Aşk Kraliçesi

¤ 12.Bölüm ¤

Sezen Aksu:Ben Öyle Birini Sevdim Ki

.........................................

Sol gözümden akan yaş yanağıma doğru süzülürken Emre yataktan kalktı.Sonra Güneş de kalkıp çarşafla üzerini örttü.Merdivenlerden hızlı hızlı inmeye başladım.
Keşke popomun üzerinde inseydim.O zaman mutluydum en azından.

Tam kapıyı açarken Emre gelip kolumu tuttu.Kokusunu içime çektim.Belkide son defa böyle kokluyordum.

"Zeynep dur.Gitme bak ben...
Özür dilerim."

"Dileme.Tamam mı?Sakın dileme!"

Elimdeki telefonu fırlattım.
Telefon paramparça oldu.

"Hani ben senin için bitik bir sigarayım ya,kalbim de şuradaki telefon gibi paramparça!"

"Zeynep ben sana..."

Duymamak için kulaklarımı ellerimle kapatıp,koşmaya başladım.Hep gittiğim deniz kenarına gittim.Hava yağmurlu ve soğuk olduğu için kimse yoktu.Rahatlamak için bağırmaya başladım.

"ÖLMEK ISTIYORUM!"

"Ölmek için çok gençsin!"

Arkamı dönmemle Semih'e çarpmam bir oldu."Hı?" gibi bir ses çıkardım.

"Diyorum ki ölmek için çok gençsin."

"Daha dün akşam emin olmuştum ben!Ama nafile işte!Dün akşam güvendiğim adam şimdi kardeşimle yatıyor be!"

"Demek ki doğru insan değil."

Bu kadar ani tepki göstermesine şaşırdım.
Ben şaşkın şaşkın bakarken Semih birden kollarımdan tutup kendine çekti.

"Zeynep seni seviyorum!"

Az önce çıkardığım "Hı?" sesini yeniden çıkardım.

"Zeynep sağır mı oldun?"

"Yok...Yani...Üzgünüm..."

"Neden üzgünsün?"

"Çünkü ben bir daha kimseye güvenemem!"

"Güven!Bana güven Zeynep!
Hem eğer istersen Emre'den intikam almak için sahte sevgilin olabilirim."

Düşündüm de harika bir fikir aslında!Hatta muhteşem.

"Ama lütfen benden seni sevmemi bekleme."

"Tamam.Beklemem.Zaten biz olamayız."

Kaşlarımı çatarak baktım.

"Neyim var benim?"

3 yaşında şekeri elinden alınmış çocuklara döndüm.

"Ben öyle baba parası yemeyi seven biri değilim.Ben bir öğretmenim.Bana çarptığın gün söyledim ama aklın bir karış havada olduğu için bakmadın."

"Sen benim...Öğretmenim misin?"

"Evet küçük hanım!"