Duyduğumuz şeyle 2. Şoku yaşadık.Bulut ayağa kalkıp Emre'ye yumruğunu geçirecekken Emre'nin söylediği söz onu durdurdu.
"Ben sizin damadınız olacağım.Düğünde küslük olmaz."
Bulut ensesini tutarken Emre'nin başına dikildi.
"Sen hangi kardeşimle evleneceksin?Bir karar ver lan!"
"Şimdi şöyle bir durum var."
Deyip kahvesinden bir yudum aldı.Rahatça geri yaslandı.
"Ben Güneş'le konuşacağım.
Artık ben onun hayatında yokum."
Rahat hali bir anda kayboldu ve kaşlarını çatarak konuşmaya başladı.
"Eğer Zeynep onun umrunda değilse,o da benim umrumda değil!"
Bu sefer ben kötü oldum.
Her ne kadar birbirimizden hoşlanmayan 2 kız kardeş olsak bile,adı üstünde o benim "Kardeşim"!
"Ama o seni çok seviyor.Ben Zeynep ile evleneceğim mi diyeceksin?"
"Ya sen niye beni anlamıyorsun?O kızın umrunda değilsin.Anla artık Zeynep!"
"Ama...Kendine birşey yapmasından korkuyorum."
Annem ayağa kalktı.
"Siz benim kalbime indirin!
Siz bir düşünün.Ondan sonra ailenle gelirsin kız istemeye!"
"Peki Türkan teyzecim.Iyi akşamlar."
Emre dışarı çıktı.Tam kapıyı kapatacakken geri döndü.
"Dediğim gibi,kimse razı olmasa bile kızınızın soyadı birgün "HANCI" olacak."
Göz kırptı ve kapıyı kapattı.
Adamda olan rahatlık kimsede yok.Ama sinir etse de,çok rahat olsa da onun gözleri...Gözleri beni benden alıyor.Acaba onu hak ediyor muyum?Onun gözlerine bakmayı,onun sesini duymayı...Ya da elini tutmayı hak ediyor muyum?..Bu kadar saf kalpli adamı,
karmaşık hayatıma sokmaya hakkım var mı?Belki yanlış birşey yapıyorum.Benden 7 yaş birine aşık olmam belki çok yanlış.Bazılarına göre ayıp,bazılarına göre günah...
Ama umurumda mı?Asla!
***********************
Emre'den...
Zeynep'lerden çıkınca arabama binip,Güneş'le buluşmaya gittim.Biliyorum...
Anlamayacak...Zeynep'e kötü şeyler yapmaya kalkacak.Ama ben varken hiçbirşey yapamayacak!
Ben ne ara ona bu kadar alıştım?Daha dün ondan nefret ederken,ona "müştemilat kızı" derken ne ara kalbimi ona verdim?
Arabadan inip bir banka oturdum.Güneş'i beklemeye başladım.Nasıl söyleyeceğimi düşünürken arkadan gelip elleriyle gözlerimi kapattı.
"Bil bakalım kimim?"
Bu kız beni sinir ediyordu.
Zeynep'i düşünmeyen bu kızın ağzının payını vermem lazım.
Hem de çok sertçe!
"Güneş bırak bunları!Gel şuraya konuşalım."
Yanıma oturdu ve bu sözlerden sonra,yüzsüz yüzsüz bana sarıldı.
"Benim aşkımı kim sinir etti?
Kesin o Zeynep'tir!"
"Güneş yeter artık!"
Ellerini hızla tutup ileri ittim.
"Zeynep senin mutluluğun için benden kaçtı.Biz mutluyduk.
Sen gelene kadar!Sonra Zeynep ne dedi biliyor musun?
'Ben ayrılmak istiyorum' dedi."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Aşk Kraliçesi
Teen Fiction"...Annesiyle müştemilatta kalan, babası onu küçükken terketmiş, masum bir kızdan ne istersin sen? Sen aşkı bilmez misin? Herkesi kırmaktan zevk mi alıyorsun?..." Mete beni sevdiği halde hala benim Emre'ye olan hayranlığımı savunuyordu.Asıl aşk Mete...
