Günahkâr Aşıklar

30

Zaman. Geçmek bilmeyen zaman. Kimilerine su gibi akıp gecer kimilerine ise asırlar gibi geçer.

Bir tarafta kaç gündür hayattan bezmiş kadın. Bir tarafta ise pişmanlıklarıyla cebelleşen aile.

Sahi kaç gün olmuştu bu lanet hastane de kaldıkları. Bilinmiyordu. Tek bildikleri canlarının ölesiye yanmasıydı.

Genç kadın. Porsumuş yüzüyle oturduğu koltuktan kalkıp ağlamaktan kızarmış göz altı torbaları yaşları silmekten yara olmuş bir halde yoğun bakımda yatan kocasına baktı.

Çok canı yanıyordu. Çok ağlamıştı. Kocası orada yatarken elinden bir şey gelmiyordu. Ağlamaktan başka.

Ama şimdi akacak göz yaşı kalmamıştı. Kaç gündür aralıksız ağlıyordu.

Diğer tarafta oğlu gibi gördüğü genç adamı orada yattığını bilen Demet. O da çok ağlamıştı. Ağlamak ne fayda verecekse. Ama dayanıklı duruyordu. Acısını içine atıyordu

Ama acı çekmiyor gibi yapınca acıların çekip gitmiyor ki.

Genç kadın. Günlerdir bu camın arkasından bakmaktan sıkılmıştı. Ama ne yapabilirdi ki.

Boğazındaki yumruyu yutkunup konuşmaya başladı

Z. nasıl başlayacağımı bilmiyorum. Ama bir yerden başlamak gerek...Kerem seni çok özledim

Ağzından bir hıçkırık kaçtı. Elini kapatıp sessizce ağladı. Sırtını dönüp cama yaslandı. Kayarak yere oturdu

Z. Çok özledim çok. Kerem...beni bırakma...yalvarırım bırakma beni...canım çok yanıyor. Kaç gün oldu buradayım. Bir an olsun ayrılmadım...kerem seni çok özledim...Tamam diyorum ağlamayacağım ama olmuyor aşkım. Olmuyor...o gün seni seviyorum deyip telefonu kapatınca çok kızdım. Keşke kapatmasaydın. Seni sevdiğimi söyleseydim...seni seviyorum Kerem. Lütfen uyan...daha fazla canımı yakma.

Ayağa kalkıp tekrar baktı kocasına. Geçmiyordu işte. Göğsündeki ağrı bir türlü geçmiyordu. Anlatamıyordu da.

Z. Günler geçti. Hala aynı yerdesin be adam. Kalk artık kalk!!! Uyan!!! Bunu bize en çokta seni çok seven bana yapmana hakkın yok!!! Buna hakkın yok!!! Kusura bakma!!! Kalk artık. Nefes alamıyorum. Canım ne kadar yanıyor haberin var mı.

Tekrar hıçkırıklara boğuldu. Bu lanet yerde ne kadar çok görürse o kadar çok canı yanıyordu.

♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧♧

Z. Yine uyanmadın. Yine yeni bir güne başladık. Ama yine uyanmadın. Olsun beklerim ben.
Biliyor musun. Yağmurla Can evlenecekler. O zamana kadar bari uyan aşkım. Uyan ki şahitleri biz olalım.
Seni çok özledim Kerem. Bak ağlamayacağım diye kendime söz verdim. Daha fazla ağlatma beni. Uyan. Ne çok uyudun be. Sen bir uyan sorarım sana. Beni burada perişan et sen orada uyu. Gerçi bu kalp acısıyla nasıl uyursam artık. Tamam ağlamak yok Zeynep. Ağlama sakın!!! Aşkım ben buradayım tamam mı.

Annemin yanına doğru gittim. Benim gibi oda perişan oldu. Eve git diyorum gitmiyor.

Z. Anne hadi sende git

D. Yok kızım

Z. Annem hadi canım

Mırın kırın etse de kalkıp gitti. Yerine ben oturdum. Canım tekrar yanmaya başladı. Göz yaşlarım alışmış gibi tekrar akmaya başladı. Güçlü olamıyorum işte. Onu bile beceremiyorum...

Keremin odadan doktor çıktı. Yanına gittim.

Z. Olumlu bişey var mı doktor bey.

D. Bekliyoruz Zeynep hanım.