsof iemand keihard in mijn gezicht sloeg, maar dat was niet zo.
"Hoe bedoelt u, geen ongeluk. Mijn vader is toch gaan slippen en van de weg af gegleden?"
"Dat dachten wij ook, maar uit onderzoek is gebleken dat jouw vader is gaan slippen door iemand die hem vanuit achter heel hard heeft geraakt. Hoe het mogelijk was dat die man weg was toen de ambulance kwam, is niet duidelijk." Weer een klap. Ze hebben geen flauw idee wat er is gebeurd. Maar mijn vader ligt hier wel naast mij in coma. En ik kan helemaal niks voor hem doen.