Tula ng isang umiibig

Pusong Sawi at Aba

Puso, isang napakagandang salita

Puso, panlaban sa pangungulila.

Kaya kung ikaw ay mag-isa,

Puso ang tanging sandata

Ngunit ano pa ang panlaban kung puso ay wala na?

Ano pa ang magtatanggol kung ang puso'y biyak na?

Utak nga ba na pag-iisipin ka ng kalungkutan?

Ano pa ba magagamit kung ang puso'y iyo nang iniwanan?

Ang pangako ko sa'yo lahat ay aking gagawin

Pangako ito upang ako'y iyong mahalin

Ngunit bakit ngayon ang gamit na lang ng Gin

Ay upang sa kalungkutan ako'y pasayahin

Sabi nga nila, "Kapitan hanggang dito na nga lang ba?"

Kung sa pag-ibig ko sa'yo, sagot ko'y hindi

Ngayon tatanungin kita,

OO o Hindi?

Sinisigaw ng utak ko na tigilan ko na

Tigilan ko na ang pagmamahal sa'yo sinta.

Ngunit sabi ng puso ko huwag muna,

Huwag ka munang mawalan ng pag-asa

Heto ako ngayon, kahit nasasaktan ay naghihintay pa rin

Naghihintay na ako ay iyong mahalin

Naghihintay na iyong buoin,

Ang puso ko na naging bubog na kasing dami ng bituin

Ngunit mahal huwag mong pulutin,

Hayaan mong ako ang masugatan

Iyo na lamang pagtagpi-tagpiin

Upang maghilom ang sugat na laman

Pero alam ko na ito ay may sugat pa rin,

Alam ko na ito ay bubog pa rin.

Kaya kahit ako ay iyong mahalin,

Ang sugat sa puso ko'y masakit pa rin

Ngunit mahal alam kong huli na,

Alam kong may kasama ka na

Hiling ko'y maging masaya kayong dalawa,

Pero tandaan mo, MAHAL KITA

Ngunit may isang tanong na lang ako,

Isang tanong na galing sa puso ko

Isang tanong na pinagkasuduan ng puso at isip

Isang tanong na dala ng hanging umiihip

Ngayon, ang oras na ito ay itinuturing kong banal

Dahil sa huling pagkakataon ay itatanong ko sa'yo ito, mahal

May pag-asa pa ba ang isang pusong aba

Kung ang itinitibok nito ay nahulog na sa iba?

Maghihintay ako, 

Sana Sagutin mo ang tanong