Aşk Kraliçesi

¤ 2.Bölüm ¤

Sabah annem mutfakta birşeyler hazırlıyordu.

"Anne birşey konuşabilir miyiz?"

"Kahvaltıyı hazırlayacağım.
Sonra konuşsak olmaz mı?"

"Ama çok önemli."

"Peki.O zaman biraz çabuk anlat."

"Ta-tamam.Anlatacağım ama lütfen nedenini sorma."

"Tamam.Anlat."

"Anne ben buradan gitmek istiyorum.Ben burada daha fazla yapabileceğimi sanmıyorum."

"Nedenini geçtim yavrum.
Okulun var.Hem biz burada mutlu değil miyiz?"

"Öyle ama.Işte bazı sorunlar var.Sana anlatmasam iyi olur."

"Tamam sen biraz daha düşün.Sonra bir daha konuşuruz."

"Tamam.Beni dinlediğin için sağol."

Bugün Cumartesi.Istediğim kadar yatıp,düşünebilirim.
Öyle de yapacaktım.Ama telefonum çaldı.

"Nerdesin sen?Seni çok merak ettik."

"Gelmek isterdim ama futbol bana yasak.Doktor yasakladı."

"Yerine adam yok.Ne yapacağız?"

Şimdi var desem olmaz.
Mete abi öyle dedi ama belki vazgeçmiştir.

"Sağlık sorunu olmasa biliyorsun."

"Tamam.Adam bulursan haber ver."

Ne yapacaktım ki ben?Dün
duyduğum şeyi asla başkasına anlatamam.Hele de Mete abinin beni sevdiğini kimsenin bilmesini istemem.
Ya Emre abi...Neden beni öpmeye kalkıştı.Benim bunları unutmam,hatta hafızamdan silmek lazım.
Hafıza kaybı için ne yaparım?
En iyisi kendimi bir yerden aşağıya atıp kendimi de unutup,bu sorunu çözmüş olurum.Ama annemi de unuturum.Zeynep yine saçmalama.Ama hayat çok garip.Daha dün sabaha kadar hiçbir şey yoktu.Hatta 7 yaşıma kadar.Eğer o pislik adam yani babam beni terk etmeseydi ben gayet sağlıklı bir yaşam geçirecektim.
O gün hayatımın en kötü günüydü.Babam beni çok severdi.Annem zaten onun için yaşama sebebiydi.
Ama babam işi kötü gittiği için mutsuz olmaya başladı.
Artık eve sarhoş gelip,annemi dövmeye bile başlamıştı.
Hatta birgün yanında bir kadın ile eve gelmişti.Diğer gün ise bir not bırakıp evi terketti.
Sevgili babamın notunda şöyle yazıyordu.

"Canım karım.Kızımıza iyi bak.Ben başka birine aşık oldum.Ayrıca o kadın şimdi hamile.Size yaşattıklarım için özür dilerim.Beni affet..."

Babam ne kadar açık sözlü bir insanmış.Annemde çalışmak için iş ararken Tekin bey anneme iş vermiş.Ne kadar iyi bir adam.Beni de annemin yanına alıp,
okutmuş.12 yıldır bu evde gayet mutlu bir şekilde yaşıyorduk.Yani annem hala mutlu ama ben mutlu değilim.

Bunları düşünürken gözümden bir damla yaş aktı.
O adam beni bir kere bile aramadı.Peki ben neden onu düşünüyorum?Vazgeçtim.
Benim babam beni terk etmedi.Ben 7 yaşındayken öldü.Ölen bir insanın arkasından ağlamak olmaz değil mi?

Hele de senin çocukluğunu alan bir adam için asla!
Annem birden odaya girince göz yaşlarımı sildim.

"Zeynep.Sen ağlıyor musun?"

"Hayır.Şey işte."

"Hadi bakalım."

Annem fazla üstelemedi.O gayet iyi biliyor benim neden ağladığımı.Ben çünkü sadece o adam aklıma gelince ağlarım.Ama artık ağlamak yok.

Akşam yemeği de yemedim.
Annem zaten mutfak alışverişindeydi.Ve birden kapı çaldı.

