¤ 19.Bölüm ¤

40 24 12
                                    

4 ay sonra...

************************

Yavaş yavaş sonbahar kendini hissettiriyordu.
Üzerime aldığım ince hırkayı giyip yeni evimden dışarı çıktım.Merdivenden indim ve 'Yeni ev yeni hayat.' diye mırıldandım.Hızlıca yürümeye başladım.Zaten geç kalmıştım,eğer biraz daha geç kalsam Yeliz beni kesinlikle yolun ortasında bırakırdı.
Zaten hamilelik onu çekilmez biri yapmıştı.En ufak şeye sinirlenip,ağlıyordu.

Yeliz'in arabasının kapısını açıp,gülümsemeye başladım.
Karnı iyice büyümüştü.Kolay değildi,5 aylık olmuştu.

"Nasılsın?Hamilelik nasıl?"

"Çok iyiyiz."

Gülümseyip,arabasını hastane yoluna çevirdi.
Bu Yeliz olamazdı.Hele ki bu zamanlarda.

"Yeliz iyisin değil mi?"

"Zeynep gerçekten iyiyim.
Şimdi seninle kız mı,erkek mi öğrenmeye gidiyoruz."

"Neden bu haftaya kadar gitmedin?Çoktan belli olması lazım."

"Şöyle söyleyeyim.Bence kız.
Çünkü erkek olsaydı 4.ayında belli oluyormuş.Ama kızlarda daha geç.Yani erkekte olabilir ama bence kız."

"Bulut ne diyor?"

"O da erkek olacağını düşünüyor."

Hastanenin otoparkına arabayı park etti.O kadar heyecanlı görünüyordu ki,
elleri titriyordu.

Doktorun odasına girip koltuğa oturduk.

"Bebeğiniz kaç aylık?"

"5 aylık oldu."

"Buyrun şöyle."

Yeliz hasta yatağına yattı.
Üzerindeki gömleği yukarı sıyırdı ve doktor Yeliz'in göbeğine jel sürdü.Ultrason makinesini karnında gezdirdi.Yüzünde bir gülümseme oluştu.

"Yeliz hanım,hayırlı olsun."

Ikimiz de doktorun ağzından çıkan sözcüğü bekledik.

"Çok sağlıklı bir kız bebek görünüyor."

*************************

Bulut bizden cinsiyet haberini bekliyordu.Çok
heyecanlıydı.Yeliz ve ben karşısına geçtik.

"Şimdi,bebeğimiz ne olursa olsun üzülmek yok."

"Yeliz iyi misin sen?Yeter ki sağlıklı olsun,cinsiyet önemli değil."

"Bulut,kızımız oluyor be!Selin geliyor!"

Bulut bir anda ağlamaya başladı.Yeliz'in gülen yüzü de bir anda şaşkınlıkla bana baktı.Neden ağlıyor ki bu şimdi?Yeliz yanına oturup onu kucakladı.

"Neden ağladın?Bu çok güzel bir haber değil mi?"

"Güzel birşey ama."

Gözyaşlarını silip Yeliz'e baktı.

"Kızımın daha ayakları küçücük,elleri küçücük.Ben onu koruyabilecek miyim?"

"Tabiki.Hemde beraber koruyacağız."

Yeliz de ağlamaya başlayınca çantamı elime alıp ayağı kalktım.

"Size ve bu duygusal sahnenize doyum olmaz.Ama bana müsaade."

"Otursana Zeynep."

"Teşekkürler arkadaşlar.Ben yolu biliyorum,siz ağlayın.
Iyi akşamlar."

Aşk KraliçesiHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin