Promise, broken or unbroken

49th Chapter

-Miguel-

      Umuwi na muna ako para kumuha ng mga gamit ni Ivan at Christina kasi ayaw naman nila iwan ang nanay nila. Kumuha na rin ako ng gamit ko ni tita at tito. Nakita ko naman si Arbie nandoon at umiiyak parin. Hindi ko nalang siya pinansin dahil bwisit narin talaga ako ngayong araw na ito kaya pinabayaan ko na muna aiya doon. Pagdating ko doon ay wala na si derrick. Tanging kaming pamilya ang nandoon.

       "Saan na si derrick tito?" Tanong ko.

         "Umuwi na, hindi niya daw kayang tingnan si Bianca ng ganito." Hindi naman kasi ito mangyayari kung hindi lang kinidnap ni Derrick si Bianca. At pinabayaan na lang kami na masaya. Wala naman siyang magagwa doon. Na hanggang kaibigan lang ang kayang ibigay ni Bianca sa kanya.

        Gabi na pero hindi parin nagigising si bianca. Nakatulog na nga sa tabi nila ang dalawang bata, si tito at tita naman ganon din. Tukog na, kakahintay na magising si Bianca. Hawak-hawak ko parin ang kanyang kamay at hinihintay na magising siya. Patulog na ako kasi nadaling araw na ng biglang gumalaw ang kanyang isang daliri. Hindi naman ako tumawag ng nars at hinintay na gumalaw ulit. At nang gumalaw na ang kanyang tatlong daliri naman ay doon na ako kumaripas ng takbo oara tawagin ang nars at patingnan siya. Mabilis naman na nagising at kasama ko at nakita ko sa mga mata nila na kahit konti ay nabubuhayan na sila. Na alam nila na magigising ulit ang amjnv hinihintay.

        Hindi ko na bga maitago ang tuwa na nararamdaman ko kasi nga ay nagkakamalay na siya kahit konti. "Nadedevelop na siya. Kaya naman huwag na kayong magalala dahil sa ano mang araw ay baka magiaing na siya. At yung naalog na utak niya ay ayos na ulit so hindi na siya magkakaroon ng Memory lost." Saad ng doktor sa amin habang kami ay tuwang tuwa sa mga sunod-sunod na balita na dumating ay positive. No doubt wala ng masamang mangyayari pa.

      "Narinig mo yun bianca. Narinig mo? Gagaling ka na. Wala ka ng problema, syempre magsasama tayong pamilya sa walang hanggan. Kaya naman pagaling ka nang mabuti para maging maayos na ang lahat. Kasi wala na tayong dapat intindigin pa." Doon napaiyak na ako sa tuwa. Pinabalik ko naman sa pagtulog ang dalawa at ako naman ay hawak-hawak ko ulit ang kamay ni Bianca na natuoog din sa kanyang tabi.

          Nagising ako na wala na ang apat. Siguro pumunta sila sa may canteen para magagahan. O kaya umuwi muna sila sa bahay at doon na kumain. Dumating naman ang isang nurse para mag-check up kay bianca. Nakalimutan ko palang mag-suot ng cap at shades kasi noong pumunta kami bg mall kahapon ay naka-disguise ako para hindi mahalata. Ngayon ko lang naalala na madami nga palang tao dito.

      "OMG! Diba ikaw si Miguel! Yun.  Yung.. yung. Star sa.  OMG!"

        "Oo. Ako nga. Sige. Nandito ka ba para mag-check up kay bianca?"

    "Oo. Yes  pero puwedeng magpa-picture muna." Tumango na lang ako bilang sagot siguro isang smile tapos wacky pic lang naman tapos tiniggnan na niya kung maatos naman si bianca. Sinigurado naman niya na maayos si bianca. Pagkalabas niya ay nakita ko na may mga pres. nakita ko naman ang aking manager na si Mike. Pumasok naman siya agad. Good thing at hindi pa pinapalabas ang aming series. Kung hindi ay baka hindi ko na mabantayan si Bianca ng maayos.

       "O, so paano na ito? Paano ka pagsho-shoot para dito?" Tanong ni mike sakin na nagtataka na.

       "Itutuloy ko pa rin pero hindi muna ngayon siguro. Sa susunod na lang kapag maayos na siya. Sa ngayon, titigil na muna ako. Ikaw na bahala kumausap sa mga interviews sa labas. Kasi hindi lang tlaga ako handa muna na magsalita."

       "Eh ano naman ang saaabihin ko sa kanila?"

    "Sabihin mo na tuloy parin ang shobiz life ko pero tigil muna kasi nasa malalang lagay si Bianca. Yun lang at wala nang iba. Kung tinanong ka about sa kung anong nangyari kung bakit siya naospital ang sagot mo lang ay wala. Its confidential.  Yun. Alam mo na?"

     "Copy oh. Sige, nagpahinga ka na. Ako na balaha sa labas. Take care ha?" Tsaka lumabas na si mike para kausapin ang mga interviews sa labas. Hindi lang talaga ako handa na humarap sa mga kamara ngayon. Wala, kasi nandito siya. Pinalipas ko muna ang ulang pang-oras at lumabas na ako para sa kumuha ng makakain sa canteen. Nagulat naman ako ng may maiwan pang isang interviewer sa labas. Nakita ko na babang-baa na siya sa sarili niya. Sigurado akong baguhan pa lang ito sa pagre-report. Kaya naman lumapit ako para bigyan sila kahit konting interview lang.

        "Gusto niyo bang magpainterview sakin?" Tanong ko sa kanila.

      "Talaga po sir? Magpapainterview po kayo sa amin?"

         "Oo, sige na. Roll the camera.

       "Maayos na aiya ngayon. Nagkaroon lang nagkomplikado noon na memory lost pero hindi iyon natuloy dahil maayos na ulit ang kanyang brain. Please. Fans out there. Please pray for her at para mabilis ang pagbalik namin sa showbiz. Thank you."

        " And were out. Thank you po talaga sir."

       "Your welcome." Pumunta na agad ako sa canteen tapos pinanood ang naging interview sa akin. Pagsapit ng gabi ay binabantayan ko parin siya at hanggang ngayon ay wala paring pagbabago sa kanyang kalagayan. Kaya naman natulog na ako.

   Paggising ko ay nakita ko si mike na binabantayan ako.

       "Oh? Mike? Bakit ka nandito ulit?"

       "Infairness ayaw mong magpa-Interview pero ang interview mo umabot na sa ilang milyon ang views."

       "Ewan ko sayo sir mike. Buksan mo nga yung pinto sir mike. May kamakatok eh."  Pagbukas ng pinto ay nakita ko ang network at yung lalaki kung kanino ako nagpainterview. Nandoon sila para pasamalamatan ako dahil sa madami ang kanilang views dahil doon sa aking naging panayam at halos lahat na daw ng ibang artista ay kinukuha sila para sa isang private interview na kanila. Umalis na naman sila agad dahil marami pa silang gagawin.

    Bumalik naman kami at binantayan ulit si Bianca kung sakali ay magising na siya.