"Κι Όμως Δεν Είχα Δύναμη"

Κεφάλαιο 4

Ποιος μπορεί να είναι που ξέρει τον αριθμό μου και με απειλεί;
Η Amelia καταλαβαίνει την ανησυχία μου και με ρωτάει τι έχω. Όμως για να μην την αναστατωσω περισσότερο προτίμησα να μην της πω τίποτα.
...

Με την Amelia πέρασα υπέροχα. Φτιάξαμε μαζί μπισκότα και γέλασα όσο δεν έχω γελάσει καιρό τώρα. Με έκανε να νοσταλγησω τις στιγμές μου με την Natalie. Αλλά Τέλος. Αυτό είναι ένα κεφάλαιο που κλείνει. Τώρα υπάρχει η Amelia.

Το τηλέφωνο μου δονεί. Το έχω στο κομοδίνο και έτσι σηκώνομαι για να το πιάσω.
*Απορρητος Αριθμός*
Ωχ! Νιώθω τα πόδια μου να τρέμουν και την καρδιά μου να χτυπάει δυνατά. Έχω ιδρώσει από τον φόβο. Είναι αυτοί. Είμαι σίγουρη. Αποφασίζω να το ανοίξω.
"Αν θες να μάθεις ποιοι την σκότωσαν στις 23:00  να είσαι στο μέρος σας"

Θα πάω. Πρέπει να μάθω ποιοι μου στέρησαν την κολλητή μου. Δεν φοβάμαι αν θα πάθω κακό. Είμαι δυνατή. Πρέπει να είμαι δυνατή για αυτήν. Της το χρωστάω. Αυτοί που το έκαναν πρέπει να πληρώσουν.

Κατεβαίνω στο σαλόνι και ανοίγω την τηλεόραση για να περάσει η ώρα. Είναι μόλις 21:00. Στην μητέρα μου δεν πρόκειται να πω τίποτα. Δεν θα με αφήσει. Έτσι κι αλλιώς θα κοιμάται τότε και θα φύγω κρυφά.

Παρακολουθούμε μαζί μια ξεκαρδιστική ταινία.   Τα γέλια μας ακούγονται μέχρι έξω και είμαι χαρούμενη που σήμερα πέρασα τόσο καλά. Η ώρα έχει πάει 22:15 και πρέπει να πάω να ετοιμαστώ. Υποκρινομαι στην μητέρα μου ότι νυστάζω και της λέω καληνύχτα ενώ της δίνω ένα φιλί.

Φοράω άνετα ρούχα και τα Αθλητικά μου. Περνώ το μπουφάν, το κινητό και τα κλειδιά μου και ανοίγω σιγά σιγά την πόρτα του δωματίου μου για να δω αν έχει φως στο δωμάτιο της. Όχι. Ευτυχωως. Περπατάω στις μύτες και βγαίνω από την πόρτα.

Κατευθύνομαι στο παρκάκι. Εκεί στο ήσυχο μέρος με τα παγκάκια. Είμαι λίγο διστακτική γι αυτό και μου περνούν διάφορα από το μυαλό. Όμως θα πάω. Είμαι αποφασισμένη. Και ενώ σκεφτόμουν αυτά ακουμπάω κάποιον.
《Harry; 》ρωτάω έκπληκτα..
《Πρέπει να απαντήσω;》με ρωτάει με ειρωνικό ύφος και νιώθω το μίσος του.
《Πρέπει να σου εξηγήσω. Δεν είναι έτσι πως στα έχουν πει. Δεν φταίω》αποκρινομαι.
《Και πώς είναι;》
《Αν είχα το χρόνο πραγματικά θα σου εξηγουσα》λέω και απομακρυνομαι.

Harry's pov.

Την βλέπω. Ωχ θεέ μου. Είναι τόσο όμορφη. Αυτά τα μάτια της. Περπατάει σκεφτηκη και πέφτω πάνω της για να με παρατηρήσει.
《Harry; 》 μου λέει και την κοιτάω με ειρωνικό ύφος.
《Πρέπει να απαντήσω;》της λέω και την κοιτάω λες και την μισώ. Δεν πρέπει να καταλάβει. Δεν πρέπει κανείς να καταλάβει το αισθάνομαι για αυτήν.
《Πρέπει να σου εξηγήσω. Δεν είναι έτσι πως στα έχουν πει. Δεν φταίω》παραδέχεται και το πιστεύω. Όμως πρέπει να την παιδεψω λίγο.
《Και πώς είναι;》την ρωτάω.
《Αν είχα τον χρόνο, πραγματικά, θα σου εξηγουσα》λέει και απομακρύνεται βιαστικά. Που πάει τέτοια ώρα και γιατί είναι τόσο περίεργη; αποφασίζω να την ακολουθήσω. Μου φαίνεται ύποπτη.

Hannah's pov

Εφτασα στο μέρος και ορκίζομαι πως η καρδιά μου δεν έχει χτυπήσει ώρα. Τώρα χτυπαει σαν ταμπουρλο. Δεν μπορώ η αναμονή με σκοτώνει. Ακούω έναν ήχο πίσω από τα δέντρα. Βγάζω μια πολύ δυνατή κραυγή από τον φοβο και νιωθω δύο χέρια να μου βάζουν κάτι υγρό στο στόμα. Κάτι που με κάνει να νιώθω ωραία. Τώρα κοιμάμαι. Και δεν θέλω να σηκωθώ. Κοιμάμαι ωραία. Θέλω να τρέξω. Να τρέξω να σωθώ αλλά το σώμα μου δεν υπακούει. Έτσι δυμβιβαζομαι σε αυτόν το γλυκό ύπνο που με έχει κάνει να τα ξεχάσω όλα και ονειρεύομαι.

Harry's pov.

Φτάνω στο παρκάκι και ακολουθώ το μονοπάτι  Για το μέρος με τα παγκάκια. Ακούω μια κραυγή. Είναι η δική της. Τρέχω όσο μπορώ. Βλέπω τρεις τύπους να της κλείνουν το στόμα. Την έχουν ναρκωσει. Τους ακολουθώ. Ο  Ένας την κρατά από τα πόδια και ο άλλος από τα χέρια. Ο τρίτος μιλά στο τηλέφωνο.
《Να την καθαρίσουμε Nick; 》
Τον ακούω να λέει και τρέμω. Ο Τύπος κλείνει το τηλέφωνο.
《Alex, το αφεντικό είπε να την πάμε στη βάση και να την σκοτώσουμε. Ξέρει πολλά λέει και είναι επικίνδυνη》
Θα τη σώσω. Δεν θα αφήσω να την σκοτώσουν αυτή. Μετά από ώρα περπατηματος έχουν φτάσει σε ένα παλιό, μισογκρεμισμενο κτήριο. Στρίβουν σε μια σιδερένια πόρτα και μπαίνουν μέσα. Εγώ ψάχνω για κάποιο παράθυρο η κάτι άλλο. Κοιτάω γύρω γύρω και δεν υπάρχει τίποτα. Βλέπω κάπου έναν φωταγωγο. Αλλά είναι πολύ στενός. Δεν ξερω αν θα χωρέσω.

Ξαφνικά ακούω φωνές. Πολλή φασαρία. Τι της κάνουν; ακολουθούν δύο πυροβολισμοί και μου κόβονται τα πόδια. Η καρδιά μου παίζει ταμπουρλο. Πρέπει να βιαστώ.