"Ben Sevgi.Girebilir miyim? "
Sevgi hanım nereden çıktı.

"Buyurun lütfen."

Yanıma oturdu.

"Mete bana dün neler olduğundan bahsetti.Bak Emre sarhoş olduğu için öyle bir harekette bulunmuş.
Lütfen affet.Hem biraz saçmaladı galiba.Yoksa Mete de seni sever mi?"

"Yok zaten sarhoş olduğu için ne dediğini bilmiyordu."

"Lütfen bu konuda kimseye bahsetme.Hele de Helin duyarsa neler olur Allah bilir."

"Merak etmeyin.Kimseye
bahsetmedim.Bahsetmem de."

"Peki o zaman.Iyi akşamlar."

En iyisi herşeyi unutmak.
Sevgi hanımın da dediği gibi zaten Emre abi sarhoştu.Ama nişana katılmasam iyi olacak gibi.

********************

Mete abiye nişana gelmek istediğimi söylemek için odasına gittim.

"Mete abi girebilir miyim?"

"Evet."

Mete abi bana gülümsedi.

"Emre'nin dediklerine inanmadın değil mi?"

"Yok canım.Sen beni kardeşin gibi görüyorsun."

Ben böyle deyince yutkundu.Sanki yalan söylüyor gibi,sanki beni seviyor gibi yutkundu.Sonra bana Emre abinin o akşamki bakışı gibi baktı.Masum bir köpek gibi.Sonra bana doğru gelmeye başladı.Adımlarım geriye gidiyordu.Ama beni ona karşı iten birşey vardı sanki.Ama olmaz.Yapamam ben ona aşık olamam.
Odadan koşarak çıktım.Yine koşarak deniz kenarına gittim.Nedense kendimi çok suçlu hissediyordum.Helin hanım vardı ve ben Mete abinin beni sevmesine izin veriyordum.Ya orada beni öpmesine izin verseydim.O zaman kendimi asla affetmezdim.Annem beni aradı.

"Nerdesin kızım sen?"

"Anne ben deniz kenarında oturuyorum.Biraz daha oturup geliyorum."

"Tamam kuzum.Biraz acele et.Helin hanımın ailesi yemeğe gelecek.Yardım edersin."

"Tabiki annem.Gelirim.Ama birazdan."

"Tamam ama çok geç kalma."

Ben şimdi ne yapacağım.Ya Helin abla Mete abinin beni sevdiğini duyarsa.Ben o zaman Helin ablanın yüzüne bakamam.

Biraz daha oturduktan sonra eve gittim.Annem yemekleri yapmıştı.

"Nerdesin kız sen?Hani yardım edecektin."

"Geldim ama biraz geç kaldım."

"Tamam hadi sofrayı hazırla."

"Tamam hemen."

Masanın üzerine süslü bir örtü ve 12 kişilik yemek takımını koydum.Özenle çatal bıçakları yerleştirdikten sonra mutfağa geçtim.

"Anne ben hazırladım."

"Tamam servisi ben yaparım."

Müştemilatın önünde ki ağaca çıkıp sağlam olan dalına oturdum.Yıldızları seyrederken birinin geldiğini duydum.Aşağı inince Helin hanımı karşımda gördüm.

"Buyrun.Birşey mi istediniz?"

"Sen benim ne istediğimi biliyorsun."

"Anlamadım."

"Emin misin anlamadığına?
Mete'nin peşini bırak diyorum.Mete sana ne dedi bilmiyorum ama onun peşini bırakacaksın.Yoksa kötü şeyler olur ona göre!"

"Onun peşinde olduğumu nerden çıkardınız.Mete abi benim 12 yıldır abim."

"Benim alnımda 'salak' falan mı yazıyor?"

Dedi ve kapıyı çarparak yalıya girdi.Bir dakika!Mete abi beni mi seviyor yoksa?
Of Zeynep!Bir gün de olaysız geçsin!Ne olur!

.......................................

Merhaba!Bu bölümü beğenip,yorum yapmayı unutmayın.👍💬